życie jest dziwne bo się spotykamy

pani już nie żyje a ja uczestniczę w wieczorze

poświęconym pani poezji

po co dzisiaj traumy proszę pani
na cóż krzyk który zamienia żywego w przedmiot
jest pani taka delikatna jak zielony listek drżący na wietrze
może coś nas łączy?

też jestem poetką

nieraz tak bym chciała jednak nie potrafie żyć samym powietrzem 

nie ma u mnie morza ale za oknem są falujące iglaki

i mam syna z niebieskimi oczami jakby wyjętymi wprost z morza

już pani nie wróci do Komarowa

gdzie wodę piła rosyjska poetka
już nie wzbije się pod niebo Jesienina
zostały ciepłe wiersze i fotografie

po cóż dziś tyle toksyn drwin i urągań
przecież poród może być normalny
a piękne ciało kobiety niech pięknem pozostanie w pragnieniach mężczyzny
po co je besztać ubierać w brud zwyczajności

otwieram okno hałas się zakrada
i zastanawiam się czy to
szum morza tak przez panią ukochany

tyle w pani subtelności drgań niezwyczajnych
czy da się opisać szept wiatru

zamienić go w cichą muzykę?