Tak dobre, że redakcja dodała dwa razy

W zasadzie to imo nie ma się do czego przyczepić, jest płynnie, konkretnie, pomysł współgra z jego realizacją. Pewnie można zagęścić sito i pozbyć się niektórych zapychaczy (np. w 13 wersie "właśnie je", ale to już kosmetyka.

"Jeśli nie chcesz mojej zguby,
Daj mi banknot, ale gruby".
Tak Sztaudynger ponad pół wieku temu napędzał inflację

Tutaj trochę imo kuleje pierwszy wers zapewne przez ten szyk ("dopadła" jak rym musi być na końcu) i nad tym można pokombinować, ale poza tym to celna miniaturka.

"chalstaj!" czy "chlastaj!"?

Czytałem na Facebookowej 'Nieszufladzie', imo - dobre, solidne pisanie, jak zawsze - pewnie coś tam można jeszcze skrócić - ale jak to mawiają "dla mnie się podoba".
Pozdrawiam

Dziękuję ajw za poczytanie i komentarz pierwotnie tekst był częścią historii o podróżach i zwiedzaniu ale jak zwykle brakło pomysłu i warsztatu.

Oby nie wtedy gdy w pobliskim Zgierzu się wysypisko paliło

Coś w tej lirycznej "kartce z kalendarza" (czy - bardziej współcześnie "poście z face'a") jest według mnie dobrego. Coś co zatrzymuje - choćby to tylko parę sekund było.


Tu bym się zastanowił czy te zaimki są potrzebne, bez nich nic się nie zmienia, a trochę "waty" mniej.

Pozdrawiam z drugiej strony miasta!

Pierwsza zwrotka tej piosenki aktualna jak nigdy:

Widziałem domy o milionach okien
A w każdym oknie czaił się ból
Widziałem twarze, miliony twarzy
Miliony masek do milionów ról

Choć nieplanowana dosłowność obecnie się tam wkradła. Przechodząc do wiersza - zawsze mam problem ze współczesną poezją okolicznościową, czy opisywane wydarzenia za jakiś czas nadal będą na tyle pamiętane aby odbiorca - bez podpowiedzi - znał kontekst dla tekstu? Tutaj całkiem możliwe, że nie będzie tego problemu, bo moim zdaniem ta "sytuacyjność" został dobrze zbalansowana i opowiedziana w szerszy, bardziej ogólny sposób.

Najlepszy fragment to dla mnie:



plus "chmury szybujące jak ceny w warzywniaku", tu zapachniało mi Arturem Andrusem, ot porównanie w jego stylu.

Na drugim biegunie są dla mnie te "poetyckie" zapychacze: tęsknota, nadzieja, cisza, które zawsze trudno oryginalnie umieścić w tekście.

Pozdrawiam

"tę"

Z mojej perspektywy jest to taki typowy wiersz "miłosny" jakich setki powstaje na początku drogi z poezją. Zaimek na zaimku, nawet tam gdzie zupełnie są niepotrzebne (twoje, twój, twoich itd.), do tego wyświechtane i popularne niczym pomidorowa "poetyckie" zwroty: blask księżyca, hipnotyzujące oczy, smak ust, to wszystko było ciekawe i oryginalne już setki razy i potrzeba ogromnej wprawy żeby wydobyć z takich klisz coś świeżego.

Ale jest tu też coś, kierunek, w który warto moim zdaniem iść, mam na myśli ten fragment:



Z jednej strony jest trochę masło maślane, bo wiadomo, że zapach unosi się w powietrzu, ale już taki bardziej szczegółowy opis wyróżnia się pozytywnie na tle ogólników i banałów.

Pozdrawiam

Aż mi się Filandia Świetlikowa przypomniała i z jednej strony zabrakło nieco rozbudowania "nigdy nie będzie" , z drugiej - podjęta forma w oczywisty sposób ograniczyła taką możliwość. Ogólnie IMO przyjemne parę wersów literackiej zabawy, wiele więcej nie trzeba
Pozdrawiam!

Ciekawa definicja szaleństwa, zaczęta i zakończona w Twoim stylu, dość hermetyczna gra słów (i wszelakich sufiksów), która dostarcza dobrą poezję temu, kto poświęci chwilę na odrebusowanie
Pozdrawiam

Gdyby tak trzeci wers z ww. był po drobnej poprawie (usunięcie kaleczącego rymu wino - miną) to tę końcówkę brałbym w ciemno. IMO reszta jest wtórna, żeby ciekawie wybrnąć z prostych połączeń "czerwień - krew - wino - szminka" potrzeba nie lada pomysłu na tekst i umiejętności.
Pozdrawiam

Bardzo mi się podoba, ironia, sarkazm, rzeczy z pozoru błahe nad którymi nieoczekiwanie i słusznie zatrzymuje się ten tekst, to wszystko składa się na dobry wiersz.
Jednak, zapis i powtarzające się - w kolejnym już Twoim utworze - błędy z nim związane (nie ma znaczenia czy to tylko niechlujność czy niewiedza) dają po oczach.

Ponieważ nie wszyscy na portalu muszą wiedzieć co oznacza tytuł to tak w skrócie:

http://www.miejski.pl/slowo-Clickbait

Mam poważne wątpliwości czy tutaj nie powinno być "roztopiony", pytanie czego miała dotyczyć ta metafora? Czy "księżyc jest roztopiony jak masło", czy "księżyc jest jak roztopione masło", bo to jednak nie do końca jest to samo.


Tu nawet nie wiem co miało być, za daleko idące te literówki.

Trochę przypadkowych rymów się wkradło, gdyby faktycznie pójść w piosenkę to jednak musiałyby one być regularniej tutaj obecne.

Bardzo obiecujący początek, ten pomysł z "masłem" przypadł mi do gustu. Dalej jednak niczego ciekawego dla siebie nie znajduję, dużo ogranych motywów z patetyczną nutką (wypłakiwanie wiersza, gaśnięcie w ognisku, pijany księżyc, czy też pretensjonalne rozwiązanie z "naszym piekłem" w drugiej strofie). Koty są bardzo wdzięcznym motywem, pula banalnych skojarzeń jest przy nich wyjątkowo pozytywna, wyzwaniem jest jednak znalezienie czegoś literacko odkrywczego. Tutaj niczego takiego nie widzę, ale to tylko ja oczywiście.
Pozdrawiam

Ten myślnik po szóstym wersie to tak trochę nic nie wnosi na moje oko i to w sumie tyle jeśli chodzi o moje "czepianie"
Całość jest napisana konsekwentnie, jednorodnym językiem, poprowadzona logicznie od A do Z, nie jest to może poetyka w której bym się zaczytywał, ale tomik napisany w tym stylu będzie się raczej bez problemu bronił, także gratuluję
pozdrawiam
(tycenak)

To ja tylko szybko o interpunkcji:
- tytułów nie kończymy kropkami ani przecinkami, cytując Wolańskiego:

http://sjp.pwn.pl/poradnia/.../kropka-w-naglowkach-i-tytulach;10736.html
- kropki przed "ale", nie wiem czy to jakiegoś rodzaju eksperyment, ale zwyczajowa stawia się jednak przecinki.
-
"co mnie drażnią."
Pozdrawiam

Witaj Werko na portalu!

Bardzo interesujący debiut (u Nas), chociaż jest więcej niż oczywiste, że nie jest to Twój początek przygody z pisaniem. Niemniej trochę pomarudzę:

spokojnie można ten wielokropek z tytułu wyrzucić, niczego on nie dodaje.

Nie do końca też przypadła mi do gustu wersyfikacja, pozostawiona sama sobie "ślina" domyślam się, że miała być tą przerzutnią wyróżniona, ale osobiście jakoś tego nie czuję, wolałbym mieć zachowany płynny rytm zdaniowy (choć oczywiście to tylko moje widzimisię).

Zaś treściowo jest bardzo niepokojąco, ciężki klimat obejmuje czytelnika od pierwszych wersów.
W skrócie - jestem na tak.
pozdrawiam