Potknęłam się o ten ostatni wers Ale rytmicznie nawet nawet, chociaż wcale nie GROZne

Uroczo. Milutko. Przyjemnie. Trudno się nie uśmiechnąć do tego wiersza

Mnie też przede wszystkim rzuciły się w oczy te poodgryzane ogonki w 1 osobie. To mi strasznie zakłóciło czytanie, tak że nawet nie za bardzo wiem o czym był wiersz. Skrzywienie filologiczne?

Wszystko prócz tego "pojebanego" mi się podobało. Ale ja nigdy nie byłam zwolenniczką takiego sposobu dosadności. Podobnie innych "kurew" "Requiem dla sRu"? Czyżby swego rodzaju parafraza? Albo czegoś, głupiutka, nie skumałam

A gdzie "zet"?

Szczerze mówiąc byłam nastawiona na zarzuty banalności i oklepania tematu Ten wiersz wstawiłam tutaj w sumie z dedykacją dla Alleluja con, żeby w końcu doczekała się czegoś nie-mrocznego Napisałam go ok. 1.5 roku temu, na początku mojego, całe szczęście dalej aktualnego, związku i patrzę na niego ciepło. Dziękuję za komentarze

Rzadko mam tak, że przeczytam jakiś wiersz i... kompletnie nie wiem co mam o nim myśleć. Niby ładnie, niby zgrabnie, ale... Miłe to dla oka, ale jakoś nie dotarło. Wrócę tutaj na ponowną lekturę, bo warto się w to wczytać. Ale na razie bez oceny.

Bo ci się ta głowa przekrzywia nieco w prawo? Tak mi z głupia frant przypomniał się wiersz p. Wisławy o królu, stacji kolejowej i błaźnie ("Cień". Tak jakoś klimatycznie mi się skojarzyło. Nieco mi się gdzieś ciutkę egzaltacja przewinęła przed oczami (początek 1 i 3 zwrotki), ale całościowo jestem za

O co chodzi z tymi okruszkami placów? Gorzka rosa też mi się wydała nieco "za bardzo" - taaaaka długa metafora się zrobiła. Ogólnie pomysł mi się podoba

"przeznaczenie wcale nie jest poczciwe, w sumie okrutne" - pewnie dla każdego inaczej ma się rzecz Co nam ideę autora poprawiać Czy ja wyczuwam w tym wierszyku lekką nutkę ironii? Bo mi tak przemyka między wersami jak szczurek, ale może po prostu białe myszki widzę i nadinterpretuję/nadinterpretowywam

"Którą nienawidząc kocham"
Tak obmacuję to zdanie z każdej strony, przyglądam mu się i cały czas mi nie pasuje... To zresztą też: "Oddech ciężej mi w płucach". I tak dużo bardziej podoba mi się ten wiersz niż "Co noc wymyślam cię nagą" ale ponieważ nie umiem do końca określić swojego stosunku do niego, wstrzymuję się na razie od oceny. Pozdrawiam

Tup
...tup
tup...

Mniej więcej tak mi się czytało twój wiersz. Robiłam większe kroki i większe, mam wrażenie, że końcówka popruła się jak rękaw robionego na drutach swetra. Nie poruszył mnie ten utworek, szyk zdań nieco mnie raził i to "gibanie" się po wersach mąciło mi lekturę. Pomysł mi się podoba, ale forma już nie. Pozdrawiam

Mnie konkretnie chodzi o tę idiotyczną wystawę, która nie tak znowu dawno narobiła strasznego zamieszania. I o film, który pokazywano dzieciom w gimnazjum - zakrwawione gabinety i sterty małych ciałek, porozrywanych na kawałki. Dobrze, że nie popłakiwały w tych koszach albo podczas zabiegu nie trzymały się kurczowo macicy krzycząc "Nie zabijaj mnie, mamo!" Może brzmi drastycznie, ale to naprawdę robiło ludziom wodę w mózgu. Nie chodzi mi o patologię, tylko o zabieg polegający na usunięciu zapłodnionego jajeczka. Taki wykonywany do 2 mca. Jeśli ktoś uważa to za morderstwo, a kobietę za zabójczynię - jego prawo. Ja tak nie uważam. To temat do długich dyskusji i zawsze budził kontrowersje. Nie wyobrażam sobie, że w takiej sytuacji każdy ma większe ode mnie prawo do mówienia co mogę zrobić ze swoim ciałem, a co nie. Może ktoś stworzy/albo już stworzył? specjalnie temu poświęcony temat na forum?

"Aborcja to morderstwo i nic tego nie zmieni. Rozrywanie dziecka szczypcami to zawsze morderstwo."
Zawiszo, naoglądałaś się chyba za dużo pierdół i filmików propagandowych i nie wiesz na czym dokładnie owa aborcja polega. Tu nikt żadnych dzieci żadnymi szczypcami nie rozrywa. Odsyłam do lektury czegoś mądrzejszego niż broszurki i filmiki pokazywane na religii.
Ale fakt - zaczęła się tu dyskusja o aborcji, a sam wiersz jakoś zszedł na bok. Czy o to chodziło? Mnie osobiście nie poruszył tą skrobią. Pisałeś dużo lepsze utwory. Pozdrawiam późną nocą

Czemu z Katowic zrobiłaś katowice? Nie lubisz dużych liter? Nie zachwycił mnie ten wiersz stanowczo, wers "tego nie robi się dzieciom!" skojarzył mi się z Szymborską "umrzeć. Tego nie robi się kotu", ale i tak miłe skojarzenie (z ulubioną poetką, nie ze śmiercią) nie uratowało całości. Dobry, ale nic mnie specjalnie nie porwało. Pozdrawiam