Ło matko! Parę błędów zauważyli już poprzednicy, a ja i tak próbuję przebrnąć przez kolejne, choć trochę mniej znaczące. O np.:

Lepsza byłaby kolejność: "(...)osoba pełniąca ten najbardziej prestiżowy w państwie urząd"
Dalej mi się nie chce, więc chciałbym ocenić tylko treść. Ale właśnie kiepska forma mnie do tego zniechęca, bo jako czytelnik jestem raczej leniwy: wolałbym mieć wyłożoną kawę na ławę.
Pozdrawiam zostawiając bez oceny.

Witaj, Tomaszu. Dawno twoich tekstów nie komentowałem, a ostatnio sporo się ich namnożyło. Mam nadzieję, że nie będziesz miał nic przeciwko, jak skomentuję ten, zaczynając tradycyjnie od przecinków?
Masz? Nie słyszę!

Przecinki szkodliwe:




I tyle, braków przecinków nie zauważyłem.


to dosyć banalnie brzmi, ale niech ci będzie
Aha, i jeszcze w kilku miejscach dałeś średnik zamiast dwukropka, mniejsza już o to.
Ech, jeszcze tu:

na końcu powinien chyba być pytajnik?
Dobra, a teraz bez bzdurnej interpunkcyjnej ściemy: myślałem, że to będzie o wampirach bardzo tradycyjnie i się zawiodłem. A zawiodłem się bardzo pozytywnie dlatego, że było niezbyt tradycyjnie Dobra, po ludzku: śmiech włączył mi się od szóstego akapitu i nie opuszczał mnie aż do końca.
Brawo, Tomek. Styl masz bardzo oszczędny, ale dzięki temu piszesz ciekawie i niekonwencjonalnie.

Kurczę no, Wy to chyba zatrudniacie już hakerów czytających w moich myślach. Żeby nie robić offtopu, napiszę tylko, że to drugi tekst z rzędu, który czytam, a którego co najmniej jeden wątek lub element scenerii zbiega się z moimi ostatnimi myślami.

Nimfo, po takim wstępie muszę właściwie powtórzyć, co w trochę innych słowach powiedziałem dwóm poprzednikom: z tego tekstu może coś jeszcze być, ale jest za krótki. Albo może to nie to? Z drugiej strony jest nawet lepszy od tych poprzednich (też krótkich), ale jak dla mnie za bardzo patetyczny w pewnym miejscu. I trochę za banalny, wolałbym poznać jakieś szczególne cechy charakteru tej pani, niż tak ogólnie sobie "poprzeżywać".
Do poprawki. Wówczas może tu jeszcze wrócę i wypowiem się bardziej przychylnie Najlepiej jak sama dasz znać.
Adieu, pozdrawiam serdecznie.

Ostatnio prześladują mnie sceny samobójstwa w aucie: raz w książce, raz w filmie i w tym opowiadaniu. Jakby je porównać pod względem - jeśli tak można rzec - jakościowym, ta wypada pomiędzy dwiema pozostałymi, czyli nie jest najgorzej. Ale i nie ma powodów do bezkresnej radości, jako że to samobójstwo filmowe nie podobało mi się zupełnie. To tutaj jest niewiele lepsze. A mogło być chociaż mniej przewidywalne.
Błędów się nie dopatrzyłem, jest więc niby poprawnie, ale musisz wiedzieć, że tutaj zwykłe "poprawnie" oznacza tyle co "przeciętnie", a to już bywa poważnym zarzutem
Pozdrawiam i czekam na coś lepszego.

i potem powiadasz:

??? Sorry, ale nie wiem, w czym tkwi problem. Przecież tutaj chodzi po prostu o większą naturalność wypowiedzi, oczywiście połączoną ze zrozumieniem jej przez możliwie wielu odbiorców. Ot, na poczekaniu moja wersja:
"- Wiesz jaki on jest. Od kiedy mama nie żyje, dziwny z niego kolo. Nie mogę z nim dojść do ładu, bo zaraz wściekły na wszystko, co się rusza. O byle gówno robi awantury..."
No, ostatnie zdanie faktycznie trudne do przerobienia w ciągu kilku minut. Ale rozumiesz, piszę to nie po to, żebyś sobie skopiował, jak leci, ale załapał jedną rzecz: taka wypowiedź musi być możliwie naturalna, a moim zdaniem konsekwencją tej naturalności będzie ewidentnie wyczuwalna (choć nie przesadzona) złość chłopaka na ojca.

Ten tekst już tu kiedyś był. Jeśli to ten, o który mi chodzi, to był twój pierwszy i na bank wrzuciłaś go również do piekła (o czym nie omieszkałaś poinformować na forum. Swoją drogą ciekawe: drugi raz w piekle i znów te "długie" komentarze? Ale spoko, przecież m.in. od tego jesteśmy, żeby wyłapywać błędy, nie?

Tyle historii, a komentarz za niedługo, jak przeczytam całość.

No to wracam.


Tą myśl albo bierzesz w cudzysłowy i z dwukropkiem, albo myślnikiem, albo po przecinku.


Takim oficjalnym językiem mówi w rozmowie z kumplem?


W tym fragmencie jest kilka błędów naraz, w większości nieznacznych. Nie jestem pewien, czy mówimy "zważywszy na", czy po prostu "zważywszy". Coś mi się wydaje, że to drugie. Natomiast

nie pasuje mi kompletnie, ani stylistycznie, ani gramatycznie. Spróbuj to przekształcić, nie będę podpowiadał jak, bo może sam wymyślisz coś lepszego Co jeszcze? Po "ojciec" usuń zbędny przecinek i sugeruję zmienić szyk na: "Jego ojciec był niegdyś spokojnym i bardzo miłym człowiekiem, ale śmierć żony go załamała." Zresztą ja bym to zdanie jeszcze podrasował, wyrzucając "był" i którego, ponieważ tzw. "była gorączka" hamuje dynamikę tekstu Ale oczywiście nie musisz korzystać z wszystkich moich sugestii.

Też trochę nieporadne zdanie, bo wcześniej piszesz o ojcu, a potem na koniec akapitu wracasz do nich obu, w dodatku można odnieść wrażenie, że "mama" i "żona" to dwie różne osoby. Ależ tak, oczywiście, ja się domyślam, ale jako czytelnik wymagam, żeby mi podano kawę na ławę
Aha, jeszcze jedno: za często używasz słowa "śmierć" w krótkich odstępach. Może wprowadziłbyś do tekstu trochę życia? (żart)


Nie będę się czepiał tego języka jak Bury, bo narracja jest pierwszoosobowa. Trudno zatem, żeby narrator używał "obiektywnego" słownictwa, ale akurat "przypalić" jakoś mi nie pasi. Szczerze mówiąc, nie wiem czemu.



Zbędne przecinki.


Dalszą część tekstu, jak widzę, lepiej dopracowałeś, bo do końca dopatrzyłem się tylko drobnej powtórki:

Drugie "to" bym usunął.

Kurczę, nie wiem, jak ocenić. Błędów trochę jest, ale w większości jednak te wybaczalne, mało gramatycznych. Ale treściowo, wbrew pozornej kontrowersyjności, nie piszesz właściwie o niczym nowym, przynajmniej jak na razie. Ale też znów nie wiem jeszcze, co będzie dalej, a dialog jest na tyle dobry i końcowa scenka na tyle wiarygodna, że zachęcają do dalszego czytania.

Witajcie, wrota do piekieł
Postanowiłem wrócić do komentowania po bardzo długiej przerwie, a że i w piekle trochę sobie byłem, a ono znów zaprasza, czemu nie? No to sru


Bez przecinka.


Jak był pamiętny, to chyba logiczne, że się go nie zapomni?


Jak dla mnie za dużo tu "statycznego" opisu, spróbuj może to jakoś wpleść w akcję, tak jak zrobiłeś wcześniej z czarnymi lokami i nieładem na głowie

Dobra, wrócę tu później. Na razie powiem tyle: opowiadanie całkiem zgrabne, a i temat cokolwiek (chyba) kontrowersyjny, więc chętnie poczytam

Z powodu problemów z siecią wracam nie po zapowiadanych 48 godzinach, a dwóch tygodniach. A nawet i teraz mam mało czasu, by rzetelnie odpowiedzieć na wszystkie wątpliwości. No to sru!

Oke:

Zapewne masz rację. Ale chciałem tym wprowadzeniem jakoś zachęcić do dalszego czytania. Tylko realizm trochę kuleje. Spróbuję przerobić.


Czyli, że niełatwo go było podpalić Wiem, niezgrabnie mi to wyszło, podobnie jak i całe opowiadanie, bo zdecydowaną większość napisałem w ciągu jednej nocy, praktycznie tuż przed wysłaniem na wspomniany konkurs. I stąd tyle błędów, zarówno formalnych, jak i logiczno-treściowych, również niemało widzę takich, których mi nie wytknęliście. Będzie trza jeszcze popracować nad tym tekstem...


No wiem Palę się ze wstydu, bo ten fragment akurat nie miał być zbyt komiczny, a wyszedł...



O nie, to już sama się domyśl! Zostało to bardzo wyraźnie zasugerowane w jednej z pierwszych części, zresztą sama zwróciłaś uwagę na to zdanie

Za resztę wielkie dzięki, uwagi na tyle cenne, że aż żal by było nie skorzystać

Elwira: Tobie właściwie nie muszę chyba nic mówić, bo subiektywność ocen to jeden z naszych ulubionych tematów, a za uwagi dziękuję tak samo, jak Oke. No i rad jestem, że się, mimo wszystko, podobało.

Ołowiany, wielkie dzięki za niezwykle obszerny, rozbudowany komentarz, komplement i dodanie otuchy. Tak trzymaj

Bardzki, a ty kiedy mnie w końcu solidnie zjedziesz, choćby w rewanżu za kilka moich krytycznych ocen?


Tamten motyw miał właśnie bawić, coby trochę rozładować atmosferę. Zresztą w ogóle nie lubię pisać ciągle w jednym tonie, wolę zawsze trochę pomieszać. Nie wiem, czy słusznie czynię.


O! Naprawdę?

Izolda:

Hm, tak sobie właśnie pomyślałem: czy paraliż automatycznie implikuje impotencję? (pardon za aliterację, proszę o skupienie się na treści) I tak sobie odpowiadam (też myśląc): teoretycznie nie; w praktyce, w większości wypadków (znów ta aliteracja) tak. Zwłaszcza biorąc pod uwagę splot takich wypadków jak te, które przydarzyły się Dance. Tak mi się zdaje i tak zostaje póki jakiś spec od medycyny nie przekona mnie, że jest inaczej. Więc sorry


W sumie nie myślałem o tym, żeby akurat tę scenę jakoś rozwijać, ale rzeczywiście: skrót jest trochę za duży. To jeden z tych efektów pośpiechu przy pisaniu.

kmkmk:

Ja też


Nie no, pana Pikusia się odczep. Infantylizm, powiadasz? No tak, ale czy taki niepotrzebny? Jak wspomniałem wcześniej, chciałem jakoś szybko wciągnąć w opowiadanie i to był jeden z takich chwytów. Poza tym narrator choć ma coś pod beretem, to jest trochę prostacki i spędza dużo czasu przed telewizorem...

Jeszcze raz dzięki wszystkim, pozdrawiam gorąco i do następnego razu!

Oke, przepraszam za zbyt rozbudowane opisy i za to, że to nie Ty byłaś podpalaczką

Co do reszty, sporą część na pewno poprawię (bo rzeczywiście wygląda okropnie), z częścią zarzutów będę polemizował, ale znacznie później, bo może nie będzie mnie tu nawet przez najbliższych 48 h (cokolwiek by to nie znaczyło )
Tym samym, potencjalni komentatorzy mogą korzystać i jechać sobie po tekście do woli

Ha! 3manie kciuków na coś się zdało Gratulacje!

Właśnie przeczytałem "Pana Nikt" w wersji poetyckiej i sobie postanowiłem porównać. Coś mi się widzi, że chcesz stworzyć coś ala pan Cogito Herberta, tyle że w stylu dekadencko-buddaistyczno-nihilistyczno-abnegatyczno... no, jednym słowem, w Twoim stylu Trzeba przyznać, że bardzo dobrze Ci to wychodzi. Umiesz ciągnąć czytelnika za nos, żeby pod koniec dać mu w niego prztyczka. Mnie się to podoba, tak jak niezliczone setki kobiet, które zdarzyło mi się widzieć tylko przez chwilę. Nie tylko na przystanku

Do mnie niestety też. Wierzę, że to sen, ale... Pierwsze sceny opisane tak szybko, że nawet nie zdążyłem się połapać, o co chodzi. Akcja, jak to zawsze u Ciebie, na najwyższych obrotach, co w tym przypadku u mnie wyszło na wielki minus, bo jej nie zrozumiałem.
Pozdrawiam, Mario.

Kurczę, nie wytrzymałem! Też chciałem się zabrać do napisania czegoś na ten konkurs, więc sobie myślę: zobaczę, czym się już popisała konkurencja. I teraz wiem, że nędzne jakiekolwiek moje wysiłki

Lina, zmiażdżyłaś mnie tym tekstem! A szczerze mówiąc nie spodziewałem się tego...

Rany, też muszę nadrobić zaległości w dziedzinie Wiedźmy i to spooore, do czego ten, delikatnie mówiąc zwariowany tekst tylko mnie motywuje Dawno się tak nie ubawiłem, zresztą i Burego też długo nie czytałem.

Kiedy dalszy ciąg? (dobra, OK, wszystko w swoim czasie )