Faktycznie. Nadmiar pytajników rzeczywiście może razić. Zgadzam się. Ale nie w całej rozciąglości Gdyż, ponieważ, albowiem: w tym dialogu chodziło mi o ukazanie przewagi Pana Władzy, jego nadrzędnej roli w tej rozmowie. Chciałem uwypuklić ten styl traktowania z góry właśnie przez rozróżnienie wielkości liter. I tak: wszystko co odnosi się do przesłuchiwanego konsekwentnie napisałem z małej litery, a we wszystkich wypowiedziach Pana Władzy Zastosowałem Konsekwetnie Wielkie Litery. Taki był świadomy zabieg. Taki Był Przemyślany Zamiar. Jeszcze to przemyślę, ale jestem raczej skłonny trzymać się swojej wersji. Co
nie oznacza, że nie jestem otwarty na dalszą krytykę i porady Dzięki za poczytanie i uwagi. Pozdrawiam.

Świetny pomysł. Tytuł przyciąga. Nad puentą bym jednak popracował. Ja bym napisał coś w stylu "tylko czemu napisał maj nejm is Bóg" Pisz, człowieku, pisz. Moim skromnym zdaniem masz, że tak powiem, twórczy potencjał.

Jestem na tak. Czuję absurd i ironię, a jednocześnie prawdziwe emocje - właśnie to mi najbardziej odpowiada w poezji. Tytuł świetny - sprawił, że miałem ochotę przeczytać.

Miała być synestezja: nieme oczy. No cóż, nie chcę pisać zwykłych tekstów, mierzi mnie zwyczajność; dlatego poszukuję czegoś głębiej, dalej, wyżej, czegoś POZA. Stąd to kombinowanie i niegramatyczność. Być może nieudane, ale z tej drogi nie zejdę pozdrawiam wszystkich

Tak. Nachalne "się" zamierzone. Gdyż iż że "się" to zaimek zwrotny, a w wierszu mowa o zwrocie ku innej perspektywie. Innej czyli wertykalnej. Ku pionowemu horyzontowi. Ku studni

uff. jestem zaskoczony takim odbiorem. chyba bycie niezrozumiałym (względnie niezrozumianym) to moja druga natura. ale to dobrze, bo jak mawiają profesorowie filologii: nieszczęście jest surowcem sztuki "wiersz" miał być o relatywizmie. wyobraziłem sobie, że jedna i ta sama fotografia może wywoływać u dwojga osób zupełnie inne, nawet skrajne, subiektywne emocje i wspomnienia. intencja miała być taka: mężczyzna i kobieta, rozdzieleni, w różnych miejscach (np. Londyn , Kraków), oglądają w tym samym momencie tą samą fotografię, i to samo zdjęcie zupełnie z czymś innym im się kojarzy. uff. nie miało być pamiętnikarstwa, a pestka nie miała odnosić się do truskawki, bo to zupełnie inny wers. chyba zacznę dodawać didaskalia... POZDRAWIAM, VIMBO

Pozdrawiam wszystkich. Dziękuję za interesujące komentarze. "Monotonna paralelność wszystkich strof" wynika z tego, że ten "wiersz" to tekst piosenki... Najpierw powstała w głowie melodia, a chwilę później tekst - więc musiałem trochę słowa "dociskać" i formować, aby dopasowały się do melodii... Ot cała tajemnica

Pod wrażeniem. Przy okazji: pelargonie są jak krew czerwone lub białe jak mleko. No i trzeba je ciągle podlewać (przynajmniej tak twierdził Pan Bursa Andrzej) "ja kwiaty owszem ale tylko na pogrzebie, z szacunkiem kładę najpiękniejsze znaczy sztuczne" - rzadko "zazdraszczam" ale tych wersów "zazdraszczam" pozdr

Hehe. Znam jednego Betona ale to nie farmer Dla mnie bomba. Lubię ten sposób prowadzenia wersów.. A zakończenie jest powalające "..prosi żonę, żeby rozmasowała plecy, z tym, że nie ma żony"..

Z uznaniem: dobre. Po pierwszym czytaniu zachwytu nie było ale przeczytałem kilka razy i... przekonałem się. Ale i tak ze wszystkich tekstów cuniek1 najbardziej lubię Żula.

ooo, dzięki za opinie rytm jest - kombinacja wersów 14 i 16 sylab naprzemiennie; a lekki, denerwujący chaos miał być - wszak to grabarz gada do siebie i umila sobie pracę wódą, a ja mu się wcinam pointą w monolog pozdrawiam wszystkich