Bardzo, bardzo. Dwa pierwsze wersy - genialne. Słowa jak dorabiane klucze, tak! Pozdrawiam.

Nie wygląda jak wiersz, to po pierwsze. Za dużo "mówienia", szczególnie o uczuciach. Poza tym ładne.
pozdrawiam

Kojarzy się z futuryzmem i spotęgowaną ekspresyjnością, z buntem, sprzeciwem wobec tradycji. Prowokacja? pewnie też. Zabawa literacka?
Pozdrawiam

Gorzka puenta, nie wiem, czy tak oczywista. Ciemna wena, a mogłaby oślepić? Chyba nie rozumiem konceptu. Pozdrawiam.

ale któż to jest dziś, poeta? umarły czy martwy, jeden czort. niech ich piorun trzaśnie. pozdrawiam!

tytuł - bardzo, bardzo. chciałabym coś skrytykować, ale nie. nic na siłę. pozdrawiam.

pogodziłam się z samotnością
lepiej nie będzie

e, będzie już tylko lepiej. wszystko, co wcześniej, na to wskazuje. pozdrawiam.

Wojaczek, Wojaczka, Wojaczkowi, z Wojaczkiem, o Wojaczku... ech, tak się to w oczy rzuca, że myślenie o ty, iż jest coś więcej, nie chce się przydarzyć. Pozdrawiam.

bezpośrednie odniesienie do seksualności psuje klimat, poza tym dobrze się czyta, jak zazwyczaj, pozdrawiam.

Dużo ogólników, uniwersaliów. Za dużo jak na dobry wiersz, choć jest potencjał. Pozdrawiam.

krew, wiatr, puch - a nie miało być o wiośnie? na grę z czytelnikiem też trochę za mało, niestety. pozdrawiam.

brutalna rzeczywistość sama wie, co ma robić i to raczej ona steruje, nie daje sobą kierować. taką mam konkluzję po czytaniu, pozdrawiam.

Aaaaaa! Tak się wyrażam, kiedy coś zrobi na mnie wrażenie. A ten tekst to uczynił, gratulacje,pozdrowienia.

"Brzydzę się brudnej podłogi/ i rzeczywistości" - bardzo mi się podoba!Jest więcej smaczków i miło było poczytać. Pozdrawiam.

Wiadomo, o co chodzi, gorzej z celem takiego pisania: zbieranie kamieni, by ukamienować, oczywistość. Chociaż druga część przekonuje mnie, jednak.