Gdy zamyślony w cieniu skały siadłem
w dali majaczył sen tysiąca nocy,
co z rycerzami w swoje strony kroczył
w miejsca, gdzie światłem nie były latarnie…

Świat starych baśni skrzydłem załopotał
kryjąc tajemne zapomniane cienie;
to była skarga, czy tylko zmęczenie,
gdy w sercu bije ta sama tęsknota.

Oczy wypatrzeć szeptanymi słowy,
gdy nie odgadnę zagadki zawiłej,
popłynę myślą do świata dąbrowy

i cicho spytam tamte dęby stare,
gdzie pośród bajek tęsknota się kryje
i czy powrócić będzie jej zwyczajem.