w tle słychać silniki, jesteśmy niewidoczni. sam się odpalasz,
pociągasz mnie za sobą, jak pomoc drogowa.

kładę się na tylnym siedzeniu, pieścisz mnie tak samo brzydko

jak wtedy, kiedy wpadłam do ciebie do domu na drinka, a ty

szybko zacząłeś grę językową. robi mi się gorąco, krtań drga,

nic mi nie przeszkadza oprócz warstw, które zostawiłam

omylnie. błyszczę wraz z rosą. rano wszyscy będą pamiętać

zrzucone warstwy na trawę i mnie nagą w środku nocy,

opartą na maskę samochodu. metal mnie schładza, kładę

ramiona. chcesz bliżej, jestem bliżej. chcesz mocniej,

otwieram się. wkrótce już nie słychać prawie nic, zostały

śmiechy rozchodzące się przez szerokie gałęzie,

porastających niebieski sufit, który już widzę przez mgłę,

coraz bardziej unosząc biodra i zaciskając palce.