Babcia siedziała ze wzrokiem skierowanym w okno. Patrzyła na huśtawkę. Nie wiedziałam co tam zobaczyła, ale delikatnie się uśmiechnęła. 

-Miałam 18 lat- Zaczęła- byłam młoda, głupia i cały czas znajdowałam sobie nowy obiekt zainteresowania...

...

' -Lily! Chodz z nami! Będzie wielu...-Moja przyjaciółka chichotała jak szalona. Ucieszyłam się, że będziemy mogli spotkać się w naszej ulubionej kawiarni z tymi chłopcami z Brooklynu. O żadnym nie myślałam poważnie...może to i źle...no ale co tam teraz o tym nie myślę. Żyjemy w takich latach, że należy nam się; Uśmiechnięta odgarnęłam moje ciemne włosy z oczu i weszłam do kawiarni. Wraz z Emily moja przyjaciółka znalazłysmy w końcu chłopców i podeszłysmy do nich. Było ich 4. Dowiedziałam się, że mają na imię Leo, Daniel, John i Gabriel. 

-A Panie? Maja ochotę zatańczyć?- zgadywał Leo 

-Ja z chęcią- znowu zachichotala Emily i łapiąc go za rękę weszli na parkiet 

Śmiałam się z jej dziwnych poz i tego jak łatwo potrafi poderwać mężczyznę. 

-Witam- obok mnie zabrzmiał męski głos. Spojrzałam na osobę która go wydała. Był przystojny. Wysoki, oliwkowa karnacja, brązowe włosy, które prawdopodobnie nie znały grawitacji, zielone głębokie oczy i te malinowe usta ułożone w niesamowity uroczy uśmiech. 

-Witaj- oddałam uśmiech patrząc mu w oczy

- Lily, prawda ? 

-Tak, to ja - Zaśmiałam się lekko rumieniąc. 

-Gabriel... co tutaj robisz piękna niewiasto? 

-Czekam aż w końcu stąd pójdę, ponieważ dzisiaj jest tu wyjątkowo nudno - odparłam

-Ucieknijmy- powiedział patrząc mi

 głęboko w oczy wzrokiem nie znoszącym sprzeciwu lecz jednocześnie pełnym rozbawienia; Wstałam z krzesełka i ruszyłam w stronę wyjścia. Przeszłam trochę od kawiarni i Odwróciłam się napotykając na wzrok chłopaka. 

-Więc? Gdzie uciekamy ? -spytałam 

-Daleko, tak żeby nikt nas nie znalazł i żeby każdy marzył o tym żeby być na naszym miejscu...- mówił podchodząc bliżej mnie

A ja myślałam tylko. Co zrobisz z moim życiem Gabrielu...

....

-I co? I co było dalej Babciu? - pytałam zaciekawiona 

-Dalej...dalej opowiem ci jutro. Zobacz jak późno juz jest. Do zobaczenia skarbie 

Zawiedziona, że na dzisiaj koniec Ubralam się I wolnym krokiem ruszyłam do domu myśląc jak skończy się ta historia.