1.       

Ład, w który wierzył Danton, był nieokreślony. Zabrakło monarchy, a lud stał się raczej dobrodziejem, którym gardził. Głowę stracił, ponieważ zanadto uwierzył we własne bajki o pionie kręgosłupa w czasach, w których nad pion zaczęto przedkładać ciągłość. Po jakobińskiej burzy gilotyn wypełniano już tylko pustkę. Najpełniej widać to w akcie koronacji Cesarza, który odebrawszy koronę z rąk papieża, wsadza ją sobie na głowę sam.

Są to rzeczy, o jakich warto pamiętać przy wiązaniu krawata. Gdy wybieramy węzeł prosty, godzimy się na ciągłe prasowanie i wiązanie, pragnąc utrzymać dyscyplinę. Klasyczny węzeł jest już dla starszych, którzy nie powtarzają rytuału zbyt często. Ta semantyka wymaga jednak pewnej wrażliwości.

2.

Można jak gwiazda rocka kochać się

wyłącznie po pijaku

lub słyszeć od kochanej kobiety

"zabij go", bijąc po twarzy wroga.

- to wszystko znaczy widzieć zbyt mało,

kiedy za drzwiami prasują koszule,

sąsiad zamyka swój warsztat,

a czajnik obwieszcza czas na herbatę.

Nie chodzi nawet o sposób patrzenia,

gdy można częściej myć okulary,

lub odkryć, że aby widzieć równie dobrze,

wystarczy częściej myć twarz.

3.

Mały człowiek - mała obłuda, pomyślał Breughel, malując ludzi wpatrzonych pod nogi, gdy wszelkie zmiany na horyzoncie mogą zwiastować tragedię. Przywary ich są tak powtarzalne, że mieszczą się w prostych ludowych przysłowiach. Także pokuta jest w takich przypadkach standardowa.

Dla wyrażenia prawdziwej pychy zabrakło określeń z palety węzłów prostych. Strącając upadłych aniołów, artysta zaklina bestie w lament. Nie jest to nawet przedśmiertny krzyk Saula, który w ostatnim odruchu kieruje wzrok ku niebu. Strącani nie patrzą na siebie nawzajem. Wyniosłość diabłów wyklucza wszelką koordynację.

Skazanie na samotność jest jednym z ważnych motywów w twórczości mistrza. Powinno ono być bliskie współczesnym, tak często skazanym na pług i przeklinanie Dedala.