Tak się już od wieków dzieje: wojny, zwady i biesiady, w końcu kończą się za wrotami, ziemią sypanami tak właśnie człowiek kona, kończy swój rozdział powieści, niby bezsensownej pieśni co wartość ma ni wielką, ni małą gdyż to człowiek ją sam ustala czynami za życia. A wszystko to i tak znika w mrokach wieczności. A te masy ludzkie patrzą wciąż ku niebu, szukając ważniejszych spraw, zamiast walczyć zapan brat. O leprze życie czy chociaż dzień, wolą modły wnosić aż po swych dni kres, bawi mnie ich upór w poszukiwaniu prawdy, w słowach słyszanych od dziada, pradziada o bogu, miłości .Potem ci co umierają z wiarą na ustach, sami kończą w piekielnych czeluściach. Taka to je ludzka wola, wiecznie poszukuje boga, choć nie wie że nie powien, liczmy iż on łaskawy albo go niema, i znikniemy gdyż wieczność to ciężka dola. Szatany, uriele zapytać popędźcie, powiedzą wam one że koniec to łaska nie kara, życie wieczne to męki bezkresne, z radości omamami przeplatane, więc łatwo wojakom z ziem ludzkich mówić za ojczyznę umrzeć idę gdyż "umrzeć jest łatwo, lecz to życie daje popalić" ach mądre słowa jak na człowieka, ludzie są jak dzieci które nabrudziły w swojej piaskownicy, a czkajcie, ino bóg przyjdzie, zamknie piaskownice !. I wtedy dopiero swe brudy zauważycie: kler, rządzący, lekarze, naukowcy nikt bez winy nie jest, każdy tu brudził, tylko bóg wie jaką kare wam zapłacić przyjdzie, ja tylko wiem tyle: Na szybką śmierć liczę.