Począwszy od tytułu wiersz bardzo mi się podoba.
Świetnie oddałeś klimat sytuacji, nakreśliłeś ją używając miękkich, ciepłych pasteli, i poprzez to całość brzmi bardzo intymnie i romantycznie.
To czuje się między wersami, kiedy bohater marzy o spotkaniu, subtelnie snując obraz, który pojawia się w jego wyobraźni, delektuje się nim, przeżywa swoistą podróż w czasie i przestrzeni.
I wszystko brzmi bardzo sympatycznie, swojsko, ciepło i kameralnie.
Jest wiele ciszy w twoim wierszu, tego, co między wierszami, spokoju i stonowania.
Małe sugestie:

2 razy zaimek obok siebie - za blisko, poza tym pozbywając się "bez nas" wiersz nic nie traci, ponieważ wiadomo, że świat pognałby bez nich.
To zbędne dopowiedzenie.
Pokombinowałbym także z tytułem, żeby brzmiał i był bardziej magiczny, bardziej romantyczny, bo ten dźwięczy nieco obojętnie.

Wiersz bardzo spójny.
Przemyślany od a do z, bez niepotrzebnych zapychaczy tekstu, przegadania i patosu.
Zbity jak pocisk.
Rysuje w wyobraźni obrazy, sugestywny, magiczny.
Po prostu udany

Kiedy czytamy odnosimy się do treści poprzez to, co w nas wywołuje, przekaz, który odbieramy, formę, która jesteśmy w stanie zaakceptować czy zrozumieć.
Trudność pojawia się w chwili, gdy dostrzegamy techniczny aspekt napisanego utworu.
Żeby o tym napisać trzeba nieco odwagi lub ignorancji. Myślę, że pozwoliłeś sobie (Autorze) na swobodę, która z jednej strony jest dobra, a z drugiej stawia Cię w niekomfortowym położeniu do uczynienia poprawek, a także wymusza trzymanie "gardy odautorskiej.
To tylko taki przydługawy wstęp do kilku słów krytyki po kilkukrotnym czytaniu, tak publikacji, jaki i komentarzy.
Czym razi w oczy wiersz?
Ano wszystkimi - oby, by, byśmy, gdyby itd. Oczywiście trzymają się spójnie w całości, ale...
Istnieje zdecydowanie większy potencjał w utworze. Napisałeś "reszty nie ruszam". Sądzę, że warto w tym konkretnym przypadku zastanowić się, czy warto tak się upierać.
Możesz bez szkody po
zredukować w/w oby, by, byśmy, gdyby i tym samym zobrazować nam odbiorcom sytuację, nastrój towarzyszący czasowi przeszłemu, który moim zdaniem szkodzi odbiorowi i zastąpić mniej karkołomnym czasem teraźniejszym.
Możesz zapytać - dlaczego?
Oto odpowiedź:
cała reszta staje się po tych słowach oczywista, a kontakt z odbiorcą znacznie większy.
Rób sobie Autorze to, co chcesz, ale pamiętaj o tym, że "lubienie siebie" zamyka drogę do "poznawania siebie".
Ale to sądzę już zupełnie inny temat i miejsce

Pozdrawiam Alex.