Taki dowcip mi się skojarzył czytając ten tekst:


A odnośnie tekstu: Brakuje mi tutaj trochę spójności, pomimo myśli przewodniej "o hodowli myszek". Tytuł "pomysł dla kuka" od razu przerzuca mnie do części ostatniej, sugeruje pointę, i już w pierwszym akapicie można się domyśleć jak tekst się skończy. A to z kolei zabija niespodziankę, bez której taka mała miniaturka nie ma racji bytu.
Nie wiem, może inni jakoś lepiej ten tekst ocenią.

temat dobry ale ucięty brutalnie, a można by jeszcze pociągnąć.
zakończenie bez brawury i niesmaczne ale tym mnie nie pobijesz ;-)))

W dzisiejszym programie nauczymy się jak jeść psią kupę w eleganckiej restauracji - z francuskiego restaurant - przy pomocy specjalnej do tego celu malej łyżeczki - z francuskiego la petite łyżeczka.
Zanim udamy się do eleganckiej restaurant musimy zadbać o odpowiedni wygląd. Panowie obowiązkowo smokingi, bądź fraki i oczywiście lakierki, o muchach nie wspomnę. Panie eleganckie wieczorowe suknie. Kiedy już zasiądziemy w miłym gronie w eleganckiej restaurant i wybierzemy odpowiednie wino, a kelner oddali się w stronę psiarni, możemy poruszyć tak ważkie tematy jak ogólnoświatowy pokój, nowe trendy w modzie i sztuce, czy budowa tematów w fugach Bacha oraz ich wpływ na kontrapunkty w "Das Wohltemperierte Klavier".

O świeżość dania możemy być spokojni, ponieważ każda szanująca się restaurant mająca w swoim jadłospisie - z francuskiego menu - psie kupy, posiada ze dwa tuziny dogów niemieckich, czy owczarków kaukaskich, które na bieżąco zapewnia dostarczenie tego wykwintnego dania na nasz stół. I oto wuala!!! Wchodzi kelner i podaje do stołu. Bon appetit!!! Kupy powinny być jeszcze ciepłe i parując roztaczać wokół wspaniały aromat. Zbliżając nos na odległość 1-2 cm możemy w pełni rozkoszować się tym nietuzinkowym, wspaniałym zapachem oraz w pełni docenić głębie i złożoność bukietu. Możemy w ramach zabawy lub rozluźnienia atmosfery w przypadku spotkania biznesowego zrobić zakłady, czy dania pochodzą od dogów czy od owczarków, a kelnera poprosić o rozstrzygniecie zakładu.

Następnie przy pomocy malej złotej łyżeczki z długim trzonkiem rozpoczynamy jedzenie. Zaczynamy od szpiczastego zakończenia, a wiec od miejsca, gdzie kupa jest świeższa i bardziej masłowata. Technikę można porównać do jedzenia lodów. Delikatnie zeskrobujemy wierzchnia warstwę, a kiedy uzbieramy już wystarczająca ilość, powoli i z dystynkcją wkładamy do ust rozsmarowując językiem o podniebienie. Po pierwszym kęsie, możemy spontanicznie zachwycić się potrawą wołając: "Magnifique!!!", "Vive la France!!!"

Jeśli jednak spożywamy psią kupę po raz pierwszy, powinniśmy dyskretnie zasugerować kelnerowi, aby przyniósł wiadra na pawie, dużą rolkę papierowego ręcznika na otarcie łez oraz - w celu zahamowania dalszych wymiotów - kilka litrów wody mineralnej, koniecznie Perrier!

nie no lajtowy jest taki, czasami jak oglądałem kwaśniewską to sobie tak fantazjowałem, że ona gadała by "ą" i "ę" o jedzeniu psiej kupy w eleganckiej restaurant... ;-)))

Aaa co za wizja! Ale napisana z pewna dozą smaku. Nie znudziłam się ani na chwileczkę. Krótko, rzeczowo, rzetelnie.

No, no Tajguś potrafisz zadziwiać

Bassooner - to było obleśne, ale na swój sposób znakomite.

Tekst całkiem udany, choć bez niespodzianek czy wstrząsów