W komentarzach nie podnośmy wątków personalnych, nie podsycajmy ewentualnych konfliktów osobistych, wynikających z innej percepcji rzeczywistości, wrażliwości lub poglądów na literaturę i jej funkcje,

Wasza dyskusja zaczęła mocno odbiegać od idei zawartej w powyższym cytacie. Jeśli macie ochotę na podobną wymianę zdań zapraszam do prywatnej wiadomości. Tutaj skupmy się na tekście i komentujmy tekst, nie autora i jego komentarze, jak również nie komentujmy komentarzy komentujących.

Przypominam również, że naruszenie Regulaminu przez jedną osobę nie jest usprawiedliwieniem dla naruszenia Regulaminu przez jej oponenta.

Kolejne nieregulaminowe komentarze zostaną usunięte.

W komentarzach nie podnośmy wątków personalnych, nie podsycajmy ewentualnych konfliktów osobistych, wynikających z innej percepcji rzeczywistości, wrażliwości lub poglądów na literaturę i jej funkcje,

Dyskusja zaczęła mocno odbiegać od idei zawartej w powyższym cytacie. Tutaj skupmy się na tekście i komentujmy tekst, nie autora i jego komentarze, jak również nie komentujmy komentarzy komentujących.

Przypominam również, że naruszenie Regulaminu przez jedną osobę nie jest usprawiedliwieniem dla naruszenia Regulaminu przez jej oponenta.

Nieregulaminowe komentarze zostaną usunięte.

Witaj

Mam wątpliwości, co do tych słów poniżej:

- momencik?
- oplatających?
- odczytać?

Tak czy owak wiersz świetny. Jak zwykle, brak mi słów, żeby wyrazić myśli przewijające się przez głowę. Może to i dobrze, bo czasem lepiej usiąść sobie z wierszem sam na sam i po prostu wsłuchać się w słowa, wsłuchać się w to, co mówi, nawet, jeśli ma się wrażenie, że za każdym razem mówi coś innego, albo odkrywa nowy puzzel, którego wcześniej się nie dostrzegło.

Pozostaję pod wrażeniem słów i czarodziejstwa.

Pozdrowienia

Można. Pod tekstem masz opcję: Edytuj tekst. Szczerze mówiąc, myślałam, że to celowe rozstrzelenie wersów

Witaj

Pozostawiam na pamiątkę ze strony głównej:

Wakacyjnie, tęsknie i ciepło. Z urzekającym chlebowym drzewem w tle i widokiem na kilka stron świata.

Krótko dziś, bez rozpisywania się, mam nadzieję, że wybaczysz.
Z przyjemnością zanurzyłam się w tym gorącym wierszu w chłodne letnie dni.

Pozdrowienia

Witaj

Ładnie, naprawdę. Wprawdzie jeszcze nieco do przemyślenia i poprawienia, moim zdaniem, ale i tak uważam, że udało Ci się ciekawie poprowadzić treść. Od słów ruszam scyzorykiem, do końca bardzo ładnie. Jedyne, co mnie irytuje we wskazanym fragmencie, to bardzo już mocno oklepana, wytarta i zużyta na wszelkie możliwe sposoby dusza. Nie jest to dobry rekwizyt. Może udałoby się zastąpić go czymś innym?

W pierwszych cząstkach jest kilka miejsc, które warto jeszcze przemyśleć. Choćby tutaj:



Moim zdaniem niepotrzebnie dopowiadasz, że do remontu natychmiastowego, skoro już słowo remont jest wystarczająco obrazowe, a ponadto dalej mówisz niemal szczegółowo, o co chodzi (przegniła podłoga, smród). Zatem słowo „natychmiastowego” wydaje mi się zbędne i psujące odbiór.

Dalej:
wyjechała w pośpiechu, wyjechała za pracą

w zbyt bliskim sąsiedztwie. Niezbyt dobrze wybrzmiewa. Warto to miejsce również przemyśleć.

I chyba to wszystkie uwagi. Mogłabym jeszcze pomarudzić o wersyfikacji, ale rozumiem, że może w takim zapisie lepiej się czujesz, więc podaruję sobie marudzenie

Pozdrowienia

Witaj

Na minus nadmiar enterów. Zbyt mocno poszatkowałeś/łaś ten tekst, przez co wersyfikacja wydaje się nieprzemyślana. Niepotrzebnie też każdy wers wielką literą. To rozprasza podczas czytania, przeszkadza mi wręcz. Warto też byłoby się zdecydować czy przyimki wielką czy małą literą. Optowałabym jednak za małą, jeśli to nie list Pomijam już, że niektóre wydają się zbędne, można by je nieco zredukować.
Warto też pomyśleć nad interpunkcją. Wydaje się chaotyczna.

Na plus, i to duży, bardzo ładnie poprowadzona treść, moim zdaniem. Może zainteresować czytelnika. Mnie zainteresowała. Przeczytałam z przyjemnością niejeden raz i bardzo możliwe, że jeszcze zajrzę. Ogólnie podoba się. Myślę, że warto jeszcze poświęcić tekstowi chwilę i dopracować formę. Oczywiście nie ma przymusu, ale myślę, że mogłoby to być z korzyścią dla tekstu.

Pozdrowienia

Na pewno nie działo czy może jednak nie działało?

Witaj

Uwagi mam podobne jak wczoraj, jeśli chodzi o zapis przypominający klocek dużych rozmiarów. Można to poprawić.

Można spróbować zapisać jak utwór prozatorski, np. taki:


Ar­ty­ści? Ich płót­no jest całe zbro­czo­ne krwią. Tra­ge­dię ma­lu­je się naj­le­piej.

To wła­śnie ona budzi w praw­dzi­wym ar­ty­ście pasję, ob­se­syj­ną wręcz ocho­tę na uchwy­ce­nie rze­czy nie­mo­ral­nych i pod­łych. Niech się nawet nie śmie na­zy­wać ar­ty­stą ten, który nie czuje pod­nie­ce­nia na myśl o gro­zie, w któ­rej pła­wić się będą jego zmy­sły. Czło­wiek, który nie ro­zu­mie głębi jaką skry­wa w sobie mrok, nigdy nie obej­mie swym wą­tłym umy­słem po­ję­cia pięk­na.

Czy wiesz co pró­bu­ję Ci po­wie­dzieć? Pięk­no jest tam, gdzie krew swym ru­bi­no­wym lśni bla­skiem, jest tam, gdzie łzy spły­wa­ją po bla­dym po­licz­ku. Brzmie­nie lutni za­po­wia­da tra­ge­dię, gdyż każdy jej szept nasze myśli kie­ru­je w stro­nę ab­so­lut­ne­go pięk­na.

Ja je­stem praw­dzi­wym ar­ty­stą. Nie od­wra­cam wzro­ku gdy spek­takl trwa w naj­lep­sze. Na bale ma­sko­we nie uczęsz­czam. Nie lubię swej praw­dzi­wej po­sta­ci skry­wać w imię bła­hej roz­ryw­ki.

Po­spól­stwo lu­bu­je się w za­ba­wach o po­dob­nej tre­ści, gdyż na swe ko­micz­ne maski mogą za­ło­żyć ko­lej­ne. Po­gar­dę czuję na samą myśl o tych ma­rio­net­kach, które przez całe życie uni­ka­ją lu­ster, by zbyt wiele praw­dy im nie uka­za­ły.

To we mnie żywy ogień drze­mie. Chcę ob­na­żyć się przed świa­tem. Je­stem ge­niu­szem, cho­dzą­cą ideą, ale przede wszyst­kim ar­ty­stą. I Twoją krwią pra­gnę spi­sać nowe wier­sze, któ­rych treść spę­dza mi sen z po­wiek.

Zo­stań moją muzą. Oddaj mi swoje ciało i swą duszę. W imię pięk­na, gdyż praw­dzi­we pięk­no żądne jest grze­chu, krwi i bólu.



Albo podobnie jak utwór poetycki, z konkretną wersyfikacją, np. tak:


Artyści? Ich płótno jest całe zbroczone krwią. Tragedię maluje się najlepiej.
To właśnie ona budzi w prawdziwym artyście pasję, obsesyjną wręcz ochotę
na uchwycenie rzeczy niemoralnych i podłych. Niech się nawet nie śmie nazywać artystą
ten, który nie czuje podniecenia na myśl o grozie, w której pławić się będą jego zmysły.
Człowiek, który nie rozumie głębi jaką skrywa w sobie mrok, nigdy nie obejmie
swym wątłym umysłem pojęcia piękna.

Czy wiesz co próbuję Ci powiedzieć?

Piękno jest tam, gdzie krew swym rubinowym lśni blaskiem, jest tam, gdzie łzy
spływają po bladym policzku. Brzmienie lutni zapowiada tragedię, gdyż każdy jej szept
nasze myśli kieruje w stronę absolutnego piękna. Ja jestem prawdziwym artystą.
Nie odwracam wzroku gdy spektakl trwa w najlepsze. Na bale maskowe nie uczęszczam.
Nie lubię swej prawdziwej postaci skrywać w imię błahej rozrywki.

Pospólstwo lubuje się w zabawach o podobnej treści, gdyż na swe komiczne maski
mogą założyć kolejne. Pogardę czuję na samą myśl o tych marionetkach,
które przez całe życie unikają luster, by zbyt wiele prawdy im nie ukazały.
To we mnie żywy ogień drzemie. Chcę obnażyć się przed światem. Jestem geniuszem,
chodzącą ideą, ale przede wszystkim artystą. I Twoją krwią pragnę spisać nowe wiersze,

których treść spędza mi sen z powiek. Zostań moją muzą. Oddaj mi swoje ciało i swą duszę.
W imię piękna, gdyż prawdziwe piękno żądne jest grzechu, krwi i bólu.




To tylko przykłady, oczywiście, bo zapisać można jeszcze na wiele innych sposobów. Jakkolwiek, byle nie w formie klocka, jednej zbitej masy liter, która męczy wzrok

Podobne, jak wczoraj, uwagi mam odnośnie zaimków. Jest ich w tym tekście mniej, niż w poprzednim, ale mam wrażenie, że nadal jest nadmiar.

Treść tutaj jest trochę ciekawsza. Gdyby jeszcze się pochylić i pokombinować, to mógłby być całkiem niezły tekst.

Pozdrowienia

Witaj

Najpierw wiersz wydał mi się nieco przekombinowany w niektórych miejscach. Uważam jednak, że całkiem ładnie z tych „przekombinowań” wybrnąłeś i ostatecznie czyta się fajnie. Choćby zaraz na początku, kiedy myśli stają jakby kurami w zbyt małym kurniku Zresztą już sama przestrzeń kieszeni, stosunkowo niewielka i ograniczona, przytłacza, jak te myśli, czy kury, a w zasadzie ich nadmiar. I różne skojarzenia mi się nasuwają, abstrahując już od kur i myśli, oczywiście.

Im dalej w tekst, tym bardziej wydaje się, że nabiera tempa. Zazębiające się obrazy, słowa obsługujące dwie myśli i ten pazur właśnie, który nadaje pikanterii. Pomimo (pierwszego) wrażenia delikatnego przekombinowania jest ciekawie. Z każdym kolejnym czytaniem tekst zyskuje, a słowa nabierają nowych znaczeń. Jak lubię.

Pozdrowienia

Witaj

Szczerze mówiąc tytuł nie zachęca do czytania, a nawet odstrasza. I przez treść w nim zawartą, i przez inwersję, zupełnie zbędną w tym przypadku: Cierpienie nieśmiertelne – nieśmiertelne cierpienie chyba brzmi nieco lepiej.

Druga sprawa, zapis tekstu. Wygląda jak klocek. Brak akapitów, czy ewentualnie wersyfikacji męczy bardzo. Treść też nie zaciekawia.

Można ten tekst potraktować jako takie małe katharsis, ale myślę, że w kolejnych warto zwrócić uwagę choćby na zaimki (Twoich, Twoje, Twojego, Twym, Ciebie itd.), które w nadmiarze przeszkadzają w odbiorze i zwyczajnie psują tekst. Dobrze jest ograniczyć je do niezbędnego minimum, moim zdaniem.




A to takie masło maślane, wszak wiadomo, że kruki są czarne, nie trzeba tego dopowiadać

Można by coś z tekstu wyłuskać fajnego, ale trzeba by włożyć trochę wysiłku. Pokombinować ze słowami, z ich ułożeniem tak, żeby nie wyglądały jak kawa podana na tacy. Czasem lepiej czegoś nie dopowiedzieć, niż powiedzieć za dużo.

Bardzo fajna wyszła Ci klamra z krukami w pierwszym i ostatnim wersie. I choć kruki to dość już zużyty przez różnych twórców rekwizyt, to akurat porównanie oczu ze stadem kruków spodobało mi się.

Tak czy owak, nie od razu Kraków zbudowano. Pierwsze koty za płoty, zatem życzę powodzenia i wytrwałości w sztuce tworzenia.

Pozdrawiam

Witaj

Starym już zwyczajem pozostawiam na pamiątkę ze strony głównej:

Przejmujący, ponadczasowy wiersz. Wielowymiarowy, bo przecież wojna to niekoniecznie tylko ta, podczas której używa się broni palnej wszelkiego kalibru. Wszak codziennie, w każdym ułamku sekundy, wielu ludzi toczy swoje małe i duże wojny w prywatnej, służbowej, szpitalnej rzeczywistości czy też przestrzeni. Polecam.

Pozdrowienia

Witaj

Pozostawiam, starym już zwyczajem, na pamiątkę ze strony głównej:

Niektóre utwory, mimo iż nie są doskonałe w swojej formie, mimo iż nie do końca oszlifowane, za sprawą ciekawego obrazowania przywołują do siebie. Na długo zostawiają ślad i nie pozwalają o sobie zapomnieć. To właśnie jeden z takich utworów, z pogranicza poezji i prozy. Trochę o skomplikowanych relacjach międzyludzkich, trochę o uczuciach, przeżyciach, jak gdyby zapis wspomnień mocno osadzonych w pamięci. Zachęcam do zatrzymania się i refleksji.

Pozdrowienia

Czy na pewno wyjedzie, a może raczej wyjdzie?

Witam

Uważam, że najlepiej byłoby, gdyby tłumaczenia tekstów znajdowały się w osobnym panelu, bez rozgraniczenia na półki. Nie ma jednak takiej możliwości, zatem decyzją redakcji, za podjęty wysiłek/trud tłumaczenia, wszystkie przekłady trafiają na górną półkę, za wyjątkiem tekstów:
- z dużą ilością literówek
- z błędami ortograficznymi
- z brakiem oryginału lub odnośnika do niego
- z nieuporządkowaną czcionką i wersyfikacją.

Dla przypomnienia:

Zadbajmy wszyscy o merytoryczne wspieranie i pozytywne wzmacnianie pracy twórczej, a nie krytykanctwo dla samego krytykanctwa albo wskazywania wyższości w swojej przygodzie z pisaniem. Zadbajmy o przyjazne wskazywanie mocnych i słabych stron w przedstawianych propozycjach Debiutantów.

Regulamin
3.4 Zabrania się Użytkownikowi prowokowania sytuacji konfliktowych w komentarzach, prywatnych wiadomościach, na forum, w shoutbox, etc.
6.2 Komentarze nie mogą obrażać autora utworu oraz osób postronnych.
9.6 Zabrania się Użytkownikom działania na szkodę Portalu.

Zatem uprzejmie proszę o zakończenie dywagacji na temat półek i skupienie się na tekście i ewentualnej pomocy autorowi.