I znów kolejny dzień otwiera moje oczy i przyzywa do siebie. Nie zachęcony niczym wstaję leniwie przecieram twarz i chowam w dłoniach, chcąc jeszcze na chwilkę zatrzymać okruch uciekającego snu. Ścieląc łóżko zamykam tę część mojego życia odzieloną od swiatła dnia, gdzie emocje stanowią główną jego treść, i gdzie wszystko wydaje się być łatwe w pojmowaniu i prostsze w czynieniu. Jeżeli noc uwalnia nas od ciężaru materii i pozwala wypłynąć duchowi na wody swoich emocji, dosięgając najgłębszych uczuć, a sercu dodając skrzydeł każe wznieść się ponad przeciętność - to zapewne nadaje to mojemu życiu osobliwą właściwość poznawania swego wnętrza w prawdzie, która się objawia teraz. 
Niechaj światło poranka opromieni Twoje myśli, pobudzi radością i przyniesie uśmiech.
Kiedy noc okryła się tajemnicą, niechaj dzień przyniesie Ci subtelne wspomnienie jej części, a filiżanka kawy dopełni aromatu tamtych chwil.....