Babcia Ela usiadła w swoim bujanym fotelu. Nałożyła na nos okulary i jak zwykle zaczęła opowiadać bajkę na dobranoc.

- Dzisiaj dzieci opowiem wam bajkę o małej dziewczynce, która nie lubiła swojego imienia.
Była sobie mała dziewczynka, która miała na imię Malwina. Mamusia i tatuś mówili: Malwinka niektóre dzieci wołały: Malinka.
Mała Malwinka nie lubiła tego. Robiła się wtedy czerwona ze złości.
Pewnego dnia wieczorem, patrzyła przez okno w swoim pokoju. Powiedziała głośno:
- Gdyby zjawiła się Dobra Wróżka, to bym ją poprosiła o inne imię.
Wtedy to na parapecie usiadł gołąb. Na jego grzbiecie siedziała mała postać, która miała świecąca sukienkę, na głowie długą świecącą czapkę a w ręce różdżkę.
Powiedziała:
– Wołałaś mnie? Oto jestem. Jeśli chcesz spełnię Twoje życzenie. Od dziś będziesz miała na imię KAROL.
No i gołąb odfrunął.
Malwinka rozpłakała się.
– Co ja teraz zrobię? Nie pójdę jutro do przedszkola. - Szybko położyła się spać i prawie całą noc nie mogła zasnąć.
Na drugi dzień rano Malwinka słyszy jak mama woła:
- Karol, chodź idziemy do przedszkola.
Malwinka podbiegła do okna i woła:
- Dobra Wróżko. Przepraszam, już nie będę grymasić. Bardzo lubię moje imię Malwinka. Tylko, proszę, przywróć mi je.
Znowu przyfrunął gołąb z małą postacią, która powiedziała:
- Tym razem przywrócę ci twoje imię, ale na drugi raz nie proś mnie zbyt pochopnie o przysługę.
- Przyrzekam, że już nigdy, nigdy.
Gołąb odfrunął.
Mama weszła do pokoju i mówi:
- No, choć Malwinko, idziemy do przedszkola. Dzisiaj pójdziemy razem z Karolem od pani sąsiadki.
Malwinka zrobiła głęboki oddech, spojrzała na okno. Siedział tam gołąb, ale Dobrej Wróżki nie było.
Malwinka bardzo szczęśliwa pobiegła do przedszkola. I wszystkim po drodze mówiła:
- Mam na imię Malwinka.
Więc i Wy dzieci uważajcie jak o coś prosicie Dobrą Wróżkę.
No a teraz już Dobranoc..