Witaj Apisie
Troszkę przypomina mi się żart: "Jak się nazywa ta cholera..? Jaka znowu cholera dziadku? Ta, co mi wszystko chowa. Alzheimer dziadku, Alzheimer!". Ale domyślam się, że nie o takie "roztargnienie" tutaj chodzi. Najtrudniej odnaleźć przedmioty i nie tylko przedmioty, które są na wierzchu, niemal na wyciągnięcie ręki. I tak, jak przedmioty, gubimy z oczu inne aspekty życia, o wiele ważniejsze - przyjaciół, miłość, finanse, wewnętrzny spokój i harmonię. Bałagan przedmiotowy wokół, przekłada się na bałagan w głowie i całym życiu. Obiecujemy sobie tysiące razy, zrobić z tym porządek ale to najczęściej słomiany zapał, a "bałagan" rośnie i życie ucieka nam coraz bardziej.
Apisie, nie gniewaj się ale ten wiersz, mimo ciekawego tematu, jakoś odstaje od Twoich, dotychczasowych wierszy, "nie płynie" tak harmonijnie. Może to celowe? Tu także masz trochę bałagan
Pozdrawiam
Zbyszek

Apisie
Odpocznij proszę, nie jest lepiej.
"Samozaoranie" - nie bardzo, już lepiej - samo destrukcji, samo zniszczenia.
"Albo mi głowie coś się plącze" - literówka, brak w, może tak: - albo w mojej głowie...
- mam mentlik w głowie
- plącze się w głowie
"Miejscu" - x2, zbyt blisko siebie

bez przerwy zmienia miejsce
to znika by znów się pojawić
nie zważając na zmęczenie
szukam jakiegoś sensu

w odległych kątach ukryte
to co było przecież blisko
zaplątane węzły utrzymują
chaos w pokoju i głowie

podniosę się raz jeszcze
na przekór marazmowi
chwytając bajzel za mordę
ułożę... to cholerne życie

To tak na szybko, bez rymu, po mojemu
Serdecznie pozdrawiam
Zbyszek