Dziękuję za odpowiedź. Długo zastanawiałam się jakiego słowa tutaj użyć.
Celowo użyłam takiego czasownika, ponieważ obraz w tym wersie ma iść dwutorowo. Musiałam znaleźć takie słowo, które spełni swoje zadanie. Nie chodzi tu bowiem tylko o "wchłanianie", ale też o sprawianie bólu, co nie jest w tym wierszu bez znaczenia. Stąd taki a nie inny wybór czasownika. Ale doceniam Twoje zdanie.
Ciekawa jestem innych opinii, o ile się pojawią. Miłego.

Dziękuję Arkady za wgląd i słowo pod wierszem. Pozdrawiam.

Witaj Berele

Dziękuję za odwiedziny i komentarz.
Bardzo szanuję takie opinie jak Twoja, dlatego tym bardziej mi miło, że zajrzałeś. Być oryginalnym w poezji, to dziś niezwykle trudna rzecz, wydaje się, że wszystko już było. Nazwanie mojej poezji oryginalnej, to duży komplement dla mnie. Dziękuję za taką opinię. Zastanawiam się nad Twoimi słowami bardzo głęboko. Czy fragment od ziemia wpija nasze wody naprawdę jest zagmatwany? Być może tak bardzo wrosłam w ten obrazek, że czegoś nie zauważam. Wyżej wymieniony wers w kontekście z niedoszłą matką stanowi dla mnie bardzo sugestywny obrazek. Hm? Ale tak jak wspomniałam, może czegoś nie dostrzegam. Natomiast bardziej interesuje mnie ta "nienormalna gramatyka" tutaj to już zgłupiałam. Brakuje normalnej gramatyki Hm? Nie widzę nic nienormalnego gramatycznie we fragmencie wskazanym przez Ciebie. Możesz wyjaśnić o co chodzi? Piszesz, że to normalne rzeczy. Zastanowiło mnie to. Bardzo lubię jak wiersz jest niejednoznaczny i czytelnik widzi w nim coś swojego, układa go w głowie na swój własny sposób, ale tutaj nie mogę się zgodzić. To nie są normalne rzeczy i nie ma to nic wspólnego z baśnią, to horror, który nigdy nie powinien mieć miejsca. Muszę w takim razie jeszcze raz zastanowić się nad całością. Dziękuję raz jeszcze, za nowe, inne światło i Twoją konkretną opinię. Pozdrawiam.

Ps
I jeszcze jedno, to że ja nie mogę się z czymś zgodzić, to tak naprawdę jest mało ważne Liczy się to, co czytelnik myśli o wierszu, co poczuł.

Nie ukrywam, że tytuł musiałam wyguglować, nie miałam pojęcia o istnieniu takiej wioseczki, więc dobrze, bo czegoś nowego się dowiedziałam. Niewątpliwie wiersz ma urok i klimat. Da się odczuć przynależność i sentyment do miejsca i fajnie to zobrazowałeś. Dopełniaczówka puzzle horyzontu wyjątkowo mi nie przeszkadza, bo sensownie koreluje z przedstawionym w drugiej cząstce obrazem i jest odpowiednio sugestywna. Do puenty się uśmiecham Jest w niej coś fajnego, ale po pierwszym czytaniu skojarzyła mi się z zupełnie czymś innym, kompletnie nie związanym z klimatem (ja to mam wyobraźnię ), dlatego jeszcze bym ją przemyślała, bo jednak żubry, które przysiadają na parapecie... trudno sobie to wyobrazić i myśl ucieka tak jak w moim przypadku zupełnie gdzieś indziej, w inny obrazek, myślę, że sam rozumiesz. Dlatego warto się zastanowić, tylko tak by nie zepsuć klimatu, bo żubry są ok, nawet bardziej niż ok, tylko to przysiadanie na parapecie, tu wydaje mi się, że przedobrzyłeś Ogólne wrażenie całkiem, całkiem. Pozdrawiam.

Fraza: ubieram sen z koronką przy piersi, jest bardzo fajna. Puenta też. Warto nad wierszem pomyśleć, bo można z niego zrobić fajną miniaturkę. Osobiście na pewno zrezygnowałabym z pierwszego wersu. W moim odczuciu jest zbędny. Wers z wiewiórką też.
Np coś w ten deseń, ale to tylko przykład, tak na szybko

wokół nieopisane piękno
ubieram sen z koronką przy piersi
zachwycona rosą
patrzę w twoje oczy

rankiem opadam różaną mgiełką


Pozdrawiam.

i róża w imieniu przetrwała, bo tylko imiona zostają. UE.

Ładnie płynie Twój wiersz Arkady, jest w nim sporo uczucia.
Rażą mnie tylko imiesłowy w 9 wersie. Czuje się nadmiar, zwłaszcza, że powyżej w wersie 7 też używaśz tej formy. Pozdrawiam.

Pięknie Ci Agnieszko dziękuję za komentarz i wizytę. Pozdrawiam.

Jest to jakaś opowieść i nawet mi się podoba. Pozdrawiam.

...nie udał(o) się zdobyć Księżyca.

Bardzo słusznie Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam .

Zgadzam się z przedmówcami, piękny, obrazowy wiersz. Pozdrawiam Iw.

Dziękuję Wam bardzo za słowo pod wierszem. Pozdrawiam.

Zbysiu, tu nie ma czego wybaczać, cieszę się na Twój komentarz (dość mocno mnie przeniknął), bo to znaczy, że wiersz można odbierać na różne sposoby, a to chyba dobrze dla wierszydła. Pozdrawiam.

BeNeK, serdecznie dziękuję za taki odbiór wiersza. Pomroczności, to zdecydowanie moje klimaty. Jestem w nich jak cień, który szuka światła. Dziękuję raz jeszcze. Pozdrawiam.

Liathia, Yaro, AnDob, dziękuję Wam za poświęcony czas. Serdeczności.

Zbysiu, miło Cię gościć. Dzięki wielkie za tak rozbudowany komentarz.
Co do odnajdowania, zastanawiałam się nad tym, której formy użyć, ale uznałam, że w zasadzie nie ma to większego znaczenia. Obie są poprawne i to która bardziej czytelnikowi przypasuje, to pewnie kwestia osłuchania. Bardzo wzruszający jest Twój komentarz - dziękuję, że tyle z wiersza wyciągnąłeś.
Nie mogę uwierzyć, że zajęłąm Ci aż 80 km Bardzo mnie to cieszy Sądząc po dopisku, 80 km nie zostało zmarnowane Serdeczności.

Nikt nie mówił o kompleksach Zresztą ta rozmowa do niczego nie prowadzi i zwyczajnie szkoda mi na takie gadanie czasu. A jeśli chodzi o zwątpienie, to nie zwątpiłam, bo niby gdzie i po co miałoby mnie to zaprowadzić? Przeczytałam, odniosłam się i tyle. a że Pani się nie podobało? Cóż...
Proszę wybaczyć wolę przez Pani, tak będzie lepiej.

Przeczytałam z zaciekawieniem i ogromną przyjemnością. To była naprawdę dobra lektura. Pozdrawiam.