Piękne i ciepłe są Twoje wiersze, Kamyczko. Także i ten: klarowny jak wino z porzeczek , sierpienny, cudownie uroczy, pełen czarodziejskiej przestrzeni pól, zrębów, szuwarów.. Pozdrawiam ciepło, zauroczona niezwykłym klimatem Twojego utworu

Nie podoba mi sie to, że "lato sierpnieje", w tym sensie, że kończą się wakacje i niedługo musze wracać do pracy. Poza tym świetny wers. Najbardziej podoba mi się wino z porzeczek. Lekkie słoneczko na twarzy, winko i reszta otoczenia, którą opisałaś. No iddylla Bardzo ładnie.
Pozdrawiam

malujesz, czarujesz i umiesz to przekazać, świetnie oddajesz swoje odczucia na tyle, że obrazy dotykają i moich oczu, pozdrawiam serdecznie.

Deborah, miejmy nadzieję, że po upalnym lecie zawita pogodna, szeleszcząca i pełna kolorów jesień.
Dziękuję, pozdrawiam nostalgiczną piosenką http://www.youtube.com/watch?v=xpFZdJql8ns

Gwiazdko zrodlana, to pewnie sprawka natury, że poczułaś czarodziejską przestrzeń pól, zrębów, szuwarów… Pozdrawiam cieplutko.

Akacjowa agnesko, miło mi, siadaj i rozgość się, proszę. Serdeczności.

Viktorio12, Twój komentarz tak pięknie wpisuje się w treść villanesci, że mogę tylko westchnąć i podziękować. Dziękuję pięknie, poZdrówka.

Wodniczko, jak ten czas leci, ech.
Podziękowania.

Wiktorio, i już, już usta robiły się w podkówkę… a tu taka niespodzianka. Życzę samych przyjemnych dni w pracy. Rok szkolny szybko zleci i znów będą wakacje. Serdeczności.

Borku, zjeżone jak jeże – pierwotnie miało być: nastroszone jak jeże, ale restrykcyjna forma (3 +3 / 3 + 3) wymusiła niejako użycie żartobliwego pleonazmu, który będąc słownym nadmiarem, może spokojnie symbolizować sierpień jako czas zbiorów, jak to pięknie powiedziałeś w komentarzu:
Zastanawiam się jeszcze nad zmianą na: kłujące jak jeże. Chętnie posłucham Twojej propozycji, Borku. Pozdrawiam, dziękuję za konstruktywny komentarz.

Bosski diable, to natura maluje, czaruje, ja tylko staram się ubrać to wszystko w ramy. Jeśli obrazy dotykają i Twoich oczu, to cieszę się bardzo. Dziękuję w imieniu wiersza i własnym.

Marukjo, nie zdradzę skąd peelka zdobyła porzeczki na wino, może faktycznie z wierszowego krzaczka z „Ech, lato”… hi, hi. Strasznie się cieszę, że przychodzisz pod moje teksty z komentarzem, a na dodatek pamiętasz wcześniej publikowane strofki, ech… rumienię się jak małolata. Dziękuję, kłaniam się pięknie.

W takim razie zmieniam na kłujące dziękuję.

Dziękuję, al-szamanko, cieszę się bardzo z Twoich odwiedzin.

Serdeczności.