Na przykład, z tego, co pamiętam, użyłeś "zarechotał ze śmiechu" - słowo zarechotał oznacza śmiech, więc masło maślane. Podobnie chyba napisałeś - "serce mu zabiło w klatce piersiowej" - a gdzie miało zabić - na chodniku?
Niefortunnej kolejności sobie nie przypomnę, a nie chce mi się czytać jeszcze raz.
A co do cytatów, to nie zawsze to działa - przynajmniej u mnie.

Pozdrawiam

czy to także jest niezbędne?

uroda to kształtne ciało i ładna buzia oraz piękne włosy i szereg innych drobiazgów
(...) jak się okazało, była to ostatnia kartka, bo otrzymując coś nie wiemy, czy jest to ostatnie, czy nastąpi kontynuacja

odreagowania tragedii
razem

daszkiem kaszkietu, wiadomo, że daje cień i osłonę
to zdanie jest zdecydowanie za długie. Chciałeś wygląd również wpleść, ale czy nie da się tego krócej?


Trochę mi tych zdań tu wyskoczyło. Zastanów się nad tymi drobiazgami.
Powiem tak, jestem trochę rozczarowana. Pomimo, że chronologia poszła do przodu, nasz bohater stoi jakby w miejscu. Nie umiem sprecyzować swojego zawodu
Ale może następne części? Zaskoczą? Wdepczą w grunt?

Mól książkowy raczej wyróżniał się w tłumie. Inteligencję trzeba zniszczyć, "naczelne" hasło wobec Polaków. Najmniej wyróżniającym się człowiekiem jest gruba baba w dużej, wełnianej chuście. U Ciebie odpada. Ale co do okularów (chyba nie nosisz?) zerówki nie mogą być grube. Prosta zasada optyki. Ubranie brązowo-szare, jakiś prochowiec, kaszkiet i to wystarczy.
Nie myślisz jak złodziejaszek. Pokombinuj, jak być niezauważalnym

No i ja wpadłem w mroczne pomysły drogiego Kazjuno

Może najpierw pogłaskamy, co by materiał lekko się poluźnił i łatwiej przyjął mocniejsze ciosy, co?

Umiesz pisać!

Tak wiem, brzmi to banalnie, ale wierz mi, czytam naprawdę sporo i potrafię dostrzec kiedy ktoś nie tylko potrafi opowiedzieć mi jakąś historię, ale również czyni to tak jak słowo pisane brzmieć powinno. Bo to nie chodiz tylko o przedstawienie treści... Ale tego tłumaczyć Tobie nie muszę, za co dziękuję .... ( tu możesz wstawić dowolne bóstewko .

Ponownie przywitała mnie bardzo miła atmosfera, może gęsta, może przepełniona agresją, ale cudownie pasowała do przedwojennych uliczek. Tak. To co czuje się w tle jest najmocniejsyzm elementem tej historii.

Do tego dochodzi wielowątkowość, bohaterowie mają swoje historie, opisywani są jakby w innym czasie, innym miejscu... no ładnie to wychodzi i jest na co czekać. Przy okazji bardzo fajny pomysł.

No ale masz miejsce na takie zabiegi - opowiadanie zapowiada się na długie...

Dobra, cobyś mi tu się nie napuszł zbytnio, pozwól, że wskarzę elementy, które trzeszczą. Miej proszę na uwadze, że całość mi się podoba, a to co poniżej to są szczegóły... ale... moim zdaniem ważne, bo potrafią wybić czytającego z rytmu.

Ja nie patrzę na przecinki i błędy - może tam są, może nie... Zawsze piszę o pomyśle, logice, sensie i tym podobnych bzdetach

- to troszkę "idiotyczne" jest to zdanie. Posłuchaj:
Miała X, Y, Z, i nawet Q, a awans społeczny zawdzięcza zamążpójściu No dziwnie mi to brzmi.

- to trochę jakoś logika zdania mnie zgubiła. Właściwie teraz to rozumiem, ale fakt, przeczytałem ten fragment chyba z pięć razy. Fakt, ja mogę być po prostu mało uważny, zawsze jest szansa. Ale pozostałe cztery, wskazywały że to on przyniósł projekt, on coś tam chciał, a w połowie zdania wychodziło na to, że to jej pomysł. Wydaje mi się, że można prościej, albo to ja powinienem iśc po kawę

- "prawie", tu jest problem. Wiem, że to tylko jedno słowo, ale wskazuje na twoje przywiązanie do bardzo dokłądnego, wręcz pedantycznego podjścia do szczegółów. Naprawdę przy rozstrzeliwaniu nie jet do końca ważne ile centymetrów od głowy trzymany jest pistolet Potrafię to sobie jakoś wyobrazić. Czasami ta szczegółowość niepotrzebnie psuje rytm zdania. Odnoszę również wrażenie, że starasz się być niezwykle szczeółowy jeśli chodzi o wszelkie czynności z bronią, no i o samą broń

- tu mi znowu nie pasowały erotyczne dreszcze. Tu chrabiny, oj-i-aj, rok 1930, widzi go sekundę, i erotyczne dreszcze. Moim zdaniem mocno przesadzone i nie pasujące do reszty sformułowanie.

- chyba pierwoszligowym, a nie dodatkowym: czyli miała ładne oczy, cudnie chichotała i mówiła piękną polszczyzną z naciskiem na dolne "ę". aaaa, no i te... ..czekaj...jeszcze miała cyce jak melony, ale to szczegół Rozumiesz o co mi chodzi

- bardzo fajnie opisany fragment!

- to włąśnie przykłąd takiej szczególowości.

Ponownie zwróciłbym uwagę na pędzenie! Przeskakujesz od akcji do akcji, nie ma pomiędzy nimi przejść, jakiegoś wprowadzenia, noczegoś...

Hmmm... zastanawiam się teraz, bo ja wielokrotnie słuyszę, że moje opowiadania są dynamiczne, chociaż mi się wydaje, że są takie jakie być powinne. Zastanwiam się, czy nie robimy tego samego "błędu"

To moje odczucia. No i uwagi. Ale... bardzo dobrze się ciebie czyta, a jakbyś jeszcze dał odetchnąć pomiędzy jednym a drugim mordem ( wprowadzanie ponętnych kurewek , to nie jest odpoczynek to byłaby bajka! Do tego, ponownie zachęcam do rozpłynięcia się po przedwojennej, wojennej Polsce w opisach - aż się o to prosi, cudny sobie zakątek wybrałeś na tło!

Chyba tyle...

Pozdrawiam,
Pur

Wiesz...

ja nie sieję słowa pisanego, aby zbierać potem pochwały Miło, że coś co naskrobałem zastało Twoją przychylność, ale naprawdę nie trzeba... No chyba żebym miał się pojawiać częściej w otoczeniu person kalibru RJ Junior To oczywiście możesz pisać do woli, nie zmuszam, ale bić za to nie będę Baa! Chętnie podrzucę kilka charakterów, jeślibyś akurat potrzebował natchnienia! Hę?

Tak btw, to on nawet jeszcze jest I fakt, ma niesamowity zmysł do walki, zwinność szybkość, a przy tym, zupełnie niespodziewanie te patykowate ręce mają taki power! Ale czekaj, ja nie o tym...

Piszę, jak uważam, jak czuję. I jeśli podoba mi się czyjeś pisanie to czemu mam mu o tym nie powiedzieć. Jakoś umiemy pokazywać paluchem susząc zęby, ale pogłaskać po głowie to już przychodzi z trudem... Zresztą dręczę innych, więc dla odsapnięcia jestem zmuszony czasami powiedzieć coś miłego No nie mam łatwo, nie mam!

- akurat w mojej uwadze zupełnie nie o to chodziło Jasne, lubię "cyca" , ale bardziej zależało mi tam, abyś dopasował słownictwo do czasów, w jakim występuje.

- te w których piszesz. To nie jest rok 1990, nawet 1980, to jest "początek" wieku - lubię słcuhać historii osadzonych w tamtych latach, mają w sobie jakąś naiwność, ale i mordercze instynkta!

Pozdrawiam,
Pur

Dzieje się, dzieje - materiał jest "gęsty".
Nasuwa mi się jedna uwaga- soczyste sceny akcji są trochę poszarpane, brakuje łączników opisujących sytuację ( choćby ruch w tle, czy podanie chronologii zdarzeń, bo stosujesz też inwersję czasową?) pomiędzy jedną sceną a drugą. Wiem, że to spowolniłoby akcję, ale z kolei uczytelniło wątek. Teraz Twój utwór przypomina scenariusz ujęć filmowych do nakręcenia, ale też prawie bez didaskaliów.
Gratuluję pomysłowości - wątek półświatka i czas akcji ciekawie zgrany!
W wolnej chwili z przyjemnością poczytam dalszy ciąg.
Dostrzeżone drobiazgi:
potarza się kilka razy ma być przy ulicy
Nie zupełnie - pisownia łączna.
Inwersje: się mieścił/ mieścił się; Także bywała/ Bywała także; Za nami wyjdzie/ Wyjdzie za nami; do Michalikowej Jamy/ do Jamy Michalikowej
w restauracjach Wencla i Hawełka/ w restauracjach Wencla i Hawełki ( obecnie po 60 latach brzmiałoby: w restauracjach U Wencla i w Hawełce)
Fantastycznie, że chcesz lokować fabułę we wcześniejszych czasach!
Życzę nieustającej weny!
Serdecznie pozdrawiam