Dobrze ujęte, chociaż według mnie niezbyt uczciwa próba opisania tego co by było gdyby być poza naszym człowiekowatym myśleniem. Ciemność trwa sekundę - czy to nie za długo?

Emocjonalnie, chociaż mnie to nie powala. Wszystkie użyte frazeologizmy są takie... uniwersalne. Wiosna... wszyscy wiedzą jaka jest, więc po co to dodawać.

Tak czytam i pytam:
"Gdzie ta przestroga?"
Czyżby:
"Nie wyrzucaj lalek i misiów w kąt?"
Żeby tego posłuchać potrzeba niezwykłej odwagi

Wiesz Whole, ostatnio każdy temat, który nie jest czystym wariactwem artystycznym jest wtórny

Co do wiersza to "Asfalt" jest bardzo twardo brzmiącym słowem, które zawiera takie litery, jest tak modernistyczne, że gdy się to czyta przyciąga bardzo, odwraca uwagę od istoty wiersza.

Odklepanie końcówki. Chyba tu muszę się zgodzić.

Bardzo odważnie Ci to poszło Zawsze się zastanawiam kiedy skończy się era poetyckiej pornografii. Odpowiedź jest chyba jedna: Wtedy kiedy skończy się era ludzi.

W miarę ślicznie, z polotem... temat stary jak świat w dość estetycznym, nie rażącym mnie jak większość tego typu, wydaniu.

Chciałbym to zrozumieć. Walka o nowoczesność, sprzeciw tradycjonalizmowi?
Inna rzecz, że i tak napiszesz tak, jak Ci powiedzą, że się powinno to robić.
Ogólnie daje do myślenie, a mi nie podoba się zmiana stylu w trakcie wiersza. Zamierzone? Na początku interpunkcyjnie i wielkie litery i z czasem powoli wszystko to wygasa stając się bezznakowe.

Opowieść o strachu, tyle że niezbyt przerażająca. Nawet to napięcie jest budowane w specyficzny, znany tylko tobie szyryn sposób. Takie opowieści często się rozwijają w dobrym kierunku, więc póki co myślę, że przeciętne to jest i zmierza do dobrego.

I jeszcze tytuł... Przepraszam, lecz nie widzę tu żadnego odniesienia poza takim mrocznym wydźwiękiem słowa "Bezcień"

Niestety Hizu nie miała racji. Dzisiejsze kino zna doskonale twórczość, która stara się wyeksponować latające przesadnie, rozczłonkowane, latające ciała. Filmy takie są uważane za świetne, lecz na dłuższą metę nie zostają hitami.
Po prostu światowe kino nie przesiąkło jeszcze stylistyką Q.Tarantino.
Tyle, że to taki mój obraz tego. Wdałem się w polemikę, z bohaterką, taką małą.
Tekst (w moim odczuciu) dosyć beztreściowy. Można odczuć pewien stopień krytyki co do współczesnych zachowań rynku filmowego nic poza tym. Twoje postacie, drogi Vivaldi nie odczuwają, nie są żywe tylko jak kukły. Wtykasz im puste słowa w usta tak, aby pokazać co Cię gryzie.
Zaletą tego jest to, że nie tylko Ciebie mierzi kierunek, w którym zmierza świat, bo przecież u mnie Twa bohaterka wzbudziła kontrowersje swoim myśleniem.
Mimo takich uwag, uważam Twój tekst za dobry.

Dziwne nadajesz imiona