wystarczy raz się odważyć, a potem wszystko wygląda inaczej, nie mówię, że jest łatwiej, może tak być ale nie musi. A co do tekstu - jak dla mnie bardzo odczuwalny. Pozdrawiam

Jak zwykle niezwykły i niepospolity układ słów dających wiersz na wiele czytań.
Bo?
Bo jest tu wiele "dziania się", wiele płaszczyzn, które przez każdego mogą być inaczej odczytane.
Jest "chcenie", potrzeba bliskości i kochania, ale coś nakazuje pokonać pewną drogę, by dotrzeć do stacji końcowej.
Nie każda miłość jest łatwa i słodka.
Czasem to spacer błotnistą, wiejską drożyną...
Daleko jej do Mlecznej Drogi.

I jest w tym wierszu coś z tracenia.
Nie wiem, czy dobrze czuję, ale tu coś poszło nie tak.
Bohater wspomina po czasie coś, co mogło być, ale nie było.
Jak złotą szansę, którą przepuściło się między palcami.

Wiersz niewesoły, ale głęboki.
A jego rozmyty charakter tym bardziej uwypukla coś, co można nazwać między kobietą a mężczyzną "communication breakdown".

Pięknie mi tu było

Zolu poprzepiękne dzięki, uśmiechy i duża buźka

Aniu masz rację tyle, że teraz mniej niejasności a więcej historii, wiesz to coś takiego jak z księżycem na dachu. Dzięki piękne i pozdrowienia jeszcze śliczniejsze.

Ja po prostu kocham Twoje wiersze. Za każdym razem czuję się nieziemsko w towarzystwie Twoich słów.

Ja jak ajw kocham Twoje wiersze i nieraz zasypiam czytając, tylko zazdrościć odbiorczyni, jesteś mistrzem słowa. Ślę pozdrowienia i do zobaczenia.