zaszeleścił susz pod lasem,
zakręciło jarzębiną.
rozejrzała się uważnie
i powiała w koło z miną

niebożęcia delikatną,
zrumienioną lekko słońcem.
pewno wczoraj, bo świeciło,
lata ciszą pod wieczorem.

oczy - w dziewczę cud wetknięte,
w czarną suknię i koronkę,
to łańcuszek lekko błyszczy,
to spogląda na podwiązkę,

smutne jakby. a dzień piękny
kontrastuje ze skupieniem,
co na twarzy się zrodziło
powodzenia powątpieniem.

wciąż w zarośla i krzewiny
wciska głowę i pół ciała,
energicznie, lecz lękliwie,
jakby czegoś obawiała.

czego szuka? między igły
dłonie śpieszą, oko czujne.
nie tu. nie tu. mruczy dziewczę.
jest. nareszcie. bierze w dłonie

i oddycha przyśpieszonym
płuc powiewem, wznosi piersi,
znalezisko ściska w dłoni.
jest. medalion. znać niewieści

i bezcenny też jak widać,
skoro dziewczę, (w dzień tak pięknie,)
z bólem serca w podlas biegnie.
jest. ze złota. grawer (zdobne)

inicjały był uprzejmy,
choć co ledwo, zmieścić chytrze
i dopisał: encefalon -
kto posiada, wolny zawsze.



___________

*hurrijje (hurrije) z arab. - wolność