Pierwsze dwie zwrotki...całkiem zgrabne, potem zgrzyt "tłucze zwierciadła" -aby do rymu? 4 strofa tematem odbiega od pozostałych (ni przypiął...) "krew się limfą sączy"...bełkot. W sumie wiersz po dopracowaniu i usunięciu bzdur będzie dobry, z górnej półki.
PS. Czy na portalu każdy wiersz musi być (bez poprawek) od razu genialny?

To czytelnik ma rację, a nie pisarz. Odpisujesz mi, bo żyjesz. A np. Wacław Potocki autor Ogrodu fraszek nie może mi odpisać. Rozumiesz? Dzieło musi bronić się same.
PS. Oczywiście możesz dalej uważać, że nie popełniasz błędów i tworzysz arcydzieła.

Gdyby pochlebcy poświęcali tyle czasu co krytycy... :-) A to, czy twój utwór jest arcydziełem decydują czytelnicy i...historia.

Witaj Taka Jedna

też uważam, że da się obronić tę metaforę, można też czytać to tłuczenie zwierciadeł jako niechętne przeglądanie się w lustrze, na jesieni życia, gdy nam lat nie ubywa, a ludzi obok nas owszem, o czym piszę dalej w następnej strofie, gdy zostają nam zamiast tych osób wspomnienia.

Dziękuję za czytanie, miłej niedzieli życząc.

Witaj Taka Jedna

Msz, wszystkie strofy w powyższym wierszu są powiązane tematyką jesieni i tytułem, także, bowiem są tutaj kolejne jej odsłony,
zatem jest podkreślenie odsłony w aurze i tej, która ma miejsce w przemijaniu człowieka.
Chłód, nagość przyrody jest powiązana z chłodem jaki odczuwa człowiek, nawet tym fizycznym, nie metaforycznym, bo człowiek na starość ma inny metabolizm i szybciej ten chłód odczuwa, ma swoje problemy związane z przemijaniem również, choćby
widoczne ze zmianami w lustrze, czyli z fizycznością, ale nie tylko ze zdrowiem, także w w wierszu pisze się skrótami, a zbite lustro jest skrótem myślowym, nie uważam, iż
dobre jest tłumaczenie wierszy, te zmiany są powiązane także z odejściem bliskich mu osób,/ o których piszę w ostatniej strofie/ i wreszcie z odchodzeniem jego samego.

Zatem całość wiersza, to poszczególne odsłony i elementy jesiennej układanki, nie uważam, że każda strofa musi być o tym samym, ale powiązana powinna być i u mnie to powiązanie jest, msz, a Czytelnik może widzieć coś inaczej, jego prawo czytelnicze, a prawem autorskim jest obrona wiersza, często czytam wiersze tak hermetyczne, że czytelnik musiałby główkować godzinami nad zrozumieniem treści autora, a i tak nie byłby w stanie wejść w jego głowę, msz ja nie piszę tak zawile, aby nie można było odczytać dość klarownej treści.

Może dlatego tak jest, iż mnie w pisaniu bliżej jest do klasyki, niż do poezji współczesnej, co nie znaczy, że tej drugiej nie doceniam, ale dopiero tak jest od kilku lat.
Gdyby autor zmieniał wiersz pod wpływem każdego czytelnika, to wiersz już nie byłby jego, czytelnik może dać sugestie i uwagi, a autor ma prawo się z nimi zgodzić lub nie.

Widziałam często sugestie, które wprowadzone w wierszu wiersz zepsuły, zamiast mu pomóc, ale czasem są pomocne i wówczas można je wprowadzić, zwłaszcza jeśli dotyczą błędów gramatycznych czy stylistycznych.

Pozdrawiam niedzielnie i dziękuję za poświęcony czas.

Witaj Al - szamanko

Masz rację, że jesień może być przepiękna, ma ona różne oblicza,
z jednej strony urzeka barwami, a z drugiej jest związana z przemijaniem,
a co do pozornie martwej, to świetnie tę warstwę wyczułaś, bo pewne rany,
nie do końca się goją, tak, jak tęsknota za tymi, których już nie ma nie da
się ugasić do końca, nawet z upływem czasu, ale ten czas je z pewnością łagodzi,
ten ból jest po latach mniejszy.

Bardzo dziękuję Ci za czytanie, miło mi, że wiersz do Ciebie przemówił,
pozdrawiam serdecznie

Witaj alos

Miło mi, że mój wiersz w strofie safickiej się Tobie podoba,
też lubię tę formę.

Dziękuję za czytanie, pozdrawiam serdecznie