Moja Ty specjalistko od wyszukiwania nieścisłości tekstowych! Ponawiam swoje życzenia z Dnia Kobiet, ale nie przytoczę ich tutaj

Mam bardzo łaskotki! - Wypowiedź "dziecięca", mam nadzieję

Zgadzam się, że brak wielkich liter był nieco męczący. Tekst skojarzył mi się z prozą poetycką, w pierwszej chwili przestraszyłem się, że nie będzie także znaków interpunkcyjnych, a to by chyba dobiło moje oczy
Widzę tu potencjał i ciekawy sposób pisania. Stworzyłaś specyficzny klimat. Fragmenty trafiały w mój gust, a inne wydawały mi się być - pierwsze słowo jakie przyszło mi do głowy - bełkotliwe. No ale tak jak mówiłem - pasuje słowo "specyficzny".
Pozdrawiam

Postaraj się lepiej pisać. Nie będę powtarzał po Zajacance, wypisała co trzeba
Tekst tak zgrzyta, że aż miejscami mnie bolało.
Pozdrawiam i powodzenia.
A, dopisek. Tytuł mi się podoba

Dobry kawałek prozy na poprawienie humoru. Umiejętnie poprowadzony dialog i wyważony humor. Boże, chroń nas przed akwizytorami!

Jak dla mnie końcówka z wyskoczeniem w przyszłość bardzo na miejscu, rzeczywiście wskazuje olewactwo psycholożki i daje możliwość puszczenia wodzy fantazji - co się stanie za kilka lat?
Mam dla pani dobą wiadomość - dobrą - zjadłaś literkę
Fajnie się czytało, tak, tak, poproszę buziaka

Żałował, że nie wziął parasola ale brakowało już czasu by po niego cofnąć. - brak przecinka - i - by się po niego cofnąć
I sporo innych brakujących przecinków.

A mi czytało się całkiem przyjemnie, nie odczułem tak bardzo tych ckliwości. Ciekawy motyw oglądania własnego ciała - dusza nie zdążyła się zatrzymać po biegu. No to nieźle miał przepity ten organizm, dobrze, że jego mentalna część nie utraciła kondycji
Sprawa alkoholizmu tylko zasygnalizowana, strzępki wydarzeń, ale może i dobrze, że nie przegadane.

Dwie łzy z impetem uderzyły - dobrze, że od tego impetu nie rozwaliły jej swetra

Z resztą - Zresztą

- Fuuu. - wyszeptał - bez kropki

Adaś stanął jak wryty po środku - pośrodku

A tak poza tym, to tekst dobry. Brakuje w nim czegoś, bardzo brakuje, daje się to odczuć w trakcie lektury. Mnie też trochę zraziły te mało prawdopodobne elementy i dialogi.

Zjadł, ale nie było to tym czego oczekiwał. - ?

A poza tym - zaskoczyło mnie zakończenie. Ja z kolei nie domyśliłem się, kim jest główny bohater. Spodziewałem się jakiegoś bezdomnego, zaniedbanego kowboja, włóczącego się po okolicy za cichym przyzwoleniem mieszkańców. Podoba mi się Twój sposób opisywania mieszkańców - zahaczasz o ich życie i obyczaje, przedstawiając dzięki temu obraz miasteczka. Zahaczasz, ale nie wnikasz brutalnie, no bo i po co? Ważne jest, co widać na zewnątrz, na terenie, gdzie pojawia się bohater.
Miau

Podoba mi się - krótkie, dosadne, zabawne. Słusznie - po co się męczyć z kobietą, z którą nie było nam dobrze?

Przeczytałem wcześniej, ale nie zostawiłem oceny ani komentarza z braku czasu. Zakończenie uderzające i za to wielki plus

Pocisk wystartował z niewyobrażalną prędkością. - Wydaje mi się, że jest to prędkość do zmierzenia, czy tam nawet zmierzona
Nowo wsadzony nabój szybko zabrał się do roboty. - Dziwne jest zabieranie się naboju do roboty
Kolejny wystrzał posłał Wieldowi śmierć - Wystrzały nie posyłają śmierci, dziwnie brzmi
Na początku piszesz - stara plotkara - a na końcu, że usłyszał damski głos. Damski głos słabo pasuje mi do kogoś starego. Chodzi o samo skojarzenie słów - damski-stara.

Podobał mi się ten tekst, choć przyznaję, że spodziewałem się jakiegoś ładunku wybuchowego lub pożaru. Faktycznie - jeśli chodzi o pistolet, to nie wiem, czy by tak szybko załadował nowe kule. Nawet jeśli znasz broń, to trochę to jednak trwa, jeśli ładował kule pojedynczo. Co innego z wymienianiem magazynków, to trwa też chwilkę, ale jednak szybciej. Kiedy ładował rewolwer, pewnie znalazłby się ktoś, kto by próbował go obezwładnić. Naboje musiał wyjąć z kieszeni - to trochę trwa - spod sutanny. Następnie załadować, znowu trwa. I dopiero mógł strzelać.
Też zgrzytnęła mi ilość pocisków do ilości wiernych-niewiernych.
Nie wiem, jak jest w życiu, na szczęście nikt do mnie nie strzelał, ale na filmach po pierwszym strzale ludzie kładą się na ziemi, chowają pod ławkami i jakimiś zakamarkami starają się umknąć przed strzelającym szaleńcem. Tu miałem wrażenie, że siedzą i czekają na kolejne strzały.
To, że go okłamała - super. Opisywanie grzechów parafian - tak jak lubię.

Zgadza się - bardzo ciekawy projekt, w którym udzieliłem się najmniej jak tylko mogłem, ale i tak udało mi się załapać Zobaczymy, jak dalsze losy naszego zbioru. Próbujcie i Wy, co komu szkodzi?

Co do przyszłości literatury - nie mam pojęcia. Nadal będę czytał książki drukowane na papierze. Te z internetu, e-booki itd. - drażnią mnie, są bardziej męczące i nawet nie pociesza mnie fakt, że tańsze lub darmowe. I zdają się często być pisane byle jak - byle opublikować, wydać, rozpowszechnić.
Fantasy pełna jest papki i kiczu. Oklepane bajeczki, które lekko się czyta, ale za kilka dni nie pamięta się o czym była książka i czym różniła się od sąsiadki na półce. Typowe s-f - ciężko jest zaskoczyć czymś nowym i świeżym. Wymyślicie nowe wynalazki - zanim wydacie książkę, może się okazać, że już stoją na półkach w sklepach. Ile można w kółko latać w kosmos na te same planety i przeżywać te same przygody?
Tak, twórcę ratuje język. Jeśli ma opanowany warsztat - ma wielkie szanse przebicia. Choć czasem zastanawiam się nad kryteriami wydawców - w Empiku wziąłem do ręki jakąś książkę fantasy, tytułu nie pamiętam. Z tyłu, na okładce, opis, którego nie zrozumiałem. Miał zachęcić do czytania, a moją pierwszą myślą było, że ktoś przez pomyłkę zamieścił tu jakąś bełkotliwą zagadkę. Zaglądam na chybił-trafił do środka, czytam kilka akapitów, w tym jakieś dialogi - i parskam śmiechem na głos. Ktoś to wydał? I jeszcze miałbym za to zapłacić? Nie wiem o czym to było, pamiętam jedynie straszliwą nieporadność językową, sztywność i wrażenie zatrważającej sztuczności. Nie wiem - polskie to, czy przetłumaczone, wina autora, czy tłumaczenia - ale pierwsze wrażenie - straszne.
Z kolei porównuję to do kilku akapitów książki Małgorzaty Kalicińskiej - wiem, że ją przeczytam. Podobnie Łukjanienkę - tylko zajrzałem losowo i już wiem, że to strzał w dziesiątkę.

Mieliśmy okres popularności czarodziejów z Harrym na czele, odrodzenie smoków, Helen Fielding wywołała lawinę Bridget-Jones-podobnych publikacji, Coelho wypłynął swoją filozofią i prostymi opowiastkami, przez pewien czas królowała literatura faktu, zwłaszcza prawda o życiu w krajach Bliskiego Wschodu.
Jaka będzie moda w najbliższych latach?
Mam cichą nadzieję, że przeczytam kilka ciekawych książek o codziennym życiu, w które autor wplótł kilka skrzywień rzeczywistości - a to dodał jakiś element, a to zabrał, przestawił w głowie bohaterowi itd. Delikatne odrealnienie naszego świata.
Bo ile można czytać o ładnych elfkach, przeżywających przygody, skoro chciałbym poznać też życie tych brzydszych, których autor nie wypuścił z domów

Dzięki za uwagi. Fatalna gafa z tymi trzydziestoma latami ślubu
To najlepsze, co może opisywać - nieco skrzywiona rzeczywistość lub skrzywiona postać w realnym świecie