Ukochany tekst Refluksji. Cóż, nie sposób odmówić mu zacności, ale do Łuny czy tego mega-drabbla o Vladzie nie ma startu.
Także ten, wciąż dobre.

Helloł

— gdzieś tu można bez szkody eliminację poczynić. Może w: "z nich?"

— takoż można i tu przystrzyc. Może któreś "im?"

— a na większym wyimku, to: nie wiem czy te, a nie "to". Pewności nie mam, więc się nie upieram.
Zapis: "razem nawzajem" aż się prosi o jakąś eliminację. I zwraca uwagę nadmiar słowa "się".

Jakoś zdania nie mam, bo zbyt krótkie, ale że mi się nie podobało, też nie mogę powiedzieć. Klimat na granicy przynudzenia, ale jeszcze po tej właściwej stronie.
Pozdrox

Nie wiem czy przeszkadza. Nie umiem tego jakoś zgeneralizować. Raczej każdy tekst staram się rozpatrywać osobno bez uprzedzeń czy innych naleciałości, ale wiadomo jak jest. Sam mam serię – napisaną, co prawda, już dawno – gdzie oddałem się nazbyt rozbudowanej gadaninie. Tutaj póki co jest ok, ta takiej zasadzie, że mam chęć dalej to czytać.

W końcu
Obadajmy.

— wydaje mi się, że można uciec od powtórzenia poprzez zapis:
W pokoju siedziało kilkoro, zapewne czekali już jakiś czas, bo wyglądali na straszliwie znudzonych.
Lub:
W pokoju siedziało już kilkoro, zapewne czekali długo, bo wyglądali na straszliwie znudzonych. — czy jakoś inaczej.

— nie wydaje mi się, by słowo "sobie" było konieczne.

— tu aż sie prosi, żeby jego zwrot rozpocząć od "odrzekł" czy "odparł". Ewentualnie "odpowiedział". Takie powiedział-powiedziała jest suche.

— ładny, klarowny opis. Lubię, gdyż jest zbieżny z początkowym nastrojem oceniającego.

— tutaj nie mam pewności i to nie zarzut, a wątpliwość. Czy wypowiedź nie powinna zakończyć się znakiem zapytania?


— dla mnie podwójne dookreślenie. Wyeliminowałbym "mu" z pierwszego wersu oraz "Jego" z drugiego. Piętrowanie dookreśleń personalnych niczemu nie służy. Zwłaszcza nie jest dobrym budulcem pod nastrój, jaki (wydaje mi się) chcesz tutaj wytworzyć.

— skoro stwierdził, a nie np. pomyślał, to:
— Świat jest pełen świrów — stwierdził.

— pada tu w sumie pytanie.

— nie jestem też wielkim fanem wybiórczej personalizacji. Przecież ten głos – fakt, kierowany do niego – dogiegł zapewne wszystkich w pomieszczeniu. On był adresatem, ale raczej nie jest na specjalnych warunkach echolokacyjnych.
Może: Pomieszczenie wypełnił, doleciał, czy coś?

— Na twarzy. Z wielkiej. Tylko słowa dookreślające wypowiedź zapisujemy małą literą.

— przecinek po pierwszym no, kropka po drugim. Mutant wielką literą.

— kropka po "podała".


Nie jestem na tym portalu codziennie i zapewne dużo mnie omija, ale jeśli czekałem już na jakiś tekst, to właśnie na ten. Gadki dobrze się zaczynają, ale potem ulegają lekkiemu przerysowaniu. Ta sprzeczka jest nieco kuriozalna.

Ogólnie bardzo mnie ciekawią fabularia i umiejscownienie akcji. Jak już pisałem, lubię takie rzeczy i czekam na więcej.
Pozdrox.

Mieszane uczucia. Tekst w miarę sprawny, choćw detalu niedopracowany. Końcówka mocno na plus. Sama fabuła: bez zastrzeżeń, ale i nie powala.

— masz kilka takich niepotzrebnych dookreśleń: w SWOICH zielonych adisasach/ SOBIE plecak. Może:

"Ścią­gnę­ła mocno sznu­rów­ki zie­lo­nych adi­da­sów, włą­czy­ła Sport trac­ke­ra i na­ci­snę­ła klam­kę. Wzię­ła kilka głę­bo­kich wde­chów i za­ło­ży­ła ple­cak z ob­cią­że­niem". — resztę załatwia kontekst.


— piętnaście minut (poza datami: słownie).

Większych zastrzeżeń nie mam.

Pozdrox.

Na pewno nie patrz na to pejoratywnie. To nie jest zarzut. Jestem ze szkoły, w której poza datami wszelkie cyferki zapisujemy słownie. Tutaj jednak w myśl tej sprawozdawczej kliniczności – sam nie wiem.
Myślę, że ja, ku wzbogaceniu walorów literackich, bym wymienił. No ale to tylko ja.

Już odautorski wtręt sugeruje literacki found footage. Dalsza kompozycja wcale takiej wersji nie wyklucza. Tekst napisany dość sprawnie, choć nieco sprawozdawczym językiem. Zwłaszcza zapis cyfr budzi pewne zastrzeżenia.
Pozdrówka.

Pisać w zasadzie o niczym, żeby to się dobrze czytało, to trza umić i niewątpliwie coś tam w słowach czarujesz.
Jeśli (i naprawdę bardzo na siłę) mógłbym się do czegoś przyp..., to:

— wywaliłbym deugie "ci".
Pozdrox

Ok. Se pozwoliłem obadać.
Klimat bardzo mój, choć to ledwie zarys. Lubię historie w szeroko pojętej tematyce westernowej, a jeśli na dodatek zwiastują szczyptę przygodowego horroru, to tym bardziej. Jak rozkminię portalową nawigację, przyjrzę się czy nie natłukłeś następnych części. W tej chwili to wygląda obiecująco.

Jedna kwestia.

"– Nie do końca – wysoki, umięśniony mężczyzna o indiańskich rysach twarzy wstał zza kolosalnego biurka i podszedł do jednego z licznych regałów, całkowicie zasłaniających ściany gabinetu." — się mi wydaje, że jeśli podialogolo lub między dialogowe wtrącenia nie odposzą się bezpośrego do stosobu wpowiedzi, zapisujemy je z wielkiej litery po kropce.

Ogólnie, całkiem zacne.

Zgodzę się co do świadomości o potędze, co nie znaczy — tak, to spekulacja —, że nie jest ona złudna. Trochę mi to zalatuje pyszałkowatością Marii Antoniny, która zamiast spierdzielać z miasta, wlokła się ciężkim wozem, do tego kompletnie nie przebrana. Oczywiście zachowując skalę. Tutaj jest wiele niedopowiedzianych kwestii czy czynników mogących grać istotną rolę. Królowa na przykład może władać potężną magią czy czymś takim. Nie jest to dookreślone, ale trzeba wierzyć, że skoro jest królową, wie co robi.
W zasadzie nie jest to do końca zarzut, co zdziwienie.
Tekst bardzo ok.

"W końcu auto zatrzymało się przy miejscowych, a szyba się otworzyła. Co ciekawe, kierowcą okazała się być kobieta." — chyba można pominąć "być".

"Była to ładna, można by rzec bardzo ładna, filigranowa blondynka. Nie można było dojrzeć jej koloru oczu, gdyż miała założone wielkie, okulary przeciw słoneczne." — tutaj z kolei niepotrzebnym dookreśleniem wydaje mi się "to". Okulary preciwsłoneczne.

Na jakiej podstawie, na tej wysokości tekstu, wiemy, że z tyłu siedziała jej córeczka?


"-Hej wy, chłopcy czy daleko do Kości Wielkich?- jej głos mógłby się wydawać piskliwy, gdyby nie pewność siebie, która mu towarzyszyła." — Pozmieniałbym szyk. Przeniółbym dalej "się" lub ogólnie pokombinował przy tym.


"-W sumie to jest pani niemal na miejscu. - odpowiedział jeden.- tylko po co się pani do nas wybiera?" — Zły zapis dialogu. Pierwsza kropka niepotrzebna. Po drugiej powinno być z wielkiej.


"Po tym pytaniu zapadła cisza. Obydwa mieszkańcy mojej wsi nie wiedzieli co powiedzieć. A właściwie to wiedzieli co, ale nie mieli odwagi." — Obydwaj.

Dalej darowałem sobie wyciąganie, bo jest tego od groma. Musisz obadać jakiś tutorial odnośnie poprawnego zapisu dialogu. Po myślnikach przydadzą sie odstępy.

Cóż.
Lubię lekkie makabreski, zwłaszcza wsparte lokalnym klimatem, ale tu jest sporo do poprawy. Wychodzę umiarkowanie szczęśliwy.
Pozdrox

Trochę mnie zdziwiła lekkomyślność królowej w odprawianiu ze służby krasnoluda. Spoko był na odległość wsadzenia topora, musiał być zaufany. Nieco lekceważąco postąpiła.
Reszta spox.
Bardzo lekkie pisanie.

Helloł.
Sorry, ale niestyety nie podzielam entuzjazmu. Dla mnie tekst wywala się na podstawach w zapisie.

Dialog

Myślisz, że to właśnie tu? - Zapytała zrezygnowana dziewczyna, siedząca w chłodnym samochodzie.

"- No tak... Droga za Lidzbarkiem Warmińskim prosto do Rosji. - Odpowiedział zdecydowanie kierowca.

- Pewnie stąd ta nazwa dla tej knajpy.... "Syberia"... - Oznajmiła pocierając zimne dłonie o siebie.

- Pewnie tak... - Mruknął

- Mało optymistycznie się kojarzy ta nazwa. - Stwierdziła." — wszelkie słowa dookeślające wypowiedź, jak: odpowiedział, odparł, wyszeptał, wspomniał i od groma innych, zapisujemy małą literą.

Następna kwestia to zapis cyfr/liczb. Poza datami lepiej je pisać słownie.

Co zaś tyczy się strony fabularnej – nie jest źle. Natomiast przyjemność płynącą z obcowania zubaża wadliwy zapis w wyżej wspomnianych kwestiach.

Pozdrox.

Wątpliwości
"Stało się! Czuje, jego serce przepełnia przepotężne uczucie i nic nie można z tym zrobić. Wyznać!" - Czuję + chyba brakuje "że"

"Pjawiła się. Ubrana była w ciemną jedwabną suknię" - wywaliłbym "była" o zrobił z tego jedno zdanie.

"Nie było to jeszcze to uczucie" - jakoś bym zaakcentował drugie "to".

Tyle z wątpliwości.

Sam tekst... bez szału, choć mnie puenta w jakimś tam stopniu zaskoczyła. Ukazanie obojętności jako czegoś gorszego od nienawiści - zastanawia.

Obadajmy
"Na miejscu Joe miał się stawić o siódmej. Piechotą na miejsce dotarłby w jakieś dwadzieścia minut". - a jakby wyciąć drugie "na miejsce?"

"Wyczyścił je, sprawdził działanie mechanizmów i załadował je". - tu również bym wyciął drugie "je"

"Przez plecy przewiesił sobie piękną, angielską dubeltówkę, zdobytą ongiś w pewnym pojedynku." -a tu bym wyciął "sobie". Wiadomo z kontekstu.

I tyle z "wątpliwości"

Ogólnie, podobało mi się. Lubię niespieszne opowiadania. Tutaj sterylność opisu jest dobrze wyważona i współgra z wydarzeniami.
Postaci barwnie opisane, ale nienachalnie.
Me gusta.