Bardzo ciekawie, jak dla mnie o przemijaniu, o ostatniej drodze, choć niekoniecznie,
może jest to tylko zmiana drogi, choć te ryby płynące do góry brzuchami to sugerują,
kojarzą się też ze zmianami klimatu, z powodu nadmiaru ciepła i złotych alg.

Jak widać ciepło i płytka woda mogą być zabójcze, może dlatego czasem warto płynąć do zimnych wód i płynąć pod prąd, ale to z pewnością nie jest łatwe, w czasach powszechnego konformizmu.
W każdym razie zimny wychów daje czasem lepsze rezultaty, bo człowiek jest bardziej zahartowany.
Poza tym jest tutaj także odniesienie do wiary, tak sądzę i tego, iż ludzie jej pozbawieni
nie mają szans na oczyszczenie w życiu wiecznym...
Co prawda może to być również o wierze w sensie ogólnym, tylko ten co dąży do celu, nawet, gdy życie go bardziej soli,/rzuca kłody pod nogi/ niż słodzi, może sprawić, iż ten cel osiągnie, choć jeśli chodzi o nieśmiertelność, to osób, które na nie zasługują jest li tylko garstka.

Jeśli moje odczucia są błędne, to wybacz, Poetko,
w każdym razie wiersz jak zwykle trzyma poziom.
Pozdrawiam Cię serdecznie

hej

Tetu, moja wrażliwość inna, widzę tu bardziej wiersz publicystyczny, spójny jak na obecne czasy z Odrą i działalnością człowieka i tego cynicznego zakłamania w tej sprawie.I wcale nie tak, że to gorszy rodzaj pisania, niejednokrotnie mówiłem, że jako piszący mamy wręcz obowiązek opisywania rzeczywistości i jej ocenianie, Ty jeszcze dodałaś - zaznaczyłaś, że jesteś autsajderką. I tylko jedno mnie hamuje:

- niemy krzyk

już całkiem głośno pozdrawiam mimo, że wieczór.