Witaj Wiolinie
w zmęczyło go powietrze/ zmęczył się powietrzem - niby to samo, ale:

w pierwszym jest zaimek, a tych staram się unikać, poza tym wers wyżej już jest go więc wyjdzie nieładne powtórzenie.

a teraz z innej beczki

zmęczył się powietrzem czyli zmęczył się życiem/trwaniem/czekaniem/oddychaniem/ogarnianiem istoty rzeczy/nawet tym co sprawia przyjemność - czyli czymś więcej niż zmęczyło go (w domyśle - jednorazowo) powietrze.
znowu się rozpisałam!

cieszy zrozumienie, dziękuję za wnikliwe poczytanie
a u mnie szarobure i czasem tylko słońce wyjdzie, niemniej i owszem, również pozdrawiam

Tylko końcówka zatrzymała. Może dlatego, że nie śledzę cyklu. Zostawiam pozdrowienia.

Ja się przyczepie tylko do braku wielkich liter skoro jest inerpunkcja . poza tym świetnie

Algo,
ciesze się wydaje mi się że przedobrzyłam z szykiem, ale jeszcze coś zmieniłam, cofnęłam jeden wers, tak żeby ów wpis odłączyć od puenty. zobaczymy jak się uleży

alicjo,
zasady pisania poezji dopuszczają pominięcie wielkich liter. znaki interpunkcyjne wystarczą. poza tym traktuję wielkie litery jak krzyk, a krzyk najbardziej słyszany, to ten niemy, bezsilny.

i dziękuję za poczytanie

serdecznie pozdrawiam.

linijki razem zmieniały trochę to, co chciałam przekazać. Tomasz ma już napisane w pamiętniku: napisać siebie od nowa
puenta to dopisek narratora, dlatego nie mogą być wersy finalnie razem, tym bardziej, iż nadmieniam, że bohater się do braku odwagi nie przyznaje
ale rozumiem, możesz widzieć inny odcień w tym samym obrazie. to mi zawsze przypomina, że wyobraźnia nie ma granic a emocje nigdy nie wyczerpują gamy barw
jeszcze raz dziękuję za pomocne spostrzeżenia

pozdrawiam ))

Zolu
nadrabiam zaległość. jakoś umknął mi Twój komentarz ;(

bardzo cieszy podobanie.

czasem myśl zbyt intensywna zamiast pobudzić do działania, wywołuje strach i hamuje. ale, oby jak najmniej takich paradoksów na drodze

dziękuję ślicznie. pozdrawiam

witaj
jestem ciekawa odłożonego. nie Ty pierwszy nie jesteś pewny słuszności/prawidłowości tego co napisałeś

cieszy, że Tomasz ma coś z Edka, znaczy, że prawdziwy.

dziękuję za poczytanie i pozdrawiam

Podoba się, ale pokombinowałbym w zakończeniu, bo brak odwagi wydaję mi się zbytnim kawo wyłożeniem. Coś w stylu:
w kalendarzu pozostanie:
napisać siebie od nowa

bez konsumpcji.