Hm. Byłem tu już dzisiaj. I wróciłem. Wróciłem - w sensie że - te dwie początkowe nie dają mi spokoju - w sensie pozytywnym nie dają mi spokoju dlatego iż że: lubię takie klimaty a i tematyka jest mi bliska. Końcowe dwie linijki traktuję jako podsumowanie całości. A jeśli chodzi o część 3 - mam podskórne wrażenie, że brakuje tu jeszcze jakiegoś wersu, który by całość dodatkowo wywrócił i jeszcze dodał kilka znaczeń, ale kurcze... nie umiem tego sprecyzować... Po prostu tak mi mój patologiczny instynkt podpowiada bdb (z plusem)

Hm. Bardzo. Bar-dzo. Znakomity pomysł. Chyba zacznę sobie robić listę tekstów, których bezwględnie 'zazdraszczam'. 'Chińska szkatułka' też będzie na tej liście naj - dla mnie - szuflada pierwsza i druga, no a "drzewo które kiedyś obrodzi końcem" - grejt. Dla mnie - za pomysł i wykonanie - najw.

) o ya, Zola111, Miladora, alleluja con, Izolda, msh, Abi-syn: dzięki za miłe słowa. tekst powstał w nocy 28.09 - nie mogłem zasnąć i włączyłem sobie w całkowitej ciemności mp3 z 'Requiem for my friend' Preisnera - i ot - patologiczna wyobraźnia ruszyła - i zaczęły pojawiać się kolejne wersy, obrazy - a kiedy pomyślałem 'hm ale jaką zastosować wersyfikację' zobaczyłem - nie jedno słowo WERSYFIKACJA - ale trzy słowa SYF - KAC - JA. O ya - zaczynam się poważnie zastanawiać nad swoim stanem zdrowia pozdrawiam

O ya. Bardzo. Naprawdę bardzo. A najbardziej List drugi i trzeci. W pierwszym fajna zabawa słowna PORA - pory. Zbędne wydaje mi się powtórzenie deszczu: PORA DESZCZOWA - DESZCZE padają. Mogłoby być np.: "Pada co drugi dzień, ale wilgoć nie przynosi ulgi, bo woda...... itd. ale niekoniecznie, tylko moja patologiczna propozycja nieszczególnie też przemawia do mnie "brudny osad wspomnień" - mogłoby być np. "pozostawiając wspomnienia jako brudny osad". Reasumując: czepiam się Listu pierwszego. Drugi i trzeci dla mnie: grejt za klimat całości - najw.

Baaardzo bardzo ciekawe - dla mnie. Uwielbiam ironię, sarkazm, cynizm i inne zabiegi. Kolejny po RAUCIE tekst, którego osobiście "zazdraszczam". Jedna jedyna uwaga: zakończenie "smacznego i zapraszam do urn" raczej zbędne, odstaje od świetnej reszty. Powstał zbitek słów - przepraszam / zapraszam. Może by coś pokombinować z tą urną? Może jakaś aluzja do kremacji na zakończenie? tak mnie się wydaje... reasumując: wszystko dla mnie git, oprócz ostatniego wersu, na razie bdb+ w pamięci jako przyczynek do zmian, pozdr

dziękuję bardzo, naprawdę cieszę się, że tekst porusza. Izoldo, Dal, Alicjo, bosski_diable - dzięki za miłe słowa i pochylenie się nad słowami. Jako patologiczny malkontent jednak - zastanawiam się nad wersem: "gdy będzie już po wszystkim popiół rozrzucisz w ogródku" - zamierzam go skrócić, bo on raczej zaburza rytm, może zostawię: już po wszystkim popiół rozrzucisz w ogródku, hmm ... <myślę> help

Hmm. Obiecałem-wróciłem. Przeczytałem kilkanaście razy. Generalnie jest ciekawie. Ale - jako że jestem rasowy malkontent - dwie uwagi. Pierwsza: "zastygłe w modlitwie niezdarnej" - nie wiem czy konieczna ta inwersja, dla mnie naturalniej byłoby: zastygłe w niezdarnej modlitwie. Ale nie upieram się. No i sprawa druga: "pędzą skłębione cumulonimbusy" - z tego co pamiętam, cumulonimbusy już z samej definicji są kłębiaste, więc "skłębione" wydają mi się zbędnym dopowiedzeniem. Zatem, skreśliłbym jakby te SKŁĘBIONE. Ale mogę się mylić. Kurcze, ale ze mnie malkontent, normalnie aż sam sobie bym coś powiedział Te dwie uwagi poddaję pod rozważenie. pozdro

Próbowałem się skupić na przesłaniu, ale zasłania mi je użyte 4 razy "się", "ruszam głową kołysze się pokój", "w skrzypiące powieki wdziera się podłoga", "wsłuchuję się we wczorajsze słowa / zza okna wychyla się jutrzejsze niebo", już kiedyś o tym pisałem, ale mam alergię na "się" od kiedy sam napisałem tekst z nadmiarem tegoż "się"

Też nie wiem, czy źle, czy dobrze. Po prostu zauważyłem odrębność. Hmm - a w sumie może i lepiej, że jest ta zaburzona symetria: przynajmniej zmusza do zastanowienia, czemu jest zaburzona

Pragnę zauważyć, że napisałem w swoim komentarzu: "o zbytnim nagromadzeniu terminologii fachowej". Znam te "trudne pojęcia" gdyż iż że nudziłem się dwa semestry na poetyce z prof. ............. hehe nie napiszę, poznając owe "trudne pojęcia". I powtórzę: z przesłaniem tekstu zgadzam się w 100%. Z wykonaniem - nie. Sztuką jest nabijać się z tychże figur retorycznych, nie używając ich nazw. Te nazwy mają być gdzieś w świadomości, gdzieś "w tle" a nie podane na żywca i na tacy. Taki tekst napisz, nad takim się zachwycę A swoją drogą - profesor poetyki powitał nas na zajęciach słowami mniej więcej takimi: "95% procent z was przyszło tu z przekonaniem, że za kilka lat będziecie poetami i pisarzami. Tylko 5% procent chce być nauczycielami. Zapewniam was, że proporcje będą odwrotne". od tamtej pory mam zdrowe podejście do teorii literatury - poznałem ją a teraz olewam

Z przesłaniem zgadzam się w 100%. Z formą - niestety nie. Jak napisał wyżej Gawędziarz - zbytnie nagromadzenie terminologii fachowej jakby na skutek czego, tekst jest niezwykle ciężki (ja czytam zwykle na głos i tu połamałem sobie parę razy język). Do tytułu - jeśli jest świadomy - a myślę, że jest - nie mam zastrzeżeń. Zawiera dużo ironii, a to lubię.

Hmm. Pod wrażeniem. Często podróżuję koleją i pierwsza myśl, jaka mi przyszła do głowy w trakcie czytania początkowych wersów to obraz: ojciec i dziecko w przedziale, wpatrzeni w umykające za szybą widoki, ... Niby nie ma dialogu - ale z wersów przenika osobowa więź, bliskość: dziecko-ojciec. Powtórzenia, jak mniemam, imitują stukot kół pociągu - przynajmniej tak je odbieram. Hohoho - kapitalna puenta. Tytuł, niby banalny, w pierwszym odruchu taki jakiś zwyczajny, ale... nie będę się czepiał, bo jest w nim coś, co opisuje jednocześnie zwyczajność i nadzwyczajność sytuacji, rzeczywistości. Jedna uwaga co do kompozycji, formy: we fragmencie: o, biegną małe sarenki ...... jakby brakuje jeszcze jednego wersu dopowiadającego (wyżej są wszędzie po dwa). Reasumując: pod wrażeniem.

Hmm... Szanuję ten pogląd, ale stanowczo nie zgadzam się z nim. Pismo Święte na skutek ukończenia teologii znam i twierdzę, że we wszystkich księgach bez wyjątku mimo ich sakralnego charakteru. obecne są naturalistyczne obrazy, czasem nawet szokujące i brutalne. Także - reasumując - absolutnie odrzucam Twój zarzut. Pozdr

Hm... to może ja napiszę co mi przeszkadza w "tytule". W tytule przeszkadza mi to, że nie jest tytułem A tak poważnie, co pewien czas spotykam teksty "zatytułowane" gwiazdkami i uważam, że to pójście na łatwiznę. Tekst tak zatytułowany osobiście odbieram jako półprodukt. Nawet dobry wiersz "zagwiadkowany" to dla mnie najnowsze audi bez karoserii albo litr finlandii bez butelki Więc, reasumując: koniecznie proszę o PRAWDZIWY tytuł, który otwiera na nowe znaczenia, daje dwuznaczności, dodaje nowe smaczki i otwiera nowe perpektywy interpretacji ALE - NIE GWIAZDKA! Na koniec: tekst jest ciekawy, ale z powyższych powodów zaledwie dobry. I jeszcze mała uwaga: wers "a ty to, podmiotku, bierzesz za prawdę i naiwnie chcesz" naturalniej czya się w wersji: "a ty, podmiotku, bierzesz TO za prawdę i naiwnie chcesz". pozdrawiam

W pierwszej ciekawie. W drugiej przeszkadza mi rozbicie zaimka zwrotnego "pieprzyki rozsiały / się w stopniu niemierzalnym". Ale - w sumie mógłbym odpuścić, bo jest tu jednak rodzaj zaskoczenia. Ale w trzeciej "czepnę się" do nagromadzenia zdrobnień: "drobne stópki" i "błękitne żyłki". A swoją drogą - stópki same w sobie są już drobne, i to dopowiedzenie wydaje mi się zbędne... Puenta - no cóż, niestety ma elementy wtórności i zgadzam się w kwestii pointy z komentarzem Krzysztofpnowak