Tytuł taki sam jak popularny ostatnio film. Przypadek? Tematyka też poniekąd pobliska. Zależy jak spojrzeć właśnie.
Sam wiersz w sobie ciekawy wieloznaczny choć niby wcale nie. Intryguje i warto przeczytać kilka razy wrócić za jakiś czas.

Ciekawy wiersz jest w nim jakaś energia której się czasem pożąda która czasem nas nachodzi na krótko

Ok dziękuję za słowo od siebie.
Pozdrawiam

Hej dziękuję serdecznie za komentarze
Postaram się wprowadzić poprawki
Miłej nocy pa

No właśnie czasem chyba już nie ma się czego przyczepić.
Dziekuje za komentarze

Dziękuję za komentarz chociaż się do końca z nim nie zgadzam
Myśli dudnią czasem w głowie a powtarzalność jest ratunkiem i zgubą na zmianę. W pewnym momencie nie da rady trzezwo myśleć emocje biorą górę. Zaczyna się wytykanie kto co robi lepiej a co gorzej. Ale na charakter składają się rzeczy których mam wrażenie że nie da rady zmienić lub wymagają na prawdę ogrom pracy nad sobą. A to jeszcze trzeba chcieć. Tak jak nauczyć się żyć z innymi ludźmi co bywa trudne i męczące biorąc pod uwagę ile płaszczyzn ma życie i ile ról w nim ogdrywamy. Nie raz człowiek się poświęca robiąc coś dla innych a sam nie jest szczęśliwy i liczy tylko ze z czasem to minie i w końcu w sobie się poukłada to co w nas wypłukane.

Pozdrawiam.

Ja też wiolinie. Bardzo podoba mi się twój wiersz. Sama ostatnio mam trend myśli w takich kategoriach. Czasem wolę udawać ze nie wiem chociaz wiem. Za Smutno tak żyć.
Oglądałam ostatnio serial tytułu nie pamiętam ogólnie nie polecam bo nudny dosyć ale główny temat urzekający- na Ziemi kończy się woda. Ludzie podzieleni na klasy społeczne otrzymują dany przydział wody na jakiś czas. To działa na kartę jak bankomat. Grupa badaczy wysłana na księżyc prowadzi eksperymenty bo odkryto tam wodę. Jednak różni się ona od tej naszej. Po kontakcie z żywym organizem sprawia że woda mnoży się w jego ciele i zabija go aż osobnik nie utonie. Badacze chcieli zapanować nad zjawiskiem rozmnażania i sprawić by ludzie byli zdolni do życia w kontakcie z wodą jednak oczywiście cała załoga ginie. X lat po tragedii nowa grupa odkrywa tajemnice o eksperymentach na ludziach i znajdują dziecko które jest odporne na wodę z księżyca daje mu niezwykle umiejętności i pozwala żyć na powierzchni księżyca.
Lubię takie historie więc może i tobie coś z tego przypadnie do gustu.
Poza tym jako odnośnik do tekstu też pasuje popoulaeny ostatnio film - nie patrz w górę

Pozdrawiam

Normalnie omijam twoje teksty bez słowa bo po prostu nie mój typ. Ten trochę bardziej mi pasuje fajnie się przeplataja motywy. Sam temat dobrze ujęty. Codzienność bywa męcząca czesto wyolbrzymia nasze poczucie dyskomfortu psychicznego. Sami sobie coś zaczynamy wmawiać uciekać. Też kiedyś napisałam jeden wiersz z garnkami gotowaniu itp i okazał się spalony więc mi jakoś ten niesmak pozostał jeśli chodzi o takie porównania i metafory. Triche przeciągnięty się wydaje być ten tekst ale być może to tak specjalnie bo nawet by pasowało tutaj chociaż zauważyłam ze raczej twoje teksty są właśnie tej długości wiec moze wyolbrzymiam. Chyba tyle.

Dwa razy mnie wyrzuciło ze strony kiedy chciałam napisać ten komentarz. Czy to coś znaczy?
Pozdrawiam

Ten wiersz z kolei ma w sobie coś fajnego. Jakas inna energia nie taka straszna jak w poprzednim twoim dziele pod którym byłam. Chociaż dramat trwa I nawet mam wrażenie że stworzone z jednego stanu ducha są te wiersze.
Ogólnie myślę sobie ze za dużo chcesz z siebie wyrzucić na raz. Masz ciężka budowę zdania.
Źle się czyta taka ilość powtórzeń przyimkow czasowników przymiotników. Itp. Czasem są one niepotrzebnym domówieniem. Ja sobie w głowie trochę czytając skróciłam:

Nie boli mnie światło ani cisza,
zadana przez krzyk,
od jakiego nikt nie zdoła się uwolnić.

Nakarmiona słowami bez sensu,
ukrywam się w dłoniach,
wzniesionych z zatraconego zmierzchu.
niebo nie pozwala wyzwolić się z samotności.

Umieram w twoim najlepszym śnie,
w ucieleśnionych słowach, pośpiesznych marzeniach.
Czy nadejdą wspomnienia
które uwieńczą bezpańską tęsknotę?

Chcę byś raz pogrążył się w nawałnicy,
skończył sen bez śnieżnobiałej łzy.
Nie potrzebuję twojej samotności,
nie chcę błąkać się po zaułkach ciała,
proszę jedynie o chwilę wytchnienia
w podróży po kolejną pustkę.

Nie opuszczaj moich sennych przywidzeń,
złap się lęku, mojej dziecięcej dłoni.
Pogłaszcz serce,
przytul wyrzuty sumienia.

Zatracam się w bolesnym uśmiechu,
delektuję szeptem,
który zachłannie otula usta,
Łzy sypią się do stóp, dogorywają fantazje
zaprzedane Bogu.



Pokombinuj moze więcej ze zmianami szyku zdania jakos przewrotniej używaj części zdania to się będzie na pewno lepiej czytać takie moje rady ale co z nimi zrobisz to twoja sprawa

O i to mnie kopnęło. Niebanalne i twórcze przedstawienie dzisiejszej sceny.
Cudownie ubrana sytuacja. Same plusy... tekstu tylko niestety.

Pozdrawiam

Nie mój nurt obrazowy. Może mnie dzisiaj nie trafią to coś nie wiem nie mogę znaleźć. Trzeba jednak przyznać że sztuka jest tak przenikliwie coś zobaczyć i sobie wykreować od tego coś dla siebie patrząc na obraz. Tekst się miło czyta ogólne wrażenie pozytywne.
Pozdrawiam

Jestem jak najbardziej za tym co darcon chociaz ja też ewidentnie wibruje na innych falach. Pozdrawiam
Sobie pomyślałam o ostrym cieniu mgły przepraszam

Sama treść jakoś mnie nie powala ale tytul to mistrzostwo i faktycznie pomyślałam że to coś po łacinie

Piękny dojrzały erotyk pozdrawiam serdecznie

Podoba mi się