zaraz spadnie deszcz,
ziemia odwykła od wilgoci
nieprędko wpuści ją do gardła.

urządziliśmy ptakom sztuczną
kałużę, jak pszczoły i trzmiele
piją z jednej miski.
 
dzieci zdziwione same sobą
pierwszy raz nie cieszą się z wakacji.
wyglądają przez monitory okien
 
na smutne place zabaw,
boiska bez piłki, nad którymi nikt
nie woła: Franek, do domu.
 
pierwszy raz robisz placki
ziemniaczane, kalecząc palce
wzywasz wszystkich świętych
 
na pomoc. kiedy wracam po pracy
w szpitalu i nie pozwalam się przytulać,
gasną światła, dom odpoczywa.
 
i tylko przez noc wszyscy
jak nasze plany i nadzieje
pod czarnymi powiekami dojrzewamy
 
pełni lęku,
zawieruszeni w ciszy.
 
4.06.2020.