Witaj Akacjowa....Ależ Ty się wijesz, zakręcasz, odmykasz, zamykasz, Próbujesz.
Jeżeli tak bardzo o to dziecko się starałaś no to nie powiem że jest brzydkie. Wiesz - ten rtęcioobieg nie musiał być wcale faktem wdrożonym w życie.
Jakoś mi tak ta rtęć w krwiobiegu nie brzmi pozytywnie, no i chyba też wolo płynie....
Wiem że szukasz swojej drogi - chwytasz się różnych wersji poezji.....To dobrze. Póki co drzazgi jeszcze nie lecą, ale kto wie - może już jutro.....Pozdrawiam.

Akacjowa, bardzo trudno napisać wiersz rymowany, i wyrazić nim właśnie owe "coś", dlatego uważam że wierszem białym da się ugryźć więcej. W rymowankach wielką rolę odgrywa dobór właściwego rymu. Czasem naciąganego, bo przecież o wiele trudniej tak dobitnie uderzyć w samo oko treści, używając bądź co bądź jakichś uzależnionych rymem słów. Niemniej jednak trzeba pochwalić Twoją różnorodność poszukiwawczą. Szukaj własnych dróg, żeby nikt nigdy nie próbował Cię z kimkolwiek porównać. Bądź pierwszą na tej drodze. Nie naśladuj. Niech naśladują Ciebie inni. Pozdrawiam.

Ten dołek to czuć tu wyraźnie, ale rtęcią zatruć? Pierwsze słyszę, choć oparami jej już nie jeden skrócił sobie życie. Rtęć w żylach? Ciekawe skojarzenie. Mnie się całość podoba, alem ja nie szkolony, a może i gamoń?

- tu bym zmienił na "znowu, znów" ale to Twój wiersz i nie naciskam. Buziaki. I wyjdź na słonko. Wolę Cię radosną, a nawet świntuszącą.

No właśnie, o tym samym myślałam, czytając ten wiersz. Skupiasz się na rymach i dopracowujesz wszystko żeby pasowało Ci pod rym i nawet wychodzi to całkiem nieźle, tyle że jednak jeśli chodzi o treść to nie jest ona jakaś powalająca. W poezji szukam też treści, która mnie zainteresuje, jakoś zatrzyma na dłużej, a na portalu pisarskim (i w ogóle wszędzie) znajduję bardzo wiele wierszy, gdzie autor skupia się na rymach czy liczy sylaby, a sama treść pozostaje na drugim planie.
Pozdrawiam

Pomysł z rtęcią zamiast krwi - kupuję. Krótko i treściwie opisuje człowieka w takim stanie, o jaki Ci chodziło. A przynajmniej do mnie przemawia. Podoba mi się zamysł, przesłanie - rusz się. Nie podoba się moralizatorski ton. Może coś w tym jest, że dla dzieci jakoś ładniej Ci wychodzi... dorośli nie lubią pouczania. Ich trzeba subtelniej (wtedy zaś często nie rozumieją... więc może być to syzyfowa praca).
P.S. Czytając Twój wiersz, przypomniał mi się wiersz mojego taty napisany "dla mamy"... trzy strofy pochwalne: "żona wspaniała","miłości kochana", "małżeństwo kochane"... i potem około dziewięciu pouczających: "i wy kochajcie swoje żony" Kochany ten mój tata, ale mamie średnio się podobało