na podwórku tyle zabaw ile dzieci.

piłeczki w kropki przeszywają powietrze.

przybyła nowa - brudna od popiołu, we włosach

wróble lepsze w garści.

dzieci jej nie lubią, bawi się w zbijaka, 

uderza mocno, czasem poniżej pasa.

dosyć często pojawia się mistrzyni - przecinka

tu i ówdzie tnie (wy)(krzyk)(nicki)

i lady z trzema krzyżykami - pudelkami,

jej za bardzo nie można podskoczyć:

często kłania - z dystansem - tylko nie do siebie.

piłeczki odbijają się;

ja cię kocham - ty mnie  

pan paw z przetartym ogonem,

pełen wewnętrznego wdzięku,

dźwięki wydaje skrzeczące -

zagłuszają najpiękniejsze melodie.

wesołe jest nasze podwórko

tu i ówdzie zachwyty albo śmiercionośne jady.

asekurantka w długich spodniach

rozdaje karty przetargowe tym,

którzy mają podobne zdanie.

zdarza się zabawa w szkółkę - 

(nie) (dzielną) na bramkach strażnicy - dwa cerbery:

nie ma lekko, kto złamie przepisy ten do kozy.

ja ci postawię piąteczkę, potem 

odwdzięczysz i tak się kręci.

ale nadchodzi wreszcie chwila,

w której każdy wraca do siebie.

 a za mną się wlecze, jak pies u nogi,

moja kiepska opinia.