Ja jeszcze nie czytałam poprzedniego, a to mi się podoba:-) Muszę nadrobić historie o Bosaku.
Pozdrawiam

Hej Helenko:-)
Bardzo mi się podoba Twoje opowiadanie, zwłaszcza zderzenie dwóch jakże odmiennych rzeczywistości i światów - mrocznego, nieprzyjaznego i pełnego spisków ze spokojem i bezpieczeństwem panującym na wyspie. Wolałabym tylko żebyś pozostawiła mnie z tym wrażeniem i nie budziła z niego. Mogłabym się wtedy domyślać czym właściwie była ta wizja, a pojawiająca się postać zmarłego taty wystarczająco wskazuje na fakt, że to raczej sen niż jawa. Zrezygnowałabym zupełnie z zakończenia po gwiazdkach.
Miłego dnia

DoCo, to tylko ćwiczonko i zabawa stylem, fabuła gra tu rolę drugorzędną i nie przewiduje się ciągu dalszego

Co do Świadków to ja mogę mieć skrzywione postrzeganie, bo mają w mojej miejscowości duży Zbór. W związku z tym odwiedzają mnie mniej więcej raz na na dwa tygodnie. Myślę, zę inni czytelnicy nie zorientują się tak szybko:-)
Cieszę sie, że podobało Ci się moje opowiadanie:-)

Miłego dnia

Bardzo sympatyczne, lekkie opowiadanko, w sam raz na upalny początek wakacji:-) Miło się czytało, mimo, że szybko można było przewidzieć kim okażą się wynalezieni przez posterunkowego świadkowie. "Kulturalni i rozmowni" - idealna charakterystyka ŚJ:-)

W kilku miejscach coś drobnego mi zgrzytnęło:

Tu mi zabrakło w atrybucji osoby. Niby wiadomo, że kto wyszedł, ale chyba "Kowalski zasalutował i wyszedł" wyglądałoby lepiej.

Tu powinno być "Tę dwójkę"

Jakoś nie brzmi mi "wyrozumiałe zatroskanie", może "życzliwe zatroskanie"?

W jednym zdaniu komendant i komenda - myślę, że "zobaczył ich wchodzących" zupełnie by wystarczyło, bo dwa zdania wcześniej dowiadujemy się, że przyszli na posterunek.
Myślę, że spokojnie można zrezygnować z "już" i "jeszcze" w tym zdaniu.

I krzyknął i zagrzmiał to już trochę za dużo. Zrezygnowałabym z zagrzmiał, bo wypowiedź już została wprowadzona.

Tu wkradła sie literówka - pewnie miało być "przed przełożonym"

Dzięki za uśmiech, Zakochany Złodzieju:-)
Pozdrawiam

Dzięki Miladoro, rzeczywiście, ależ się tej "chwili" uczepiłam:-) Poskracałam te "kawy na ławę". Trudno się pisze o ekstremalnych uczuciach- jak miłość od pierwszego wejrzenia - nawet jeśli materiał jest w sercu:-) Zawsze za rogiem czai sie banał.

A szukanie inspiracji w poezji szczerze polecam - to świetna zabawa. Bierzesz tomik w rękę i właściwie co wiersz to zaczyna się w głowie układać jakaś fabuła - bo przecież każde wzruszenie i emocja ma swoją przyczynę. Podobnie jest z piosenkami czy np. pozornie bezsensownymi dowcipami. Ze wszystkiego można zrobić, i to niekoniecznie krótką, historię.
Pozdrawiam serdecznie

Dzięki DoCo, cieszę się, że Ci się podobało:-)
Miłego dnia

Poprawki się zrobią, wielkie dzięki Miladoro. Kolejne opowiadanie mam w poczekalni, ale już je poprawiam, żeby od razu podmienić, gdy tylko pojawi się na stronie:-)

Proszę jeszcze o ostatnią podpowiedź:
czy w tym zdaniu przecinek jest ok, czy jeśli wtrącenie jest wprowadzone przez "i" to nie trzeba go domykać przecinkiem?

Dzięki, pozdrawiam

No i znów poszły w ruch nożyczki:-) Miladoro, w żadnym wypadku się nie zrażam. Uważam, że z pisaniem jest jak z każdą inną dziedziną. Można mieć trochę talentu, ale cała reszta to praca i jeszcze raz praca. A doskonalenie tekstu sprawia tylko trochę mniej przyjemności niż samo pisanie.
Z wiertarką i koronkami na razie jakoś nie mogłam się rozstać. Potrzebne mi to zobrazowanie marzeń Grzegorza dla późniejszczego zderzenia z beznadziejnym faktem, że teraz może sobie już tylko pomarzyć:-) Trochę tylko ten fragment zredukowałam.
Dzięki i pozdrawiam, miłego dnia:-)

Miladoro, dzięki za kolejne wskazówki. Poprawiłam, wzięłam do serca i zrobiłam notatki:-) Wyrzuciłam też hurtową ilość zaśmiecaczy - przysłówków i przymiotników. Pewnie jutro jeszcze coś okroję.
To chyba jest tak, że jak człowiek pierwszy raz coś pisze, to mu się wydaje, że im bardziej kwieciście tym lepiej:-)
Dzięki jeszcze raz, pozdrawiam:-)

Miladoro, jesteś nieoceniona. Wielkie dzięki. Poprawki zrobione, wywaliłam też sporo przecinków i kilka wielokropków. Mam nadzieję, że lepiej to wygląda

Co do interpunkcji to mam zawsze i niezmiennie dylemat, czy przecinek powinien być w takim przypadku:


Chodzi oczywiście o ten drugi przecinek:-)

Rany, dobrze że mam alergię i nie maluję oczu. Chyba, że ta alergia została spowodowana diabelską plwociną...
Bardzo mi się podoba Twoje opowiadanie Miladoro:-) W dyskusję na temat atrybucji się nie włączę, bo za zielona jestem:-)
Zastanowiło mnie trochę, dlaczego bohaterka zaczęła uważać na to co robi i się "poprawiać". W końcu Diabeł, poza tym, że sobie był na swój trochę upierdliwy sposób, nigdy nic jej nie zarzucił, za nic słowem nie skarcił. Czyżby sama obecność Diabła była wystarczającą przestrogą?
Pozdrawiam serdecznie

Świetny tekst, idealny, by się uśmiechnąć w burzowy wieczór. Ani słowa za dużo, ani za mało:-) Bardzo lubię taki lekko przewrotny humor.
Pozdrawiam

Dzięki Wiosno, dzięki Galerniku,
Nie ukrywam, że pojawienie się w tak znamienitym gronie to trochę stres, choć do krytyki tekstów przyzwyczaiłam się na kursach:-) Motywacja rośnie i oczywiście jeszcze dużo jest do nauki. A interpunkcja to oczywiście zmora...

Dzięki Marku za dobre słowo, po dwóch miesiącach kursu już widzę, ile bym zmieniła, ile inaczej napisała. Dopiero odkrywam pisanie i próbuję różnych tematów i form. A co rozumiesz w tym wypadku przez przyciąganie- chodzi bardziej o fabułę czy język?