pewnie czytałaś, bo część tego wiersza już raz gdzieś wykorzystałem w podobnej formie. ale na tym polega moja nauka - rozbudowywuję, coś dokładam, coś zabieram, zapożyczam...

Piękne.

Nie spodziewałem się, że ten wiersz będzie dla każdego zrozumiały. I dlatego słowa krytyki przyjmuję z otwartą piersią. Utwór jest może dziwny i mało poetycki, ale nie chodziło mi tutaj o formę, a przesłanie. Jeśli nie trafia do każdego, to znaczy, że w pewnym stopniu sam ten wiersz nie wystarcza.

Niestety Małgorzato, w jednym się mylisz: te obrazy są jak najbardziej prawdziwe. A, że nie płyną w tobie, to już inna sprawa.

ja uważam, że jest tu potencjał. a przynajmniej rozumiem zamysł autora i dlatego nawet mi się podoba. jako, że jest to debiut, bdb.

nom tak jakby wydłużyłem. I pewnie zmienię jeszcze nie raz, aż mi się wreszcie znudzi myśl przewodnia

Przeniosłem do prozy poetyckiej. W zamyśle to miał być wiersz, ale wyszło jakoś inaczej.

do Lorelay:
z tym samolotem w nawiasie. Tutaj chodzi o to, że ja nie piszę stylem starej kobity. Ja po prostu przepisuję, to co ona mówi. A żeby to wszystko było zrozumiałe, czasem trzeba coś dopisać od siebie

ulica jest przed jej domem a ona stoi na werandzie. dzięki, że to przytoczyłaś. spróbuję to jakoś wyjaśnić w tekscie.
no tak, przecinki zawsze były moją zmorą

kurczę, aż mi się łezka zakręciła w oku na myśl o włóczykiju.
tylko, przyznam się szczerze, że nie jestem w stanie wszystkiego zrozumieć w tym wierszu. ale za sam sentymentalny tytuł daję ci bdb

Dodam jeszcze, że rozdział pierwszy w tytule o niczym tak naprawdę nie świadczy. Opowiadanie powstaje bez żadnego z góry obranego schematu. To jest po prostu jakiś początek.

Dziękuję za komentarze.
Lorelay: Co do braku konsekwencji. Jako, że jest to dopiero początek, nie tłumaczyłem zbytnio o co chodzi z tym brakiem znajomych ludzi. Mianowicie, ci o których mówi, to tylko tacy, którzy przewineli się przez jej życie. Ani z nich przyjaciele, ani jacyś bliscy.
Anaris: Ten język jest, jak to magnat już powiedział, z zamiaru taki niegramatyczny. Starsza prosta kobiecina - żadna z niej polonistka.
Magnat: sprawa munduru się kiedyś wyjaśni. Tak niestety musi zostać
Lina_91: Bo ta puenta, była niezamierzona. Nawet jej nie zauważyłem

Bo to tylko robocza nazwa, nie miałem tak naprawdę pomysłu. Za sam tytuł dajesz taką ocenę?

Ciekawe, chociaż tytuł mi się trochę taki myslovitzowski wydaje .
No i niestety przewidywalne.

no i tak trochę przez sentyment dodałem

nie no ja go dodałem
tak żeby wzbogacić moją skromną kolekcję
jednak póżniej po cichu liczyłem, że przepadnie gdzieś w procesie selekcji naturalnej.