Ciekawy wiersz mówiący zdaje się o niezbyt nieudanej relacji, jednak puenta jest optymistyczna. I słusznie, bo nic nie trwa wiecznie.

Pojawiło się tu zbyt wiele czasowników z podobnymi końcówkami, co nie brzmi dobrze.

przebijam/zapładniam/słucham/stwierdzam/zabijam/wyrzucam

wyrzucam oknem - raczej wyrzucam przez okno

Pozdrawiam

Wiktorio, pochylę się nad czasownikami. Dziękuję.
I Silvusie, cieszę się, że są momenty, które doceniasz. Chyba właśnie taki jest cel publikowania.
Pozdrawiam Was,
Piotr

Sens? Ok, spróbuję. Dla ciebie? Miara jej poświęcenia - założyła niewygodne szpilki i nawet przebija nimi ulubiony dywan. 4 zwrotka - całując w szyję ożywia go, wchodzi w jego krwioobieg, a on staje się innym człowiekiem. Lepszym, gorszym? Whatever... Szósta - coś kwili pod łóżkiem? Zanosiłoby się na koniec relacji, ale to kwili z braku atencji ich miłość. Może się kłocą. Więc ona stara się go zapomnieć - wymazać to co było, zapomnieć o czułości. I stwierdza, że kiedyś im-jemu może się nie udać powrócić do status quo ante bellum.
Pozdrawiam,
Piotr

Bo ona nie wie tak do końca czy chce czy nie. Będzie z nim tak tkwić.