Witaj Wodniczko
To jest piękne, takie delikatne i ...
Znowu zachwycasz a wiersz zabieram dla siebie na dłużej
Tylko puentę bym troszkę zmieniła, bo powtarzasz tam słowo wszechświat, które gryzie mi się z tytułem...
A po za tym jak zwykle cudnie
Pozdrawiam wieczornie

Można podążyć za tym pomysłem z imieniem. Powiedzmy, że wszechświat to Krzysztof.

zagubiony Krzysztof

nie pozwoliłeś się ogarnąć
jesteś za daleki od wyobrażeń
i niespełnionych snów

płyniesz jak rzeka
obierając inny kierunek niż ja
nie potrafię zatrzymać biegu
spacerując

mijamy się

zbyt oddaleni od gwiazd
by strącić jedną w przeświadczeniu
że to nasza wspólna

gubimy się w Krzysztofie
o którym ciągle wiemy za mało

Prawdę mówiąc, dla mnie-czytelnika taka wiedza, czy o wszechświecie, czy o Krzysztofie to rzeczywiście za mało, żeby przestał być z papieru i żeby się w nim nie zgubić.

Dobrego.

Witajcie

angi_e - wiem, że to nie jest nowatorskie)). Zgodzę się w 100%. Czasami jednak chcę pisać ''tak po prostu''. I na pewno z takiego pisania nie zrezygnuję)). Możesz zabierać;P. Cała przyjemność po mojej stronie!

edyt. zmieniłam trochę wiersz - ale mam nadzieję, ze też go zabierasz bo główny przekaz jest taki sam jaki był

Kushi - ok. Zmienię tytuł na inny. Może nie będzie bardzo zmienione ale nada troszkę ciekawszego znaczenia i liczby mnogiej. Cieszę się, że wiersz się podoba. Co do zabierania to musisz pogadać z angi_e - bo ona również chce zabrać;P

bosski - jak zwykle miło! To przesłanie może trochę pobładzić, bo ma długą drogę do przebycia;P ale może się uda. Cieszę sie z odwiedzinek!

link a - trochę dała mi do myślenia Twoja interpretacja. Traktowałam ten ''drugi wszechświat'' nie w takim samym znaczeniu. Jeden wyraz nie koniecznie musi oznaczać tego samego. Bo ktoś może być dla nas jak wszechswiat i potem również wspólnie można się zgubić w drugim albo może oznaczać on widzę o człowieku - a wiadomo, że jest on złożony i tajemniczy jak on. Żeby jednak nie było ''zgrzytów interpretacyjnych'' zmienię.

sylviiart - cieszę się, że znalazłaś w utworze temat dla siebie

dziękuję Wam za odwiedzinki!
pozdrawiam serdecznie!

link - po prostu to było takie zagubienie w zagubieniu. Oboje stanowili wszechświaty i ona gubiła się w jego a on w jej wszechświecie. I oboje się zagubili we wszechświecie, którego nie rozumieli [wszechświat niekoniecznie określał osobę]. Może faktycznie źle to ''porozdzielałam'' i ''zagmatwałam'' ale mam nadzieję, że teraz lepiej... (teraz każdy ma swój wszechświat i jakby go stanowi i nie rozumie wszechświata drugiej osoby i się gubią oboje w tym całym zagubieniu )... Wychodzi na to samo ale mam nadzieję, ze teraz jest logiczniej. A ja już i tak nic nie rozumiem o tej godzinie;P.
Dobrej nocki róznież!

A z tego tekstu wystarczyłyby mi te trzy wersy za cały wiersz:

zbyt oddaleni od gwiazd

gubimy się we wszechświatach
o których ciągle wiemy za mało

Reszta niewiele wnosi w tekst. To taki rodzaj zbędnego gadulstwa, przegadania. Staraj się raczej unikać długich, niewiele wnoszących wstępów
Ale za to ostatnio dodany, o czerwieni - cacuszko.

Pozdrowienia

No wiesz, musimy dbać o Ciebie, cobyś w samouwielbienie nie wpadła