Witam
Po lekturze przypomniał mi się film z Christiną Ricci oraz Liamem Neesonem "After.Life". Ciekawa końcówka, aż mnie miły dreszczyk przeszedł. Jest kilka błędów, które wyłapie od razu każdy redaktor. Np. kwestia odstawiania skrzynki. Albo sprawa kropek w dialogach. To proste: jeśli zachowanie postaci ma bezpośredni związek z jej wypowiedzią, po myślniku kontynuujemy zdanie; jeśli nie, stawiamy kropkę. Np.
–Tu masz jeszcze zdjęcie – pokazał fotografię (nie portret, bo portret to nie zdjęcie, tylko obraz). Sorry za upierdliwość. Tekst mi się podoba.

Rozumiem. Ale to przecież nie jest kryminał. Znacznie bliżej tej scence do Twoich opowiadań.

Dziękuję bardzo. Ogromnie mi miło, że Ci się spodobał ten fragment. Pojawiły się szanse na wydanie papierowe, ale w przyszłym roku. Tymczasem zapraszam na RW2010.pl od 31 października. Piotr Pawłowski "Nyx". Ebook w cenie 10 złotych Do wyboru format epub, mobi i pdf.

Dziękuję za komentarz. Szczerze mówiąc wrzuciłem to na kilka portali i nie sądziłem, że ktokolwiek przeczyta. Miło mi, że Cię zaciekawiłem. Nie będzie dalszego ciągu. Całość jest gotowa od lutego. 150 stron A4. To, co przeczytałaś, miało być początkiem alternatywnej wersji historii, nad którą pracowałem zbyt długo. W końcu jednak oprzytomniałem i stwierdziłem, że dotychczas owych wersji było i tak zbyt wiele, więc trzeba uznać ostatnią za ostateczną i zacząć pracować nad czymś innym. Książka wyjdzie pod koniec bieżącego albo raczej w przyszłym roku, mam nadzieję. Wszystko zależy, rzecz jasna, od pieniędzy.
Dziękuję także za wskazanie błędów. Polowanie na potknięcia jest udręką. Też mi się często nie chce, co widać w powyższym tekście . Z pierwszym zastrzeżeniem nie do końca się zgadzam. Najlepiej byłoby napisać "nazwa na drzwiach składała się z namalowanych farbą brzydkich żółtych liter". Nazwy nie tworzą liter, jak wynika z tego, co zaproponowałaś, to litery tworzą nazwę. Zgadzam się jednak z tym, że tekst wciąż jeszcze zawiera mnóstwo błędów.

Pozdrawiam

Ups! Tego politycznego wstępu znajdującego się pod tytułem nie powinno tu być. Przyplątał się z facebooka na skutek pośpiechu w wykonywaniu czynności wytnij-wklej. . Tak czy owak zamieszczenie tego tekstu jest pewnie moją reakcją na to co dzieje się w tym jakże moralnym kraju.

Dziękuję za opinię. Tekst jest wycięty z większej całości, co nie umknęło Twojej spostrzegawczości

Podoba mi się taka "impresyjność" tego wiersza. Stwarza to szerokie pole interpretacji i każdy może w nim odnaleźć siebie na swój sposób.

Niezły tekst. Jest tu trochę prawdy o ludziach niestety. Zdarzało mi się pracować w takich "kołchozach" i sądzę, że więzi między ludźmi, którzy spotykają się w tego typu miejscach są bardzo powierzchowne. Z drugiej strony nie do końca rozumiem te "wyrzuty sumienia". Rozumiałbym gdyby wątpili w wyzdrowienie kogoś, kogo kochali. Rozumiałbym wyrzuty i idące za nimi odseparowanie się od nieszczęsnej kobiety, gdyby była kimś bliskim, od kogo odsunięto by się jeszcze w trakcie leczenia, wydając niejako wyrok za życia. Ludzie tacy są, w wielu przypadkach, że uciekają od kogoś, kogo zawiedli, ponieważ nie lubią, gdy widok kogoś przypomina im o tym, że są... tylko ludźmi i niekoniecznie brzmi to dumnie. Z uwagi jednak na to, że byli raczej wyłącznie "znajomymi z pracy" bardziej naturalną reakcją wydawałaby mi się obojętność maskowana uprzejmym potakiwaniem. Coś w stylu "choroba ją zmieniła i już z nią nie pogadasz", ale wyrzuty sumienia? Jak napisałem w takich miejscach relacje są zbyt powierzchowne, nikt się za bardzo nie przywiązuje i nie ma tej "bazy emocjonalnej" do późniejszych wyrzutów sumienia. To jednak tylko moje wrażenie, broń boże zarzut, ponieważ opowiadanie jest bardzo dobre, a detale w rodzaju ortografii, interpunkcji itd. zawsze można poprawić. Według mnie się liczy komunikacja z czytelnikiem, zatem to czy potrafi się z tekstem utożsamić. Ja rozpoznaję sytuację, pewne zachowanie ludzi w miejscach pracy, co świetnie zostało opisane, ale nie znajduję wystarczającego psychologicznego prawdopodobieństwa w przyczynach takiego zachowania bohaterów z uwagi na płaszczyznę na jakiej się spotykają. Pozdrawiam

http://casusaniola.pl/21-duch/

Dziękuję za opinie. Rzeczowe uwagi, z którymi się (mniej więcej) zgadzam. Tekst się trochę przeleżał i był wielokrotnie (zbyt często) przerabiany. Sądzę, że straciłem do niego nieco dystans, stąd niepotrzebne gadulstwo, przesyt zaimków, tudzież osłabiające się nawzajem imiesłowy. Cieszy mnie, że zamierzony efekt końcowy, czyli ów "postępujący akt odchodzenia" został osiągnięty, ale błędy faktycznie rzucają się w oczy, zwłaszcza, jeśli ktoś spogląda na ten fragment w miarę obiektywnym okiem, czego mnie, przyznaję, trochę zabrakło.

Dziękuję za miłe słowa . Moją uwagę uwagę zwrócił inny tekst zwyciężczyni konkursu, który odnalazłem na Eprawda.pl - "Bal bessennych". Podobał mi się nawet bardziej, niż ten z "Prozo-pagnozji". Znakomity utwór

Świetny tekst! Dynamiczny, namacalny wręcz. Czyta się to jak wysokiej klasy reportaż. A ostatnie zdanie według mnie jest potrzebne. Bohaterka waha się, a potem może nawet przestaje się wahać i na swój sposób rozkoszuje tym, że dostała od policji pozwolenie, wręcz nakaz "wykończenia czarnucha". A może uśmiecha się do zupełnie innej myśli... Są w filmach akcji takie sceny ucieczek na oślep, napadów z bronią w ręku, gdzie kamera stara się zobrazować poziom adrenaliny uczestników wydarzeń. Tu jest podobnie. Wspaniały tekst.
http://casusaniola.pl

Niezły pomysł i sprawnie napisany. Nie do końca mi wszystko tu pasuje ale ogólnie podoba mi się.