każde podwórko
nawet daleko stąd jest
ciemne. stęchlizna zniechęca
różowe cienkie sukienki do szaleństw;
w piwnicy stare
transparenty, splamione flagi...
brudne bandaże...

sznytów więcej niż piegów na skórze;
smugi krwi na pustakach po burzy.
podkład do obrazu - Goya przyjąłby
zamówienie bez wahania...

ociekam czarnym tuszem -
po utrwaleniu wizerunku,
spadamy do ciemnego kręgu.
na skraju lasu, do wilczego stada.

moje heroiny:
"śmieciara", od cichego recyklingu kości
i "kociara", karmicielka wampirów,
ubrane w dark socjalizm są na koncercie,

werbli z Północy gęsta ściana,
śnieżny pył. skały podminowane dynamitem.
słowiański ból - na widowni udomowiony niedźwiedź
zasłuchany drapie się po głowie;

za momentów kilka
scena spłynie krwią;
jakbyśmy siedzieli na ceracie
w jego kuchni i pili glogg;

krzyk ginie we wrzasku
syren żarliwie wpatrzonych w rozporek.