Jest w tym tekście coś zaczepnego, intrygującego, coś co za mną łazi. Czyżby peel sobie życzył, aby czas stanął w miejscu? Pobożne życzenia




dni jednak płyną do brzegu i nie ma ich jak ostrzec, by nie płynęły. Stąd moje odczucie że najlepiej gdyby czas się zatrzymał. Coś wisi w powietrzu. Tylko u brzegu? tu mam jakiś dyskomfort. Chociaż poczekaj, spróbuję to poniżej jakoś rozplątać

W trzecim wersie zmieniłabym szyk.

ocean połyka zagubione noce — lepiej mi brzmi

No i kolejna fraza bez widoków na przyszłość, to



- brak światła, które wskazywałoby drogę, poprowadziło.
To co było jakby przy brzegu cofa się, oddala, dlatego pod lir nie chce by kolejne dni dobiły do brzegu, chce oddalić to, z powodu czego świat stanął w pół licha, nie dopuścić do gorszego. Czy mu się uda? Wątpię. Żadne próby, ani zamiary niczego tutaj nie zmienią. Są niedoszłą mrzonką, a przyszłość jawi się nieciekawie, dlatego strach łazi od drzwi do drzwi. Tak sobie poczytałam Wiolin, ale bardziej to czuję niż wiem Pozdrawiam serdecznie.

Tetu.

Jazda bez hamulca czyli odczytałaś to tak, jak chciałem to przedstawić..."Bardziej to czuję niż wiem". Chyba o to w tym wszystkim chodzi. Poezję trzeba na duszę... Bardzo dziękuję Tobie za powyższe. Pozdrawiam.

Kobro.

Nawet nie zauważyłem że ten wiersz na dole. Pewnie oceniającemu tę dolną półkę zasugerował tytuł...Trudno, czasem jest tak że aż czasem nie...Myślę że ocenie towarzyszy brak wnikliwości tak potrzebnej rzetelnej ocenie. Bardzo dziękuję za minutę z wierszem. Pozdrawiam.