Tawerna

Stara tawerna "Pod Wrakiem", która widziała i wiele słyszała stoi do dziś jeszcze na samym skraju wielkiego klifu. Tak, jak kiedyś przed wiekami na szerokiej werandzie stoją kobiety i wypatrują na głębokim horyzoncie okrętów, gdzie wśród majtków, żeglarzy, oficerów, rybaków, szyprów i innej morskiej braci są ich synowie, mężowie, kochankowie, narzeczeni lub po prostu przyjaciele. W sali tawerny siedzą marynarze, piją piwo, dżin i rum, lub  mieszaninę tych trunków i snują    morskie opowieści. Samotni żeglarze znajdują tu  miłość, taka na jedną noc. Bywa i tak, że któryś z tych morskich wilków nie wraca z morza i nie powróci już nigdy. Wtedy w tawernie słychać płacz kobiet i smutne toasty kamratów, a barman stawia "kolejkę"wszystkim, bo to dobry gość z niego był. Jak mógł nie być skoro przepijał w tej tawernie swoje,  bywało, że nie swoje pieniądze a na poddaszu "zaliczył" wszystkie panienki będące na etacie "Tawerny Pod Wrakiem". Tawerna to nie tylko pijatyka i swawola. W tawernie znajdzie pracę na morzu ten, kto jej szuka. Tu można usłyszeć najświeższe wiadomości z najdokładniejszą prognozą pogody włącznie. Jest to miejsce spotkań na dobre i złe czasy. Tu schodzą się wszystkie plotki i wieści z okolicy, a gdy jakiś kuter długo nie wraca z połowu przychodzą też i ludzie i razem czekają na jakikolwiek sygnał z morza lub ze stacji ochrony wybrzeża potwierdzający życie lub śmierć  ich bliskich.

Przesiaduję i ja w tej tawernie "Pod Wrakiem", piję piwo, a z okopconych ścian słyszę dawne melodie szant i głosy tych, co przeszli już swoją smugę cienia. Pije piwo z duchami, słucham ich historii, a gdy opadną opary dymu i alkoholu zachowane resztki morskich opowieści potoczą się dalej w stronę horyzontu.

Stary barman John jest moim przyjacielem. Najlepiej na świecie warzy piwo a prowadzone z nim dialogi stanowią dla mnie niemałą rozrywkę w czasie, gdy nie czuje pod sobą kołysania pokładu. Czasami tylko, ziemia się zachwieje, no bo przecież nie ja, ale to z zupełnie innego powodu.

Ahoj.