Wiolin

jesteśmy sumą wspomnień i przeżyć
kronikarzami historii własnych
i spraw od których wiele zależy
nim razem z nami snem wiecznym zasną

Z podobaniem. Pozdrawiam

W zasadzie bardzo na tak narracja, emocje, zbudowane obrazy, rekwizytorium itd...
Jedynie zapis... choć pewnie to tylko moje takie tam

Ale zdecydowanie moje klimaty.

Pozdrawiam

Witaj Alkestis.

Jeżeli wywołał, to i ja jestem wdzięczny wierszowi, jego treści że potrafił to, czego tak naprawdę oczekujemy od wiersza. Nie zawsze się to udaje, Jakby tak venie udało się mnie nie opuszczać...ech, to bym dopiero pisał... Pozdrawiam i dziękuję.

Apisie.

No tak, też tak chciałbym aby o wierszu powiedzieć wierszem...Dzięki serdeczne.

Nurio.

Poddaje się Twojej sugestii, tym bardziej ze jest ona tylko jedna i na tyle mnie stać Poprawiam.
Dzięki za rozkminienie powyższego. Pozdrawiam.

Woytku.

No jeżeli ma być tylko ta sugestia drzazgą to zapewne drzewom nie grozi wyginięcie...Dziękuję za dobre słowo. Pozdrawiam

Witaj Annokoch.

Pięknie to ujęłaś...Może nie trzeba było długo szukać owej klamry, ale jeżeli jest ona zauważalna, to znaczy że autor dopełnił formalności wypełniając wszelkie dokumenty pozwalające zrozumieć istotę przekazu. Bardzo dziękuję za odnaleziony pozytyw tego
wiersza. Pozdrawiam.

Witaj Afrodyto.

Bardzo pojemne są wiersze...Poezja chodzi w wielu butach. Konsumowania słów można dokonać na wiele sposobów i tak naprawdę można ich nigdy do końca nie zjeść, choć Twój komentarz przeczy tej tezie. Bardzo za nią dziękuję. Pozdrawiam.