Bukowski byłby z Ciebie dumny, bo piszesz jak Beat Generation
Pytasz mnie, co ja widzę amerykańskiego w Twoim pisaniu?
Wszystko, od dosadności, po "ból istnienia", picie, cipki, samotność i ciągła walka z nią lub wręcz przeciwnie - pogodzenie się z tym podłym stanem rzeczy.

Mało liryczne są Twoje kawałki, a z kolei pełne smutno-brudnej prozy życia.
Opisujesz stany nieoptymistyczne jak bitnicy, którzy buntowali się na ówczesną Amerykę.
Piszesz po męsku, bez łzawych smętów, nawet, kiedy Twój bohater ma pod górkę, to woli się napić niż płakać.

Odpowiada mi Twój styl i tematyka, dlatego wracam do Ciebie jak niespłacony weksel
Oby tak dalej!