Pięknie ukazujesz mechanizm tej wewnętrznej emigracji, ucieczki do środka siebie, co, przyznaję, i mnie się zdarza, Wiolinie.

Rozrachunek z czasem, z przeszłością i ten symboliczny grudzień - czas rodzinnych spotkań, powrotów do domu z najodleglejszych stron. Pięknie. Z wielkim podobasiem,

buziaki, z.

Wiolinie,

pięknie pokazujesz dojrzewanie człowieka do otwartości i tolerancji na inność. Wszystkie metafory są ujmujące, a ten "Inny świat" jest bardzo pojemny, rozległy znaczeniowo, co bardzo mi się podoba. Gratuluję kolejnego udanego wiersza.

Buziaki, z.

Hej, Wiolinie,

a mnie ten neologizm "soczyścisz mnie" jakoś się nie podoba. Nawet nie powiem Ci, dlaczego tak jest. Może dlatego, że jest jakiś przekombinowany, z drugiej strony - gdyby zastąpić go peryfrazą: napełniasz mnie (nasączasz) sokiem, też byłoby niefajnie. Więc pewnie tak zostanie.
Poza tym - cały erotyk brzmi bardzo sensualnie, a jego zmysłowość pobudza wyobraźnię. Poza tym widzę z poprzednich komentarzy, że bardzo się podoba. No i dobrze.

Buziaki, z.

Takie faustowskie pragnienie: Uciec śmierci, trwać wiecznie... Piękne to jest, Wiolinie.

Zupełnie niemerytorycznie odniosę się do "firanek w kratkę". Ech, mężczyźni! Pewnie chodzi o zasłonki, a Wam wszystko jedno. Ale to nic

Wiersz w całości mnie satysfakcjonuje i doceniam jego wymowę oraz formę.

Buziaki, z.

A tak, ma być "prosto". Trzeba poprawić, Wiolinku.

Lubię tę wiolinową nutę. Bardzo mi się to podoba, stary zegarze. I nic już nie poprawiaj, proszę.

Buziaki, z.

To niby proste, a takie trudne, że niewielu z nas potrafi. Piękny wiersz, Wiolinie. Buziaki,
z.

Wiolinie,

to prawda, że bóg się zmienił - także. Wszystko popsuliśmy, naturę, boga, wszystko. Piękny i mądry wiersz. Buziaki,

z.

Wiolinie,
bardzo pięknie, z cudnymi metaforami. Taka bywa miłość, chyba że jej nie ma. Serdeczności i pozdrowienia,

z.

Kasiu,



Bardzo mi się podoba Twój wiersz. Zabrałabym podkreślony wyraz. Ale to oczywiście Twój tekst, i Ty decydujesz. Serdeczności, buziaki,

z.

Katarzyno,

dziękuję Ci bardzo za czytanie i komentarz. To dla mnie bardzo ważny wiersz, i cieszę się, że robi dobre wrażenie. Przepraszam za długie milczenie. Buziaki i uściski,

z.

Jak to dobrze, że nadchodzi w końcu czas gojenia ran - wiersz daje nadzieję. Pięknie, że miejscami jest klasyczny, miejscami "myli krok" - to też zabieg funkcjonalny i wymowny. Gratuluję wiersza, Abisiu.

z.

Abisiu,

dziękuję bardzo i serdecznie pozdrawiam. Wdzięcznie bardzo.

Właśnie tak. I bezradność wobec samotności umierającego. Dziękuję bardzo. Serdeczności i buziaki.

z.

Mado,

pięknie dziękuję za czytanie i opinię. Pozdrawiam,

z.