Chciałbym bardzo ocenić pozytywnie ten wiersz ale zbyt wiele tu błędów. Różnej jakości; błahych: (biało-żółte), (nienarodzonego). Merytorycznych: pierwsze wersy: "zaspane we mgle twarze nie dostrzegają/ kontrastów i zabarwień". "Brak wyostrzenia zabiera indywidualność dając w zamian koronę dla błazna". Te metafory są niewłaściwie skonstruowane, są iluzoryczne. W istocie nic nie niosą. Swoją drogą: skąd przekonanie ze błazen pozbawiony jest indywidualności? Wręcz przeciwnie. Dobry błazen musi być indywidualnością. Zagadką jest mgła: "inna od polnej". Mgła polna bywa bardzo różna, zależy od pory dnia, pory roku, bywa mgłą z deszczem, mgłą w słońcu, bywa tak gęsta że nie dostrzeżesz własnego nosa. Mimo tych negacji jest w tym wierszu nuta poezji. Warto by nad nim popracować.

Nie raczyłaś nawet prostych (technicznych) błędów poprawić: ("nienarodzinego" zamiast >nienarodzonego< ), ("biało-żółte" to nie wyobraźnia, to gramatyka; poprawnie jest również "białożółte" ). Jak możesz pisać o "innej niż polna mgle" kiedy nie wiesz o jakiej w istocie mgle piszesz? Lubię wodę niebieską ale w poezji wolę mądrą i zgodną z zasadami gramatyki. Życzę nadal dobrego samopoczucia. Najpierw jednak popraw błędy.

Popraw jeszcze "biało żółte" na >białożółte< To nie literówka. To błąd