Szerokich torów… Zielonych świateł semaforów… - GregoryJ
Znów na chodniku piętrzył się stos naszych wysłużonych walizek; czekała nas jeszcze dalsza droga.
Ale co tam, droga to życie.
Jack Kerouac
z powieści „W drodze”
Szerokich torów… Zielonych świateł semaforów…
Pociąg wtoczył się na peron. Wygląd miał jak "spod igły", lecz maniery nadal prehistoryczne, gdyż wtargnął z tradycyjnym jazgotem hamowania, fundując mi gęsią skórkę i zaciśnięte zęby.
– Niepojęte! Potrafią naszpikować elektroniką szczoteczkę do zębów, a nie ma pana na ten piekielny zgrzyt. – nie odpuściłem sobie komentarza do rzeczywistości, bo tak miałem w naturze i już.
– Obyśmy wyłącznie takie problemy w życiu mieli – odpowiedziała jakaś filigranowa kobietka w ciemnych okularach, uśmiechając się w moją stronę. Zastygła do momentu, w którym drzwi przeciągłym psyknięciem obwieściły swe otwarcie. Ostukała laską powstałe przejście.
– Może pomogę?
– Najwyżej bagaż... gdyby był pan tak miły.
Tarabaniłem dodatkową walizę, rozglądając się po mijanych przedziałach i ludziach patrzących z ukosa na objuczonego faceta i kobietę machającą długim przedmiotem.
– Widzę miejsce... nawet dla dwóch osób. Czy jeszcze mógłbym coś dla pani zrobić?
– Dziękuję za wszystko. Chyba że zechciałby pan zdawać relację z tego, co za szybą.
I tak malowałem słowami mijane pejzaże.
…Unieruchomiony przed kolejowym przejazdem samochodowy wąż niecierpliwie podkurcza ogon. W oddali ocean sosen przesuwa się powoli, jakby uwięziony na gigantycznej platformie ciągniętej przez stado żółwi...
Wyglądała na odprężoną, a zarazem nieobecną, wessaną przez jakiś alternatywny świat. Kąciki jej ust to drgały, to bezwładnie unosiły się na falach docierających słów. Siebie samego również przyłapałem z uśmiechem. Rozejrzałem się i poczułem dziwnie, niezręcznie, jakbym przybył do kraju smutasów i ranił uczucia wiernych radością samospełnienia. Kiedyś zapragnąłem zostać lektorem książek w wersji audio.
…Grzybokształtna wieża ciśnień góruje nad drogą, która ściga się z nami, a po nagłym odbiciu zawija ślimakiem i daje nura pod tory, by wyjść z przeciwnej strony. W przedziale zapalają się lampy. Przed pociągiem czarna dziura...
Podskoczyłem, czując na ramieniu mocno zakleszczoną dłoń. W momencie, gdy stukot zyskał tunelowe echo usłyszałem:
Moja myszko nie bój się
gdy za oknem zmrok
Wyczarujesz znowu dzień
licząc piąty krok
Jeden, dwa...
Na "pięć" stała się jasność. Magia! Przetarła łzy wielkości grochu i przepraszała. Za ojca, który wymyślił rymowankę. Za to, że miała wówczas sześć lat. Za wypadek, w którym straciła rodziców i wzrok, za łzy, za tunel, za strach...
***
– Zdumiewająco szczegółowo zapamiętałeś tamten dzień.
– Zdziwiona? Wtedy znalazłem skarb.
– Phi! Ja ugrałam więcej, bo drugą połówkę, plus wzrok.
– Wzrok... I co, satysfakcjonuje cię taki?
Oklepuje kołdrę wokół siebie.
– Czego szukasz?
– Tego...
Czuję jak jej dłoń zaciska się na mojej.
Poleć
Pobierz
RSS
- Poleć ten artykuł znajomemu
- Znajomy został poinformowany
GregoryJ · dnia 20.11.2018 13:49 · Czytań: 1108 · Średnia ocena: 4,5 · Komentarzy: 11
Komentarze
Grzesiek, stworzyłeś bardzo dobre opowiadanie i teraz pluję sobie w brodę za to, że nazbyt powierzchownie podeszłam do tematu czytania wszystkich opowiadań z muzo-wen, wychodząc z założenia, że pierwszych kilka zdań przesądza (też wymyśliłam!). Ech, dla mnie teraz to jest numero uno, ale już trudno, nie płacze się nad rozlanym mlekiem, poprawię się przy kolejnej edycji konkursu i rzetelniej podejdę do tematu przyznawania punktów.
Napisałeś niesamowitą miniaturę. Brawo.
Z serdecznymi pozdrowieniami,
R.
Napisałeś niesamowitą miniaturę. Brawo.
Z serdecznymi pozdrowieniami,
R.
Cześć Aniu.
Ależ oczywiście, że nie ma co płakać, bo i nie ma nawet rozlanego mleka. Konkurs miał być zabawą i w stu procentach był, aż z nawiązką, po pachy, bo głosowała armia w sile czterech osób, które nie raczyły przeczytać utworów, spośród których dokonały wyboru. To trochę wyjaśnia, dlaczego przyznana punktacja przypomina efekt rzucenia kostką. Nieee, no... Podśmiewuję się trochę, ale życzliwie. Bo z pierwszym miejscem na ten przykład to całkowicie się zgadzam, choć jeszcze nie zdążyłem chyba pogratulować zwycięzcy.
Cieszę się, że udało ci się w końcu przeczytać to, co wyskoczyło z mych lędźwi i że zostałaś pozytywnie zaskoczona
Powiem ci szczerze, że nie jestem z tej miniatury tak całkowicie zadowolony, bo jakby szukać zaczepki to taka ckliwizna w sumie powstała, przeładowanie sentymentalnym kiczem. Wiesz, rozmaitych wariantów historii o kopciuszku to stworzono już chyba pierdyliard. Zdecydowanie więcej uwagi poświęciłem próbie stworzenia jakiegoś urokliwego klimatu. Jeśli się spodobało to oczywiście miło mi i dziękuję.
Faktem jest, że powszechnie mamy tendencję do kierowania się pierwszym wrażeniem ponieważ wszechobecny natłok informacji to na nas wymusza. Ty miałaś szczęście, bo nic nie straciłaś. A mało to razy człowiek przytaszczył książkę zwiedziony urokiem początkowych akapitów, a dalej tylko szuwary i dwa metry mułu. Najłatwiej zlecić ghostwriterowi napisanie pierwszego rozdziału i niech później martwią się zanęceni frajerzy, którzy wydali kasę.
Taki mamy Zeitgeist, co począć? Czasem już mi się wydaje, że chyba przywykłem do tej całej tabloidowej powierzchowności. Lecz kiedy pomyślę, że niebawem zupełnie nie będziemy w stanie dostrzec wykwintnych dań, bo widok przesłonią zwały papierków po słodyczach, to... Eee... Może nie siejmy defetyzmu, życie jest zbyt krótkie.
Dziękuję za miły odzew i pozdrawiam.
Grześ
Ależ oczywiście, że nie ma co płakać, bo i nie ma nawet rozlanego mleka. Konkurs miał być zabawą i w stu procentach był, aż z nawiązką, po pachy, bo głosowała armia w sile czterech osób, które nie raczyły przeczytać utworów, spośród których dokonały wyboru. To trochę wyjaśnia, dlaczego przyznana punktacja przypomina efekt rzucenia kostką. Nieee, no... Podśmiewuję się trochę, ale życzliwie. Bo z pierwszym miejscem na ten przykład to całkowicie się zgadzam, choć jeszcze nie zdążyłem chyba pogratulować zwycięzcy.
Cieszę się, że udało ci się w końcu przeczytać to, co wyskoczyło z mych lędźwi i że zostałaś pozytywnie zaskoczona
Powiem ci szczerze, że nie jestem z tej miniatury tak całkowicie zadowolony, bo jakby szukać zaczepki to taka ckliwizna w sumie powstała, przeładowanie sentymentalnym kiczem. Wiesz, rozmaitych wariantów historii o kopciuszku to stworzono już chyba pierdyliard. Zdecydowanie więcej uwagi poświęciłem próbie stworzenia jakiegoś urokliwego klimatu. Jeśli się spodobało to oczywiście miło mi i dziękuję.
Faktem jest, że powszechnie mamy tendencję do kierowania się pierwszym wrażeniem ponieważ wszechobecny natłok informacji to na nas wymusza. Ty miałaś szczęście, bo nic nie straciłaś. A mało to razy człowiek przytaszczył książkę zwiedziony urokiem początkowych akapitów, a dalej tylko szuwary i dwa metry mułu. Najłatwiej zlecić ghostwriterowi napisanie pierwszego rozdziału i niech później martwią się zanęceni frajerzy, którzy wydali kasę.
Taki mamy Zeitgeist, co począć? Czasem już mi się wydaje, że chyba przywykłem do tej całej tabloidowej powierzchowności. Lecz kiedy pomyślę, że niebawem zupełnie nie będziemy w stanie dostrzec wykwintnych dań, bo widok przesłonią zwały papierków po słodyczach, to... Eee... Może nie siejmy defetyzmu, życie jest zbyt krótkie.
Dziękuję za miły odzew i pozdrawiam.
Grześ
Tytuł ma zaciekawiać. U Ciebie zbyt obszerny, nazbyt poetycki (szerokie tory – horyzonty; zielone światła – przepustka do lepszego życia), co w sumie po przeczytaniu całości jak najbardziej gra, ale trzeba ją przeczytać.
W prozie jest tak, że tytuł ma przykuć uwagę, ma złapać za gardło i od pierwszego zdania do ostatniego dać satysfakcję z czytania. O, gdybyś dał tytuł na przykład… hm, na przykład: Koleje losu (dobra, żart
), na przykład: Jedna stacja lub Ten sam przedział (nie, to wskazuje na selekcję, to nie jest dobry pomysł). Na pewno byś coś chwytliwego wymyślił. Ale, to są tylko moje bardzo subiektywne spostrzeżenia.
Zapowiadam Tobie jednak, że w następnych muzo-wenach staniemy w szranki. No chyba, że obawiasz się przegrania ze mną.
Pozdrawiam i życzę miłego weekendu
W prozie jest tak, że tytuł ma przykuć uwagę, ma złapać za gardło i od pierwszego zdania do ostatniego dać satysfakcję z czytania. O, gdybyś dał tytuł na przykład… hm, na przykład: Koleje losu (dobra, żart
), na przykład: Jedna stacja lub Ten sam przedział (nie, to wskazuje na selekcję, to nie jest dobry pomysł). Na pewno byś coś chwytliwego wymyślił. Ale, to są tylko moje bardzo subiektywne spostrzeżenia. Zapowiadam Tobie jednak, że w następnych muzo-wenach staniemy w szranki. No chyba, że obawiasz się przegrania ze mną.
Pozdrawiam i życzę miłego weekendu
W rzeczy samej. I taki właśnie komentarz wymarzyłem sobie na mikołajki. Dzięki, masz u mnie wielkiego plusa
A wyobraź sobie, że w momencie przerzucania tekstu z muzo-wen na portal kusiło mnie, żeby zredukować tytuł do samych szerokich torów, ale tak mnie naszło, że ten pierwotny dobrze koresponduje z tekstem. No i narobiłem.
Z propozycjami szyldów też fajnie kombinujesz. Można by jeszcze pójść w stronę jakiś światełek w tunelu czy coś.
W każdym razie szukam przycisku, żeby Ci zapalić zielone na semaforze za ten koment.
Yyy... W szranki? Czy się boję, że przegram?
No i przegram. Bo zwykłem puszczać damy przodem. Wypruję sobie żyły żeby przegrać. Postaram się napisać najgorszego gniota jakiego mi wyobraźnia podsunie, ale to jeszcze nie da gwarancji przegranej, bo sama widziałaś jaka to ruletka.
No! I tak mnie powinnaś zawsze komentować. A nie jakieś tam pieszczoty. Bo i jaki sens w pieszczotach przez internet, gdzieś z drugiego krańca Polski.
Przepraszam Cię. Znowu mi się włącza jakiś tryb łykendowej głupoty.
Ech... Żeby tak jeszcze ktoś zechciał mnie wychłostać za interpunkcję i składnię to może by się szybciej robiło postępy. Coraz bliżej do gwiazdki więc - kto wie?
Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam
Grześ
A wyobraź sobie, że w momencie przerzucania tekstu z muzo-wen na portal kusiło mnie, żeby zredukować tytuł do samych szerokich torów, ale tak mnie naszło, że ten pierwotny dobrze koresponduje z tekstem. No i narobiłem.
Z propozycjami szyldów też fajnie kombinujesz. Można by jeszcze pójść w stronę jakiś światełek w tunelu czy coś.
W każdym razie szukam przycisku, żeby Ci zapalić zielone na semaforze za ten koment.
retro napisała:
Zapowiadam Tobie jednak, że w następnych muzo-wenach staniemy w szranki. No chyba, że obawiasz się przegrania ze mną.
Yyy... W szranki? Czy się boję, że przegram?
No i przegram. Bo zwykłem puszczać damy przodem. Wypruję sobie żyły żeby przegrać. Postaram się napisać najgorszego gniota jakiego mi wyobraźnia podsunie, ale to jeszcze nie da gwarancji przegranej, bo sama widziałaś jaka to ruletka.
No! I tak mnie powinnaś zawsze komentować. A nie jakieś tam pieszczoty. Bo i jaki sens w pieszczotach przez internet, gdzieś z drugiego krańca Polski.
Przepraszam Cię. Znowu mi się włącza jakiś tryb łykendowej głupoty.
Ech... Żeby tak jeszcze ktoś zechciał mnie wychłostać za interpunkcję i składnię to może by się szybciej robiło postępy. Coraz bliżej do gwiazdki więc - kto wie?
Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam
Grześ
Mi się podoba tytuł - taki poetycki wlaśnie. Dlatego otworzyłam do czytania.
Tekst bardzo fajny, romantyczna historia
Łatwo się czytało.
Nie powinno być - nie ma bata?
Pozdrawiam.
Tekst bardzo fajny, romantyczna historia
Łatwo się czytało.
Cytat:
nie ma pana na ten piekielny zgrzyt
Nie powinno być - nie ma bata?
Pozdrawiam.
bardzo ciepły tekst, przeczytałam z przyjemnością
Poczułem się trochę wywołany do tablicy, bo ja akurat przeczytałem wszystkie utwory podczas głosowania 
Z punktami, które przyznałem wtedy, w większości się zgadzam, twojemu tekstowi dałem ocenę dobrą, ale nie najlepszą
Jeśli chodzi o tytuł, retro pisała, że nie przyciąga uwagi - u mnie było odwrotnie, spośród tych wszystkich jednowyrazowych nagłówków, on jedyny opowiadał jakąś historię.
Warsztat jest moim zdaniem bardzo dobry, masz swój własny styl - nie wiem jak go nazwać, może kwiecisty, może rozbuchany(jeśli mamy pozostać w tematach transportowo - komunikacyjnych). Moje oko łapie parę niezręczności, na przykład
ale wydaje mi się, że spokojnie można je zrzucić na kanwę owego stylu właśnie.
Inna sprawa, że styl może się podobać, bądź nie, mi akurat aż tak nie podszedł.
Jeśli chodzi o mięso, wydaje mi się, że sam zlokalizowałeś to co w tekście nie jest najlepsze:
Chociaż ja bym tego tak ostro nie ujmował Co do urokliwego klimatu, nie poczułem go zbytnio, być może przez styl, a może nie mam ucha.
Głównym problemem tego tekstu jest to, że podczas konkursu ścierał się z innymi, które mimo wszystko starały się coś powiedzieć, przez co wypadł blado, chociaż samodzielnie jest naprawdę niezły. Piszę tutaj oczywiście tylko i wyłącznie za siebie, nie wiem czy ktoś jeszcze czytał je w całości.
Podsumowując, dobrze napisany, ale "już było", przewidywalny. Jak zwykle, to tylko moja opinia
Pozdrawiam
PS Napisałeś, że z pierwszym miejscem się zgadzasz, ja się nie zgadzam, bo uważam że mój "Nałóg" powinien być pierwszy Ale chyba każdy, kto startował widzi swój tekst jako ten najlepszy. Jeśli uważasz, że mój nie zasługuje na podium(bo tak mi się wydaje, że troszkę to implikowałeś) chętnie przyjmę krytykę
Z punktami, które przyznałem wtedy, w większości się zgadzam, twojemu tekstowi dałem ocenę dobrą, ale nie najlepszą Jeśli chodzi o tytuł, retro pisała, że nie przyciąga uwagi - u mnie było odwrotnie, spośród tych wszystkich jednowyrazowych nagłówków, on jedyny opowiadał jakąś historię.
Warsztat jest moim zdaniem bardzo dobry, masz swój własny styl - nie wiem jak go nazwać, może kwiecisty, może rozbuchany(jeśli mamy pozostać w tematach transportowo - komunikacyjnych). Moje oko łapie parę niezręczności, na przykład
Cytat:
Zastygła do momentu, w którym drzwi przeciągłym psyknięciem obwieściły swe otwarcie. Ostukała laską powstałe przejście.
ale wydaje mi się, że spokojnie można je zrzucić na kanwę owego stylu właśnie.
Inna sprawa, że styl może się podobać, bądź nie, mi akurat aż tak nie podszedł.
Jeśli chodzi o mięso, wydaje mi się, że sam zlokalizowałeś to co w tekście nie jest najlepsze:
Cytat:
taka ckliwizna w sumie powstała, przeładowanie sentymentalnym kiczem. Wiesz, rozmaitych wariantów historii o kopciuszku to stworzono już chyba pierdyliard. Zdecydowanie więcej uwagi poświęciłem próbie stworzenia jakiegoś urokliwego klimatu.
Chociaż ja bym tego tak ostro nie ujmował
Co do urokliwego klimatu, nie poczułem go zbytnio, być może przez styl, a może nie mam ucha.Głównym problemem tego tekstu jest to, że podczas konkursu ścierał się z innymi, które mimo wszystko starały się coś powiedzieć, przez co wypadł blado, chociaż samodzielnie jest naprawdę niezły. Piszę tutaj oczywiście tylko i wyłącznie za siebie, nie wiem czy ktoś jeszcze czytał je w całości.
Podsumowując, dobrze napisany, ale "już było", przewidywalny. Jak zwykle, to tylko moja opinia
Pozdrawiam
PS Napisałeś, że z pierwszym miejscem się zgadzasz, ja się nie zgadzam, bo uważam że mój "Nałóg" powinien być pierwszy
Ale chyba każdy, kto startował widzi swój tekst jako ten najlepszy. Jeśli uważasz, że mój nie zasługuje na podium(bo tak mi się wydaje, że troszkę to implikowałeś) chętnie przyjmę krytykę
Witaj Gregory,
ze wstydem przyznaję się, że nie znam wszystkich tekstów z konkursu Muzo - Weny 6.
Spóźniłam się z czytaniem również Twojego.
I oto co wylęgło się w mojej głowie:
Czytałam i robiło mi się przyjemnie. Napisany jest z Tobie właściwym ciepłem.
Czy historia spotkania dwójki bohaterów jest wiarygodna, nie wiem, więc przemilczę.
Rozumiem, byłeś ograniczony ilością słów, toteż zapewne nie wszystko powiedziałeś.
Tekst jest wcale ciekawy.
Myśl trochę zawiła, ale nie mnie o zawiłościach sądzić.
Podsumowując: uważam, że masz bożą iskrę, jeszcze pamiętam, ale tym razem... trochę potrzeba temu tekstowi, żeby błyszczał bardziej.
Serdecznie pozdrawiam
ze wstydem przyznaję się, że nie znam wszystkich tekstów z konkursu Muzo - Weny 6.
Spóźniłam się z czytaniem również Twojego.
I oto co wylęgło się w mojej głowie:
Czytałam i robiło mi się przyjemnie. Napisany jest z Tobie właściwym ciepłem.
Czy historia spotkania dwójki bohaterów jest wiarygodna, nie wiem, więc przemilczę.
Rozumiem, byłeś ograniczony ilością słów, toteż zapewne nie wszystko powiedziałeś.
Tekst jest wcale ciekawy.
Myśl trochę zawiła, ale nie mnie o zawiłościach sądzić.
Podsumowując: uważam, że masz bożą iskrę, jeszcze pamiętam, ale tym razem... trochę potrzeba temu tekstowi, żeby błyszczał bardziej.
Serdecznie pozdrawiam
Mileno1, Ananke, Leniwiecu2 i Jolu – dziękuję za odwiedziny i pozostawienie po sobie śladów.
Ktoś inny powie, że ani tak, ani tak, bo to obleśny chodnikowy żargon. Ja akurat lubię kiedy mowa potoczna trochę poflirtuje z bardziej wyszukaną.
Myślę że jednak „nie ma pana” gdyż chodzi o sprawę, którą nikt się nie zajął, czyli brak kierownictwa, organizacji. Sformułowanie „nie ma bata’ podkreśla zdeterminowanie, brak wątpliwości, np.
Odpiszę tej Milenie, nie ma bata. – oznacza, że odpiszę jej na pewno.
Być może, że w innych regionach używa się tych kolokwializmów w innych znaczeniach, nie wiem. Cieszy, że czerpałaś przyjemność z lektury.
Ananke, cieszę się, że odkryłaś własności rozgrzewające miniatury.
Co do kwiecistości to może być coś na rzeczy. Rozbuchanie… No, nie wiem. Rozbuchanie odczytuję jako taką bezrefleksyjną rozrzutność, działanie na oślep, a ja jednak staram się dążyć do oszczędności. Zazwyczaj jeszcze tuż przed publikacją tekstu jakieś przymiotniki wylatują z niego na zbity pysk.
Pewnie, że tak. Luz. Któż nie kocha swego dziecka? Kto je zrozumie lepiej? Warto jednak pamiętać, że dopiero nabranie pewnego dystansu umożliwi rozwój.
Dzięki za krytyczne uwagi. Zapewne w wolnej chwili wpadnę do Ciebie.
Jolu
Cieszę się, że wstąpiłaś i skorzystałaś z prawa do mieszanych odczuć Zaskoczyłaś mnie jednak tą zawiłością, gdyż zdawało mi się, że klarowniej już trudno, chociaż, jak już napisałem powyżej – kto lepiej zrozumie moje dziecko ode mnie? Ano… Jedynie jego matka.
Pozdrawiam wszystkich
Grześ
Milena1 napisała:
nie ma pana na ten piekielny zgrzyt
Nie powinno być - nie ma bata?
Pozdrawiam.
Nie powinno być - nie ma bata?
Pozdrawiam.
Ktoś inny powie, że ani tak, ani tak, bo to obleśny chodnikowy żargon. Ja akurat lubię kiedy mowa potoczna trochę poflirtuje z bardziej wyszukaną.
Myślę że jednak „nie ma pana” gdyż chodzi o sprawę, którą nikt się nie zajął, czyli brak kierownictwa, organizacji. Sformułowanie „nie ma bata’ podkreśla zdeterminowanie, brak wątpliwości, np.
Odpiszę tej Milenie, nie ma bata. – oznacza, że odpiszę jej na pewno.
Być może, że w innych regionach używa się tych kolokwializmów w innych znaczeniach, nie wiem. Cieszy, że czerpałaś przyjemność z lektury.
Ananke napisała:
bardzo ciepły tekst, przeczytałam z przyjemnością
Ananke, cieszę się, że odkryłaś własności rozgrzewające miniatury.
Leniwiec2 napisał:
Warsztat jest moim zdaniem bardzo dobry, masz swój własny styl - nie wiem jak go nazwać, może kwiecisty, może rozbuchany
Co do kwiecistości to może być coś na rzeczy. Rozbuchanie… No, nie wiem. Rozbuchanie odczytuję jako taką bezrefleksyjną rozrzutność, działanie na oślep, a ja jednak staram się dążyć do oszczędności. Zazwyczaj jeszcze tuż przed publikacją tekstu jakieś przymiotniki wylatują z niego na zbity pysk.
Leniwiec2 napisał:
Ale chyba każdy, kto startował widzi swój tekst jako ten najlepszy.
Pewnie, że tak. Luz. Któż nie kocha swego dziecka? Kto je zrozumie lepiej? Warto jednak pamiętać, że dopiero nabranie pewnego dystansu umożliwi rozwój.
Dzięki za krytyczne uwagi. Zapewne w wolnej chwili wpadnę do Ciebie.
Jolu
Cieszę się, że wstąpiłaś i skorzystałaś z prawa do mieszanych odczuć
Zaskoczyłaś mnie jednak tą zawiłością, gdyż zdawało mi się, że klarowniej już trudno, chociaż, jak już napisałem powyżej – kto lepiej zrozumie moje dziecko ode mnie? Ano… Jedynie jego matka.Pozdrawiam wszystkich
Grześ
Gregory,
wytłumaczyłam się z zawiłości. Użyłam niedobrego słowa.
Pozdrawiam cieplutko.
wytłumaczyłam się z zawiłości. Użyłam niedobrego słowa.
Cytat:
Rozumiem, byłeś ograniczony ilością słów, toteż zapewne nie wszystko powiedziałeś.
Pozdrawiam cieplutko.
Jolu,
wszystko jest w jak najlepszym porządku.
pozdrawiam jeszcze cieplej
wszystko jest w jak najlepszym porządku.
pozdrawiam jeszcze cieplej
Ostatnio dodane recenzje
- Czy guguły mogą być smaczne?
- Samotność Boga – Antoni Grycuk
- „Zabójca w bezpiece”, czyli proza niedoceniona
- Poetycka opowieść o wojnie w Donbasie - recenzja książki S. Żadana "Internat"
- Recenzja książki portalowej koleżanki
- Kazimierz Junosza „Buntownik” - recenzja książki
- Kompot. Trudny powrót do życia - recenzja książki
- Jezioro
- Król
- Pokora
- Niewolnica Isaura
- Stołówka
- Przestępczy debiut Alka
- Sen o stołku
- Kuzynka
- Co to za mundury?
- Marionetki (fragment)
- Saudade - fragment
- Prostytucja w PRL cz. 5
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.2
- Problemy byłego więźnia cz. 4
- Bajka o królu Srulu
- Żydek
- Dykciarze i inni, cz.3/3
- Dykciarze i inni, cz.2/3
- Dykciarze i inni, cz.1/3
- Nieporadnik przed wypłynięciem na szerokie wody pisarstwa
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.1
- FILIPEK CONTRA FILIP. HISTORIA MAŁO ROMANTYCZNA
- COME BACK
- Tęsknota za łzami
- Przedwieczorny seans
- Benek
- Urodziny
- Korzenie
Proza: Dolna Półka
- Ukryte Pomieszczenia Świata
- Mężczyzna z uschniętą różą
- Egzaminator 07
- Domorosły detektyw.
- Wszyscy jesteśmy różami
- Winowanie
- Egzaminator 06
- Sto donośnych słów
- Golda. Rozdział 2 Siedem razy TAK
- Żywoty świętych 2
- O wieczności
- O ludziach
- O nienawiści
- Golda. Rozdział 1. Mgła nad Miastem.
- Umierają nawet cmentarze
- Zamknięty krąg
- Prezent dla Mikołaja
- Egzaminator 05
- Stanik testowy
- Współlokatorzy
- Serynetka
- wizja z national mall
- Bluebird II
- wehikuł czasu (dane wejściowe plus teoria chaosu)
- świątynia
- Rzecz o pisarstwie *
- Nie da rady
- Niedomoga
- Wyrapidlo
- Myśli niezespolone
- Plaśnięcia
- Solarpunk
- Dnoryt
- Fosfeny
- Co słonko widziało *
- Dowody nieobecności
- o zmarłych albo dobrze
- Na wiosenne życia tchnienie
- Ostatni wieczór
- plamy słońca i cienia
- jesteś. jestem
- Poezjo, ty moja..
- jakie to proste
- Zapalniczka
- Taszczyciele wymiarów
Poezja: Dolna Półka
- Dziękuję
- ciało podatne na dotyk
- pęknięte lustro
- Dawniej znane, zapomniane
- Zabawa
- Marzenie o niebie w gębie
- nic o pokoju
- Serce jak z lawy
- nogami w chmury
- Z optymizmem na garb lat
- Niesamowite
- rozkwitanie
- Niedoskonałe
- kartki z kalendarza
- Niekontrolowane
- Do wytrącenia z oczu
- upadek Ikara
- O przedświątecznym myciu okien
- Żółtoróżowe
- Erotyk o nienasyconym
Galeria
Polecane
Nawigacja
-
Promocja -
Społeczność -
Konkursy -
Przydatne Linki -
Nasze Antologie
Ostatnie komentarze
- Jacek Londyn
- 26/04/2024 12:43
- Dzień dobry, Jaago. Anna nie wie gdzie mam majtki...… »
- Marek Adam Grabowski
- 24/04/2024 13:46
- Fajny odcinek. Dobra jest ta scena w kiblu, chociaż… »
ShoutBox
- Kazjuno
- 26/04/2024 10:20
- Ratunku!!! Ruszcie 4 litery, piszcie i komentujcie. Do k***y nędzy! Portal poza aktywnością paru osób obumiera!
- Leszek Sobeczko
- 02/04/2024 18:12
- Komu po drodze -Zapraszam [link]
- Zbigniew Szczypek
- 01/04/2024 10:37
- Z okazji Św. Wielkiej Nocy - Dużo zdrówka, wszelkiej pomyślności dla wszystkich na PP, a dzisiaj mokrego poniedziałku - jak najbardziej, także na zdrowie ;-}
- Darcon
- 30/03/2024 22:22
- Życzę spokojnych i zdrowych Świąt Wielkiej Nocy. Wszystkiego co dla Was najlepsze.
- mike17
- 30/03/2024 15:48
- Ode mnie dla Was wszystko, co najlepsze w nadchodzącą Wielkanoc - oby była spędzona w ciepłej, rodzinnej atmosferze
- Yaro
- 30/03/2024 11:12
- Wesołych Świąt życzę wszystkim portalowiczom i szanownej redakcji.
- Marek Adam Grabowski
- 30/03/2024 10:46
- Składam wam wszystkim serdeczne życzenia świąteczne
- Kazjuno
- 28/03/2024 08:33
- Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
- mike17
- 26/03/2024 22:20
- Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
- Kazjuno
- 26/03/2024 12:12
- Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
Ostatnio widziani
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty
Najnowszy:Usunięty
© Copyright by Portal Pisarski 2006-2024
Ważne: Regulamin | Polityka Prywatności | FAQ
Polecane: | montaż anten Warszawa | montaż anten Warszawa Białołęka | montaż anten Sulejówek | montaż anten Marki | montaż anten Wołomin | montaż anten Warszawa Wawer | montaż anten Radzymin | Hodowla kotów Ragdoll | ragdoll kocięta | ragdoll hodowla kontakt