Witaj,
-----------------------------------------------------

Gdy Ona
gdy jej słowa dotarły do mojego serca,
me serce roztrzaskało się lecz nie popękało ..
paradoksalnie nie implodowało...
pozbierawszy każdą z części najdrobniejszych kryształów ...
wcale nie zamieszawszy ich wcale posklejać
bo nie ma mocy takiej i czasu
by je naprawić ...
wsadziłem do czarnej skrzyni
pozamykałem szczelnie i dokładnie
wyrzucając klucze do kolejnych kłódek
od łańcuchów ...
za siebie nie patrząc za siebie ...
a to wszystko idąc w stronę coraz ciemniejszą
tam gdzie nie dochodzi światło dzienne ani żaden nawet blask nocy ...
tak ..
właśnie tam ..
idąc w stronę Mroku
(Darkness) !
Kiedy zaszedłem nad przepaść bezgranicznej otchłani .... nie myślałem,
żeby skoczyć nie!
Bo przecież nie ma za kogo tam skakać ! ... nie chce się przecież zabić...
to nie ja! chce żyć ! ... lecz tak ... jednak to zrobię
zrobię to
wyrzucę szkatułę z moim rozszarpanym sercem ....
i wiem , że tej szkatuły już nie znajdę choćbym chciał ...
zamykam oczy ...
czuje jak wypełnia mnie pustaka tego miejsca ...
czuje brak tlenu ..
czuję jakie to ma miejsce
smak
a raczej jego brak ...
nabieram oddech
czuje bicie serca w szkatule
ono nie chce się ze mną rozstawać lecz ja tak ...
unoszę ręce nad przepaść ...
i nachodzi mnie przeważające uczucie pewności ,
że już nie ma drogi powrotnej z szkatułą nawet gdyby
się cud stał i serce
by zabiło i było pełne i bez żadnych ran ...
otwieram oczy i wydaję komendę moim dłoniom
by puściły pudło już zbyt ciężkie dla mnie w mrok ...
w otchłani mrok ...


Ładna prozatorska wypowiedź – rytmicznie i dla mnie bardzo ciekawie: szkatuła i serce, a serce w szkatule to skarb, które jest bardzo drogie dla kogoś, dla spełnienia zbawienia samego siebie, bo któż jeśli nie Ona może podtrzymać przed dokonaniem ostatniego kroku, abym nie skoczył, w otchłani mrok… Bardzo oryginalny tekst prozą poetycką, jest naprawdę dobry…

Spróbować można napisać więcej, np. poemat na 10 - 20 stron, będzie ładnie!

Pozostaję z uśmiechem,
Cat



PS. Muszę Ci powiedzieć, że ja piszę poematy na 10-20 stron, i wiem, że naprawdę warto... bo piszesz w stylu romantycznym.
------------------------------------------------------------------
Mój wiersz "Oboje wiemy" nie jest tak romantyczny, bo jest bardzo bezpośredni, jak widać poeci mogą opisywać nie tylko swój świat, ale również otaczającą rzeczywistość, zazwyczaj otoczenie nie jest zbyt romantyczne, a ja o tym właśnie piszę:

http://www.portal-pisarski.pl/czytaj/62333/oboje-wiemy

- mimo wszystko, ja również piszę wiersze romantyczne, także poematy.... jeszcze raz pozdrawiam, pisz i publikuj swoje prace.