brązowa z pościeranymi brzegami

należy do dłoni o plamach wątrobowych

granatowa jest w księżyce i gwiazdy

które zdają się unosić jak biały kurz z mąki

dama nieświadoma swojej przemijalnej młodości

ma podopieczną portmonetkę w kwiaty

kruche kwiaty krótkie ich życie

wśród wielu też portmonetka oszczędna

z małymi przegródkami na drobne i banknoty

mieści się w dłoni być może nawet w staniku

wygodna w przemieszczaniu

właścicielka pewnie nie raz sklep odwiedzi

łuski karpia zasilają portmonetki

przed Bożym Narodzeniem

te są grube podobno dobre na psa urok czarnego kota

na wielką ilość monet

a kysz szatanie

świeża nowiutka jest jak wychuchana pani z żurnala

jak jej błyszczące paznokcie które odbijają promyk słońca 

i stara bardzo zniszczona się trafia

jak twarz biedy czy choroby

nie jeden paragon z grzechami ukrywa

już miałam piękną pointę dla tego wiersza

jej bohaterem mężczyzna

ale może pointa niech poczeka

na kolejny wiersz o portfelach

a może by napisać jeszcze o nietypowej brzydkiej

w dłoniach starca o wypielęgnowanych dłoniach 

takich z sercem dobrodusznym który się zjawia incognito

z takiej portmonetki idzie odsiecz na choroby sytuacje gdy już niebo się zapada czy rwie się na strzępy rzeczywistość

portmonetki tylko dłonie obracają palce czule całują 

rentgen linii papilarnych śladów osobowości