***

Noc. Słodką wonią lip powiało
z uchylonego w lato okna,
w oddali grzmot się słyszeć dało,
spała codziennym snem przyroda.
 
O szybę lekko zastukała
żółto-zielona dłoń gałęzi,
i noc za oknem pobielała,
wiązkę promieni rzucił księżyc.
 
Gdyby tak po nich – jak po linach –
wspiąć się, gdzie moja matka w oknie
zieloną gałąź w dół przygina
i tak z przeszłości macha do mnie.
 
W czerwonym w groszki sarafanie*
Macha i macha, miasto naraz
grzęźnie w czerwcowej mgły tumanie:
Mamo, ja zaraz, mamo, zaraz…

 * Sarafan – rodzaj długiej sukni, często bez rękawów, z wysoką talią, rozszerzanej ku dołowi, zaś z przodu zazwyczaj rozpinanej lub rozciętej.

***

Сладкою липой в ночи потянуло
из приоткрытого в лето окна,
из грозового далекого гула
среди природы повального сна.

Не разбудило, а только задело
желто-зеленою веткой в ночи,
там, где в предгрозье все ярко и бело
и от луны протянулись лучи.

Вот бы по ним и - до самого верху,
где моя мать в невысоком окне
вниз пригибает зеленую ветку,
машет рукою из прошлого мне.

В красном в горошек своем сарафане
машет и машет, и город завяз
перед грозою в июньском тумане:
мамочка, мама, сейчас я, сейчас.