Nieznana historia potraw

 Rozdział III - makaron

Makaron pojawił się w starożytnych Chinach jeszcze przed wynalezieniem pisma. To właśnie splątane nitki tego przysmaku stały się zaczątkiem stosowanych do dziś skomplikowanych znaków pisma chińskiego. Pierwsze zdanie napisane alfabetem makarońskim brzmiało: „Dawaj mi tu szybko następną miskę makaronu, kobieto, albo poznasz ostrze mojego miecza”. Chińczycy bardzo dbali, aby nikt nie wykradł im tajemnicy jego wytwarzania, dlatego karmili nim jedwabniki, które produkowały przędzę służącą do wyrobu tkanin. Kiedy szaty jedwabne nie nadawały się już do noszenia, ponownie przerabiano je na makaron, a ten podawano władcom, dzięki czemu byli mądrzy i nieustraszeni. Tylko oni mieli prawo spożywania cesarskiego dania.

Praktyka ta dotrwała do czasów Przewodniczącego Mao, o którym wiadomo, że był zapalonym miłośnikiem makaronu i jadał go pięć razy dziennie przez siedem dni w tygodniu. Już wtedy makaron podawano w pięciu wariantach, co przetrwało do dziś głównie jako „zupa w pięciu smakach”. Mao, nie zdradzając nikomu tajemnic wytwarzania Mak-Ar-Onu (oryginalna nazwa starochińska), doprowadził do klęski wielkiego głodu. Ciekawostką jest też fakt, że pierwszy człowiek, który stanął na Księżycu, po powrocie opowiadał, iż w kosmosie najbardziej brakowało mu McAronu (oryginalna nazwa amerykańska).

Makarony dostępne są dziś na całym świecie w wielu kolorach i kształtach. Kupić je można w sklepach spożywczych lub przemysłowych różnych branż. Poza oczywistym przeznaczeniem kulinarnym, służą do uszczelniania okien, jako wypełnienie materaców żołnierskich, a artyści ludowi na Podlasiu wykorzystują nitki makaronowe do wyszywania makatek kuchennych, takich jak: „Dobra żona tym się chlubi, że gotuje, co mąż lubi”.